Hello po! Thank you sa patuloy na pagbabasa! :) Here's another update!
Chapter 30
Bomb
Loise
Days and nights passed and I feel absolutely empty. Yung parang gumagalaw at may daily routine ako pero walang buhay. Parang may kulang.
Umaga nang magising ako sa tunog ng cell phone ko- may tumatawag. Agad ko iyong kinuha nang hindi tinitignan ang caller ID.
“Hello..” sabi ko habang nakapikit. Wala naming sumasagot, “Hello!” naiinis na talaga ako. “Hello?! Try mo kayang sumagot?” at nang wala pa ring sumagot ay binaba ko na. Pinepeste niya ako ang aga aga.
At dahil wala na rin ako sa mood, tumayo na ako at naghilamos para kumain. Pagkatapos kong kumuha ng ilang slice ng tinapay at kape ay umakyat ako.
Dumiretso ako sa working table ko para mag-drawing ng mga designs. Sinimulan kong buklatin yung sketch pad ko at may isang drawing dun na hindi ko inaasahang makita.
Yung nandun kami ni Chip sa building nila, sa rooftop. Sa sobrang saya ko pala nung gabing ‘yun eh nai-drawing ko pala ‘to.
(Play the multimedia)
♪ You turn, and I learned that the wall comes falling down
Not a word, only hurt when my friends can tell me now
I feel loved when I see your face
But all these scars, I can't replace
Shock me high
Hit me hard, and I don't know what you say
Nung gabing ‘yun, ramdam ko naman talaga na napasaya ko siya. Hindi ko naman nakita agad na hanggang dun lang pala ang magagawa ko para sa kanya. Ni wala pa nga akong nasisimulan, natapos na agad. Ba’t ganun ka-unfair? Martin, ‘yung mga iniwan mong scars dito sa puso ko, nandito pa rin. Bakit ganun?
When you knock on my door
And tell me you don't wanna fight
Oh, baby I'm sure that I'm not gonna fall this time
Alam mo bang mahal pa rin kita? Peste nga eh, nandito pa din ‘yung pagmamahal ko sa’yo samantalang sinampal mo naman na sa mukha ko na nagustuhan mo nga ako, bilang kapatid naman. Ni hindi pa umabot sa pagmamahal yung pagkagusto mo.
You never brought me flowers
Never held me in my darkest hours
And you left it so late that my heart feels nothing nothing in towers
Once we were made like towers
Everything could've been ours
But you left it too late now my heart feels nothing nothing at all
Maraming araw na yung lumipas pero walang araw na nagdaan na nakalimutan kita. Mahal pa din kita, Chippy Martin..
It's a shame
You're to blame
'Cause once you owned my heart
I remember feeling so high
But I'm right back at the start
Nasa sayo pa rin yung puso ko. Kelan mo balak ibalik? Kasi kailangan ko ng i-repair yan eh. Sinira mo na kase. Kailangan ko nang mag-move on.. Kailangan na kitang kalimutan. Kailangan.
I still feel loved when I see your face
But all these tears I can't erase
Sorry heart, I'm sorry heart
But we'll have to start again
Pero hindi ko magawa kahit kailangan eh. Iisipin ko palang na kakalimutan kita, hindi na tinatanggap ng Sistema ko. Bakit mas mahirap kang kalimutan?
So don't knock on my door and tell me you don't wanna fight
'Cause I heard it before
And I'm not going back this time
Not going back this time
Tinitignan ko lang yung drawing ko, ramdam ko naman na yung pagpatak ng luha ko. Ramdam ko na kanina pa ko umiiyak. Umiiyak nanaman ako.
You never brought me flowers
Never held me in my darkest hours
And you left it so late that my heart feels nothing nothing in towers
Once we were made like towers
Everything could've been ours
But you left it too late now my heart feels nothing nothing at all (oh oh oh)
Ang unfair.. Ni wala man lang siyang iniwan sa’kin. Pati yung puso ko kinuha niya, winasak nga lang niya.
Nothing at all (oh oh oh)
When you're close I wanna change my mind
But I remember you and what we're like
I don't wanna let you waste my time
Heart, paano ba natin siya kakalimutan? Ha? Pa’no ba? Nahihirapan ka na din, ‘di ba?
And you never brought me flowers
Never held me in my darkest hours
And you left it so late that my heart feels nothing nothing at all
Sapat na ‘yung maramdaman natin na naging sweet siya, okay ba ‘yun, ha heart? Nababaliw na talaga ako.
Once we were made like towers
Everything could've been ours
But you left it too late now my heart feels nothing nothing at all
Pati ‘yung puso ko kinakausap ko na.. Ang hirap kasi. ‘Yung memories at feelings ang dahilan kung bakit ako nasasaktan..
Nothing at all
Nothing at all
Chip Martin Fonteverde, wala ba talaga? Wala ka ba talagang masusukli man lang, kahit 5 percent lang. Ako na bahalang magpalago.
Once we were built like towers
Nothing at all
We were built like towers
Now my heart feels nothing at all ♪
I’m sorry, heart. Dapat na yata tayong tumigil..
Pinunasan ko yung mga luha ko at sa huling pagkakataon, tinignan ko yung drawing. Crinumple ko iyon at tinapon. Palabas na sana ako ng pinto nang makarinig ako ng may nag-uusap.
“Siguro tama ka nga, naging selfish ako. I should apologize to my sister, ako ang may kasalanan kung bakit siya malungkot these past few days..” narinig kong sabi ni kuya. May kausap yata siya sa cellphone. Hindi naman dapat ako makikinig kaso, nabanggit ako eh.. at nagulat ako sa sinabi niya dahilan kung bakit tumulo nanaman yung luha ko.
“I threatened Chip. I told him to back off and stay away from my sister. He’s about to break the Bro Code.”
My brother dropped the bomb that explodes right in front of me. It hurts like hell.

BINABASA MO ANG
My Playboy
Fiksi Umum[PLAYER #1] "Rule number One: Never fall for the playboy." Sera Loise Escareal. Umalis siya ng bansa para hanapin ang sarili niya at.. mag-move on. Pinlano niya ang isang sweet revenge sa kanyang pagbabalik. Pero ang hindi niya inaasahan ay ang pag...