Fifty One

114 2 0
                                    

Chapter 51

Efforts

Loise

He kissed me. Damn. He kissed me goodbye.

"Ang drama natin.." I sobbed. Medyo natigil na ako sa pagiyak pero siyempre may aftermath pa din. I just wanted to make things lighter. Ayoko na maging malungkot ang closure namin. Oo, masakit. Sobra. But it doesn't have to be sad and painful, right? It can be painful yet it will somehow set you free.

Napangiti siya sa sinabi ko. "Man, I will miss you." ginulo niya ang buhok ko. Tinaasan ko siya ng kilay at sinuntok ang braso niya, "Aw! What was that for?"

"My way of saying that I'll miss you too?" I sneered. Sinimangutan niya lang ako at kalaunan ay tumawa kami ng sabay.

I feel like crying again. Shit. This game called Love, played in a battlefield called Life and your greatest opponents are Fate and Time.

I'll definitely miss him. Those times when we were still clueless of what we feel for each other. The time when I was just intimidated by him. The time when I don't have any plans of falling in love again after a mild heartbreak.

He pulled me into a warm embrace. "Huy." I poked his side at napapilantik siya pero nanatili ang yakap niya.

"Shh. Last na eh, ang KJ mo." bulong niya. I know he's just doing this for the sake of inner peace.. and process of so-called moving on. In return, niyakap ko din siya. "Tara na, hatid na kita. Baka hindi kita mapakawalan." he's the first one who broke the hug.

Ganun lang 'yun?

Eh the ef pala! Nag-iinarte pa ako. Ginusto ko din naman 'to. Pero sana, dumating 'yung araw na magkakaroon na kami ng starting point.

Sumakay kami sa sasakyan niya at tahimik na tinahak ang daan. It was just a three-minute drive pero pakiramdam ko, isang minuto lang. Ganun ba talaga kabilis ang oras?

He immediately went down the car and opened the door for me. Napangisi ako, "Tss. Hindi bagay.." but he just winked at me and gave me something.. "Open it when you're alone." then he waved goodbye.

When I reached my room, tinignan ko ang orasan at mag-aalas dose na pala. I immediately jumped to my bed and opened a box.

Nagulat ako sa nakita ko.

Sa loob ng isang malaking box ay may tatlong box na iba-iba ang size.. Pink, red and teal. My three favorites. At bawat isa ay may nakasulat sa taas.

Pink (biggest) - Substitute cuddle buddy

Red (bigger) - Printed memories

Teal (big) - 100 things

Agad kong binuksan ang pink box at bumungad sa akin ang tatlong teddy bears. Ang bawat isa sa kanila ay may personalized t-shirts na may pangalan nila at.. wth? Imprinted na mukha ni Martin. Natawa ako at kasabay nun ang pagtulo ng luha ko.

It stings.. It fucking stings.

Kasunod kong binuksan ang red box. Doon bumungad sa akin ang iba't ibang polaroid shots na may caption sa baba. Lahat ito ay kuha ko at karamihan ay stolen.

Inisa-isa ko lahat ang mga pictures at mas lalo lang akong naiyak. Simula nung pagkikita namin sa Opal hanggang sa mga sumunod na pangyayari ay meron.

Hindi ko na napigilan at tinigil ko na muna ang pag-sscan sa mga litrato. Sa bawat box na binubuksan ko, mas lalo lang nagpapatong-patong yung sakit. Sobra sobra na.

It hurts to the point that I want to stop loving him but the butterflies in my stomach and my heart just keeps on protesting.

Huminga ako ng malalim at saka binuksan ang teal box.

May laman itong mga cards at lahat iyon ay may sulat kamay ni Martin. Lahat doon nakasulat ang mga bagay na gusto at ayaw niya sa akin. Habang nagbabasa ako ay nagulat ako nang biglang may umupo sa harapan ko..

"Kanina pa kita pinapanood, Loise.. and I just can't watch you crying." kuya hugged me.. he motioned me to continue on reading hanggang sa pang-100th card.

Nang mabasa ko ang huling card ay natigil ako sa pag-iyak at tinipon lahat ng cards. Bawat isa ay may nakasulat na letter sa likod. Isa-isa ko iyong binaliktad at napangiti ako sa message na nandoon.

'I WANT TO BE THE FATHER OF YOUR CHILDREN AND I WANT TO BE WITH YOU FOR THE REST OF OUR LIVES UNTIL WE REACH OUR FOREVER. Iloveyou, Sera. Always.'

I suddenly felt the need to hug him and kiss him and say I love him but I remembered what we've said a while ago.. Love alone will never be enough.

I felt Kuya Von's embrace as if I was the most fragile thing on earth. "It's okay to cry, Loise.."

Umiling ako. I need this. I need to be strong. This time, ayoko nang pangunahan ang oras at panahon. Kasi ako lang din ang napapagod at nasasaktan

, "No kuya. I'm fine now." nginitian ko siya.

At kahit alam niyang peke, hindi na siya nagpumilit pa. Tinulungan niya na lang akong ayusin ang lahat ng nasa kahon at inilabas ko 'yung tatlong stuffed toys at sabay sabay silang niyakap.

"Goodnight Princess.. everything will be fine. I promise." that was the last thing I heard before I drifted off to dreamland.

Sorry kung maikli. Hinihimay-himay ko na ang mga scenes eh. Hihi.

VOTE AND COMMENT.

My PlayboyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon