Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12. Bölüm: "Sol Yanım."
"Öldüğünü düşündüğüm kalbim çok acıyor..."
♥ ♥ ♥
En çok acıdığında canımız yanan neresiydi? En çok insanın neresi yanabilirdi?
Fiziksel bir acı mı, yoksa ruhsal bir çöküntü mü bir insanı yakar?
Benim sol yanım ağrıyordu, ama öyle bir ağrı değildi. Dinmeyen bir ağrı, yakıcı bir şeydi. Merhemi olmayan.
Kalbim çok acıyor...
Anne... Kalbim neden bu denli acıyor? Bilmiyorum... Ama çok acıyor.
Tam karşımda oturan bu iki insan, Kaan'ın yeşilleri, bir başkasının gözlerinde...
Ölmek kolaysa eğer, ben her saniye ölüyordum...
İstemeden de olsa, ben kendimi Kaan'a çekilirken buluyordum. İçimde bir yerlerde ona karşı yeşeren duygulara, engel olmakta güçlük çekiyordum.
Ama bu duyguları söküp atmalıydım. Prangalarımı çözen bir adama tutulamazdım. Önümde kurduğum duvarlarımın yıkılmasına izin veremezdim.
Çünkü; Kendi kurduğum hapishaneme birinin gelip beni kurtarmasını istemiyordum. Kendi taktığım prangalarımı çıkarmasını istemiyordum.
"Fulya! Gel buraya!" Beni düşünce denizimde boğulduğum sırada kurtaran kişi Denizhan'dı. Kaan'ların olduğu masada oturmuş, gelmem için el sallıyordu. O an Kaan'ın bakışları onca insanların arasından, tam da benim gözlerimi bulmuştu.
Yeşil gözlerin cehennem gibi. Hiçbir zaman bu kadar yakmamıştı...
Kendimden emin adımlarla masalarına doğru bir adım attım. Ve bir tane daha, bir tane daha...
Masalarının tam önünde durduğum sırada, Denizhan hemen ayağa kalkmıştı. "Hoş geldin. İyi ki geldin..." Ve bir anda benim bir tepki vermemi beklemeden, kolumdan tutup göğsüne çekti. Şaşırsamda hiçbir şey demeden, bende sarılışına kısaca karşılık verip ayrıldım. Geçen hafta en son yaptığını unutmaya çalıştım.
"Hoş buldum." Bakışlarım yuvarlak masanın etrafında olan insanlara kaymıştı. Kaan, Nazelin, bir kere gördüğüm Emir vardı. Bir de daha önce görmediğim bir erkek ve kızıl turuncumsu saçlara sahip bir kız vardı.
