Bir Kadın; Yandı, düştü, yaktı...
Duvarları vardı Kadının aşılamayacak, kırılamayacak duvarlar...
Ayakta kalmaya zorlanan bir beden fakat yaralıydı kadın. Yüreği perişan, vücudu cayır cayır yanan bir kadın...
Yanmış bir beden güvenebilecek miydi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. Bölüm: "Ölmüş Kalbin Dirilişi."
"Kalbim, seni görüp attıkça içime sığdıramıyorum..."
♥ ♥ ♥
🍁GEÇMİŞ🍁
Ölmek çok kolaydı aslında...
Asıl zor olan nefes almak,
Yaşamaktı...
Fulya ve Ayşegül'ün bakışları arkaya kaydığında, karşılarında üç tane yirmili yaşların ortasında hiçte tekin olmayan adamlar gördü. İkisinin aksine biri onlardan birkaç adım önde, elleri cebinde esmer olan dudaklarındaki sırıtmayla gözlerinin içine bakıyordu. Arkasında sol tarafında kalan kişi, boyu öndekinden daha uzun ve bu da esmerdi. Yanındaki adamsa sarışın boyu kısaydı ama üçünün de gözlerindeki o ifade iğrenç bakışlar aynıydı.
Fulya sinirle üçüne kısaca bakıp, ''Gidin başımızdan!'' diye bağırdı ve yanındaki Ayşegül'ün kolunu tuttuğu gibi çekiştirmeye başladı. Ayşegül, Fulya'nın onu çekiştirmesiyle kendine geldi ve arkasını döndü. Fulya'nın aksine o karşı karşısında gördüğü bu adamlardan korkmuştu.
Bu ara sokağa girmek bile baştan hataydı. Ne işleri vardı ki? Böyle ıssız bir yerde hem de. Fulya, bu adamların niyetini ve tekin olmayan bu bakışların altında yatan o ifadeyi anlamıştı. Bakışları bile kendilerini elle veriyordu. Tam bir adım atıyordular ki, az önce konuşan esmer adamın sessiyle durmak zorunda kaldılar. ''Bir yere gidemezsiniz!'' Fulya sinirle gözlerini devirerek önüne döndü. ''Bunu sana soracak değiliz! Bizim nereye gidip gitmeyeceğimiz sizi ilgilendirmez, bu yüzden defolun başımızdan!'' Tekrar Ayşegül'ün kolunu tutacaktı ki, esmer olan daha hızlı davrandı ve bir adım atarak önünde durdu. ''Eğleneceğiz birazcık merak etme.'' Ve bir anda Fulya'nın, Ayşegül'ü tutmak için kaldırdığı elini aniden tuttu. Arkasında duran iki adamsa Ayşegül'ü tuttuğunda, Fulya'nın gözleri sinirden dolayı büyüdü ve bakışları elinin üzerinde olan ellere kaydı.
''Eğer ki, ellerini üzerimden çekmezsen senin için çok kötü olur.'' dedi sertçe fakat elini çekmeye çalışsa bile esmer olan sertçe tutmaya devam etti ve alayla sırıttı. Dudaklarındaki alaycı sırıtış Fulya için taşan suyun son damlasıydı. ''Bunu sen istedin...'' dedi sessizce ardından hiç düşünmeden diz kapağını kaldırıp sertçe bel boşluğuna geçirdi ve boşta kalan diğer eliyle onu tutan kolu çevirip esmer olanın bedenini yere fırlattı. Fakat ayağına çelme atılmasıyla o da sertçe esmer olanla beraber yere düştü. ''Seni küçük şeytan!'' Esmer olan adam beklemediği darbeden dolayı Fulya'ya çelme atıp onu da kendiyle beraber yere düşürmüştü ve o beklemeden bu sefer o hamle yapıp onu düşüren kızın kalkmasına müsaade etmeden onun üzerine çıktı.
