Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm: "Oyun."
"Kader; bizi bir araya getirmek için değil, yakmak için gelmişti..."
♥️ ♥️ ♥️
🍁GEÇMİŞ🍁
( 10 Şubat- 2006 )
Zaman...
Hiç durmaksızın ilerliyordu, geride hiçbir şey bırakmadan. Akrep ve yelkovan, durmadan ilerlemekle yükümlüydü. Acı çeken bedenler, yanan ruhlar... Gün geçtikçe yangın bitmek yerine daha fazla sıçrıyordu, her bir yana.
"Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur zaman içinde. Ülkenin bir birinde küçük bir prenses yaşarmış. Bu prenses; öyle güzel ki, gören dönüp bir daha bakmak ister. Aynı zamanda prensesin çok güzel bir sesi varmış. Kadife, incecik bir ses. Prensesin sesini duyan herkes onun büyüsüne kapılırmış."
Genç adamın gözleri aniden dolsa bile tebessüm etti.
Dudaklarına konan tebessüm; mutluluk dışında her şeyi barındırıyordu. Acı, hüzün ve en önemlisi yüreğini yakan bir acı hepsini solda sıfır bırakıyordu.
Canın yanarken gülümsemek; ne zormuş aslında. Belli etmemeye çalışmak, içindeki yangını saklamak, ne zormuş...
Bakışları yatağında uzanmış, kızının mavi gözlerine takılı kalmıştı. Her ne kadar dinlemiyormuş gibi yapsa da biliyordu, onu dinliyordu.
"Fakat bir gün, küçük prenses o güzelim sesini kaybetmiş, aylarca konuşamamış. Küçük prensesin konuşamaması, en çokta babasını üzmüş. Çünkü; kral tek başına kalmıştı, yanında kızından başka hiç kimsesi yokmuş. Kızının sesini duyamamak ona öyle bir acı vermiş ki, üzüntüden hastalanmış ve ölüm döşeğine yatmış. Ve günler boyunca yerinden kıpırdayamamış, hareket edememişti. Sonra bir gün ölmek üzereyken yanına kızı gelmişti. "
Küçük kızın gözleri merakla, babasının dudaklarından çıkacak cümleleri bekliyordu. İçten içe düşünüyordu.
Ya sonra, sonra ne oldu?
"Aynı şuan bana baktığın gibi, o da babasına bakıyordu," dedi genç adam tebessüm ettiği sırada. Ardından tekrar devam etti. "Kralın gözleri, kızının gözlerinde takılı kalmıştı. Bir umut konuşur diye. Ama küçük kız hiçbir demeden öylece babasının gözlerine bakmış. Kralın dudaklarında ki tebessüm silinmiş, kızının konuşmayacağını anlamıştı."
