Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm: "Kimsesizler yurdu."
"Sesimi bastıran bir şey vardı, kalp atışlarım bana inat atıyordu sanki..."
♥️ ♥️ ♥️
Hayal ve gerçek...
Her şey sessizliğe gömülmüş, zaman sanki durmuştu. Ne ileriye, ne geriye. Öylece şuana takılmıştı.
Zamanı durdurmak istediğimizde durmayan ama istemediğimiz bir anda takılı kalması. Hiçbir şekilde ilerlememesi...
"Fulya?" Beni gerçekliğe döndüren kalın ama o tok ses, aynı zamanda melodi gibiydi...
Bir anda ne zaman kapattığımı hatırlamadığım gözlerim açıldı. Ve yine o derin bir şekilde gözlerimin içine bakan yeşil gözler.
"Hm..." diye bir garip ses çıkardım, fakat bir anda aklıma gelen görüntü ile Kaan'ın boşluğundan faydalanıp bedenimi, onunla duvar arasındaki boşluktan kurtardım.
Ben, az önce Kaan'ı öpmüştüm. Tabi gerçek değil, hayaldi gördüğüm. Ama bir an dudaklarımın üzerinde olan o dolgun dudaklar, o kadar gerçekçiydi ki hayal olduğunu anlamadım. Bir an hayal değilde, gerçek olduğunu sanmıştım...
İçimde bir yerlerde sanki, sanki bu durumun hayal olması yüzünden acımıştı...
Bu durumu görmezden gelmeye çalışacaktım.
Düşünmek yok, düşünmek yok.
Bakışlarım yana kaydığında Kaan'ın hala kapının önünde durduğunu fark ettim.
"Kaan-" dememe kalmadan kapının zili çaldı. Sürekli bir şey diyeceğim zaman lafımı tamamlayamadan yarım kalıyordu!Cidden bu durum çok sinir bozucuydu!
Kaan, kapının kolunu aşağıya indirip kendine doğru çekti.
Aynı saniye şaşkınlıkla dudaklarım aralandı. "Ayşegül?" dediğim an hızla boynuma atıldı. "Fulya... Seni o kadar merak ettim ki anlatamam. Çok şükür iyisin."
Bu telaşlı haline tebessüm ettim, bende kollarımı sırtında birleştirdim.
"Üzgünüm abi. Tutamadım illaki göreceğim dedi." Denizhan'ın sesiyle kısa bir süre bakışlarım onlara değdi. "İyisin değil mi? Bir yerine bir şey olmadı değil mi?" İki eliyle yüzü tutup sanki gözleriyle yaşadığım her şeyi görüyordu. Mavi yeşil karışımı gözlerinin içi kızarmış, dudakları titriyordu. Saniyeler içinde gözleri dudaklarımın üzerinde takılı kaldı.
