After two days na pagrelax sa bahay ay heto na naman ako. I woke up early para pumasok na sa school.
Dylan wasn't caught yet. Patuloy parin siyang pinaghahanap ng mga pulis at pinaalam narin ng mga pulis ang mga nangyayari sa parents ni Dylan. Nasa France ang mga ito pero babalik din sila dito sa Pilipinas two days from now. May inaasikaso pa daw kasi sila doon.
It seems like business is much important than their son. Hindi ba sila natutuwa na malamang buhay pa pala ang anak nila? Well, same as my Dad.
Maaga akong sinundo ni Edward sa bahay dahil ayaw niya daw na mag taxi pa ako lalo na't hindi parin nahahanap si Dylan. After what happened, Dylan becomes silent and it's scary. Maybe he's planning for another move.
Tahimik lang ako habang lulan kami ng sasakyan. Ayoko namang magpahatid sa driver namin dahil marami din itong ginagawa kaya sumabay nalang din ako kay Edward.
Pagdating namin sa parking lot ng school, tinanggal ko ang seatbelt at lumabas na. Hindi ko nadin hinayaan na si Edward pa ang mag bukas nun.
You're just a burden for her...
Ayun na naman. Kahit saan ako magpunta, naiisip ko parin ang mga salitang yun.
Totoo pala na mas masakit ang salitang galing mismo sa pamilya ko.
I took a deep sigh bago bago naglakad sa hallway.
"What was that for?" bigla kong nilingon si Edward. Nabalewala ko siya dahil sa mga naiisip ko.
"You seem so silent, Ran. May problema ka ba?" umiling lang ako sa kanya bilang sagot at ngumiti
I know my smiles are not that convincing para sabihing okay lang ako pero ayoko lang kasi talagang mag alala pa sila.
After a minute, we arrived at our room. Nandito narin sina Kleah at Karyll and of course, pati sina Kent at ang tropa.
Buong klase namin wala akong naintindihan. Wala rin akong ganang makinig. Tulala lang ako sa whole class namin. Hanggang sa mag break.
"Hoy, don't be isolated bes! Andito kami oh, hello?" pagtataray ni Kleah
So we're here at the canteen. Halos maubos na nila yung burger pero yung saken wala man lang kagat.
"Hay naku, akin na nga yan!" bigla nalang hinablot ni Kleah yung burger ko at kinain ito
Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ko namalayang nakangiti na pala ako sa kanya. Nakakatawa kasi siyang tingnan. Ang takaw niya talaga.
"Hoy Kling, eat slowly okay? Ang panget mo kapag tumaba ka!" Karyll is now playing a joke
"Wow ha, nahiya din ako sa sinabi mo no?!" pang-aasar din ni Kleah sa kanya
These two are unbelievable!
Naalala ko naman si Edward. I haven't thank him yet for helping Kent na iligtas ako mula kay Dylan. I think it's better to do it now.
"Where are you going, huh?" Karyll's face looks confused
" I need to find Edward. Gusto kong magpasalamat sa kanya." nakangiti kong sagot
Napatingin lang ako sa mukha ni Kleah na abala parin sa pagkain. Ilang burger na ba ang naubos niya?
Umalis na ako agad para hanapin si Edward nang mapadaan ako sa auditorium.
Buong tropa ni Kent ay nandon pati si Edward. Nakapwesto si Adrian sa drums habang may hawak namang electronic guitar si Florens at Edward.
They seemed to practice a song para sa pag welcome ng President ng school. Tama! Friday na pala yun and today is Tuesday.
BINABASA MO ANG
Stupid Mistake (WILL BE EDITED SOON)
Teen FictionTHIS STORY DO NOT FOCUS ON FAIRY TALES BUT ON DECISIONS, ACTIONS AND SURVIVAL. Alamin ang patutunguhan ng kanilang kwento. Kent Luis Mendoza and Raniella Dela Cruz's story P.S: This story is UNEDITED so expect some errors.