Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Bölüm Şarkıları: Kolpa & Yaprak Çamlıca_ Unutmadım.
Grup Nara_ Ne olur Gitme.
Naz Dej_ Gitme Dur.
Cem Adrian_ Mutlu Yıllar.
Keyifli okumalar! :*)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30. Bölüm: "Gidişin Cehennem."
"Gidiyorsun ama kalbimin nasıl paramparça olduğunu görmüyorsun..."
🖤 🖤 🖤
(Fulya'nın özel doğum günü sahnesi) 02.01.2021
Nefret ettiğiniz bir şeyin, bir anda sevebileceğinize inandınız mı? Yapmaktan nefret ettiğiniz ya da hatırlamaktan nefret ettiğiniz bir şey belki de, bir doğum günü... Herkesin, sevdiği, hatta en sevdiği doğum günleri benim sevinemeyeceğim özel gündü.
Herkes doğum günlerini beklerken, pastasının gelip dileyeceği dileği düşünürken, ben bunu düşünmedim.
Bir dilek hakkım olsaydı eğer, annemin yaşamasını dilerdim. Yanımda olmasını, bana tekrar pasta yapmasını isterdim. Bin dilek hakkımda da annemi dilerdim. Yine, yine ve yine defalarca kez, bıkmadan usanmadan dilerdim. Şayet gerçek olsaydı... Ama bu imkansızdı.
Annemin gelmeyeceğini çok iyi biliyordum, onun bir daha gözlerine bakamayacağımı, bana huzur veren kollarına sarılamayacağımı, sanki hiçbir şey yokmuş gibi tebessüm ettiğini göremeyeceğimi çok iyi biliyordum ama kabullenmek istemiyordum, annemin yokluğunu bin yıl geçse de alışamayacağım.
Annemsiz geçen 16. Doğum günüm...
Koskoca 16 yıl annemsiz...
Beni doğuran kadının ölümünün ardından 16 doğum günüm...
'Beni doğuran kadın, doğum günümde yoksa bunu kutlamanın ne anlamı vardı ki?' Hep böyle düşünürdüm. Bu hislerimin hep böyle kalacağına asla değişeceğine inanmazdım. Çünkü; benim için böyleydi, değil doğum günüm, yılbaşı bütün özel günler benim için hiçbir anlam ifade etmiyordu, ya da ben öyle sanıyordum...
Doğum günlerimin hep karanlık gecelerim gibi olacak sanırdım. Herkesin aydınlık ve ışık doluyken, benim ise gökyüzünde tek bir yıldız olmadan öylece kapkaranlık olacağını düşünürdüm.
Çünkü ben, ben karanlıkta kalmıştım. Benim aydınlığım da, ışığım da annemdi. Bu hayatta en sevdiğim kadındı, o benim hayran olduğum, olmak istediğim kadın annemdi.
Ama şimdi annemsiz yine bir yaşıma daha giriyordum. Bu sefer tek başıma tek değildim, yanımda biri vardı. Geçen yıl yanımda olduğu gibi şimdi de yanımdaydı.
