My Playboy

Forty One

BIRTHDAY UPDATE! BIRTHDAY UPDATE! TEEHEE. 

Vote and Comment! :) 

Chapter 41

Doubting

Loise

Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Nakaharap kasi yung kuchon sa maliit na bintana. Naramdaman ko ding wala na si Martin sa tabi ko. Yes, we kissed, but nothing happened to us.

 

“Thank you, Sera, thank you. So much. Let’s take this slowly, shall we?” he told me while we’re lying.

“Okay.” I answered then smiled. He’s here, beside me, away from reality. Damn, this is my perfect moment. “Pero pa’no si Fei?” Hindi ko napigilang itanong.

“I’ll explain her everything, baby. Don’t worry.” Hindi ko napigilan ang pamulahan lalo na sa endearment na ginamit niya. Shit, Fonteverde!

Binaon niya ang mukha niya sa leeg ko, “This is my piece of forever.. I love you, Sera.” And with that, I drift off to sleep with a smile on my face.

 

Napatigil ako sa pagiisip nang marinig kong bumukas ang maliit na pinto ng treehouse. Sumilip ako at nakita ko sa baba si Martin. Bumaba ako para salubungin siya.

“Saan ka galing?” I asked, hindi ko napigilan ang magpout.

Natawa naman siya sa ekspresyon ko sabay nakaw ng halik, “Don’t pout, you look adorable..” and I blushed. “Bumili lang ako ng pagkain, ayaw kitang gisingin kasi..” then he showed me two plastic bags of Mcdo.

Kinain namin yun para sa agahan at nagkwentuhan tungkol sa iba’t ibang bagay. Hindi namin namalayan ang oras, siguro ganun talaga, lalo kapag kasama mo yung mahal mo. Hindi mo maiisip kung anong oras na. Natigil kami sa pagkukulitan nang tumawag si kuya.

[Where the hell are you, Sera Loise?!] he growled nang sagutin ko ang tawag niya.

“Kuya, I’m with Martin. Please don’t get mad..” nilambingan ko ang tono ng boses ko para hindi niya ako pagalitan.

He sighed, a heavy one, [Fine. Umuwi ka na, sasabihin ko nalang kay Miguel na i-move ang meeting niyo bukas. The wedding’s in two days.]

Nagulat naman ako sa balitang sinabi ni Kuya, “Okay, kuya. Thanks for the info. I’m hanging up” sabi ko nalang at bumaling kay Martin. I explained everything to him and he agreed.

**

Dumating ‘yung araw ng kasal. Yes, kasal ng kapatid ni Sir Miguel. ‘Yun ang project na binigay niya sa akin. Nagustuhan daw ng ate at fiancée nito yung mga gowns and suits na dinesign ko. Kaya in return, ininvite nila ako sa wedding, at syempre kumita pa ako.

Everything went smoothly. Maganda, church wedding siya, pero sa garden area ang reception. That explains kung bakit mabulaklak ang pinagawa nilang gowns.

Nagpasalamat din sa akin si Miguel at nag-exchange numbers din kami kahit ayaw ko nung una. Pero nalaman kong engineer siya at may ari ng isang engineering firm.

Pagkauwi ko nung araw na ‘yun, dumiretso ako sa bahay at nagpalit sa kwarto. Humilata ako sa kama at dun ko naramdaman ang isang matinding pagod.

Tinignan ko ang phone ko only to find out na may isang text galing kay Miguel, 2 text kay Mariel, 1 kay kuya, at.. walang text galing kay Martin.

I sighed, “Bakit ‘di ka man lang nagtitext?” kausap ko sa phone. Nababaliw na ko. I immediately replied sa mga messages at huli kong tinext si Martin.

To: Chippy Martin

Hey, you busy?

Then I pressed send. After 15 mins, wala pa ding reply. Not being clingy pero kasi.. fine! I’m being clingy. But that’s natural. Hindi ko na kinaya ang ilang oras na di kami naguusap kaya tinawagan ko na siya pero ring lang ng ring. So I decided to end the call.

Nakatitig lang ako sa kisame nang bigla may nagtext.

From: Chippy Martin

I’m sorry, Sera. Overtime. Call you tomorrow. I love you.

“Ang cold mo naman,” kausap ko ulit dun sa phone. I decided na hindi na lang siya replyan. Gusto ko maranasan suyuin. Pero nakakatampo naman kasi talaga.

I put my phone under my pillow then tried to sleep. But, I just can’t.

Something’s bugging me. Ayoko ng nararamdaman ko. Am I having doubts about him?