Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33. Bölüm: "Bitti..." (Sezon Finali.)
"Ölüme yakınım ama ölmek istemiyorum, ben yaşamak istiyorum..."
🖤 🖤 🖤
(1 Hafta Sonra...)
Bir peri masalı nasıl olurdu?
Masalın sonu mutlu mu biterdi, yoksa sadece bizi kandıran bir aldatmaca ile mi son bulurdu?
Masallarda hep iyiler kazanırdı. Kötü, kötülüğünü yapar, iyilik ise Kötülüğe bir son verirdi. Böylece iyiler kazanır ve mutlu bir son olurdu.
Saf ve temiz bir prenses, kötü prense aşık olurdu.
Dışı karanlık olan prensin içini görmüştü. Hala bir yerlerde olan o ışığı... Kimsenin görmediği, görmek istemediği o ışık. Prens'in iyi yanını gören prenses ona aşık olmuştu.
Masallar da prens ve prenses sonsuza kadar mutlu yaşardı. Yaşadıkları zorluklara rağmen, etraflarındaki kötülüğe rağmen mutlu olurlardı.
Ama bu masallar için geçerliydi.
Benim, hayatım masal değildi. Ben bir prenses değildim ya da saf ve temiz biri değildim.
Saf olmayacak kadar karanlığı görmüş, Temiz olmayacak kadar yara almıştım.
Eğer bu bir masalsa hikayesi böyle değildi.
Karanlık bir prenses, yapayalnız büyümüştü. Karanlığın içinde bütün duygularını yitirmişti.
Aşık olmak mı? Aşkı bilmezken, nasıl olurdu. Bilmediği bir duyguyu nasıl hissederdi, nasıl tarif edebilirdi ki.
Edemezdi...
Anlatamazdı...
Yaşayamazdı...
Hissedemezdi...
Sevgisi yıllar önce ölmüş bir prensesti. Duyguları o kadar ölmüştü ki artık hatırlamıyordu. Ne olduğunu bilmiyordu.
Ama bir gün, yeşilleri eşsiz bir orman olan prensi görmüştü. Yeşillerin ardında olan o parıltıyı ışığı görmüştü. Ölmüş duyguları yeryüzüne çıktığında, bunu anladığı an hepsinden kaçmıştı. Tekrar karanlığına gitmek için. Hepsini tekrar içine gömüp karanlıkta kalmak için.
