Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32. Bölüm: "Kalbin Sancısı."
"Bir yangın vardı ama bir beden değil, iki kalp yanıyordu..."
🖤 🖤 🖤
Bazen...
Dilin söyleyemediklerini gözler bağırır haykırırmış. Bazen konuşmak için tek kelimeye ihtiyacın olmazdı. Çünkü bilirsin ki, gözlerin bunu söylemeden de sana haykırır.
Ben konuşmasam bile beni anlayacak birini tanıyordum, ve o konuşmasa bile çok iyi tanıdığım bir çift yeşil gözleri biliyordum.
Onun bana olan sevgisini aşkını biliyorum.
Ona kendimden bile daha çok inanıyor ve güveniyordum.
Onun gözlerinde; sevgiyi, aşkı, inancı görüyordum. Bana olan bakışlarını da.
"Buradan çıkınca evlenelim."
Anladım ki, mutlu olmak için beklememeli insan. Mutluluğun sana gelmesini beklemek yerine senin onun peşinden gitmen gerekiyordu.
Ve ben şimdi mutluluğun peşinden gitmek, hatta koşmak istiyorum. Onu yakalayıp asla gitmesine izin vermeyeceğim. Yakasına yapışacağım, belki de mutluluğumu alacağım.
"Kaan... Seninle yuva kurup bir aile olmak istiyorum. Bu saatten sonra, ben sensiz bir başkasıyla aile olamam. Mutlu olamam. Hatta sensiz yaşayamam." Gülümseyerek Kaan'ın sevgi dolu yeşillerinin içine baktım.
Her saniye bakmak istediğim yeşillere...
Belki evlenmekten, bir aile kurmaktan korkuyordum ama Kaan'sız da yaşayamazdım.
O, olmadan ben tam olamazdım, hep yarım kalırdım. Bunu şimdi çok iyi anlıyordum. Ben önceden yaşamıyordum ki. Kaan ile yaşamayı öğrendim ve şimdi o olmadan nefes alamazdım yaşayamazdım.
"Ciddi misin Fulya? Şaka yapmıyorsun değil mi, rüya değil bu?"
Rüya değil... Gerçek...
Başımı iki yana sallayarak onu cevapladım. "Çok ciddiyim Kaan şaka yapmıyorum." Kaan'ın dudakları önce şaşkınlıkla aralandı ardından ne diyeceğini bilemedi öylece gözlerimin içine baktı.
Dilinin söylemediği kelimeleri, gözleri söyledi ve ben onu çok iyi anladım, duymadan.
