My Playboy

Fifty

Chapter 50

Love will never be enough 

Loise 

Pagkaalis ng sasakyan ni Brix ay tinanaw ko muna siya. 

Ang isang 'yon, si Brix, he's a great guy. Bagay sila ni Kim. Well, I hope matauhan siya that Kim is a great girl, too. Kitang kita ko kung pano tumingin si Kim kay Brix. There's something in her eyes when she looks at Brix.. Something deep. 

Naglakad ako papunta sa isa sa mga swing.. Actually, hindi ko pa talaga balak umuwi. Kaya nga labag sa loob ko ang pagsama kila Brix kanina pauwi.

Malapit na ako sa swing nang makita ko ang isang silhouette ng isang tao. Nakaharap siya sa direksyon ko pero bulag ako sa gabi, kaya di ko siya mamukhaan. 

Nung tumayo siya, napaatras ako. Paano kung rapist 'to?! Man, I should've let Brix stay with me! Pero hindi eh.. 

There's something with this guy na nagsasabing 'wag akong umalis. Taliwas sa iniisip kong tumakbo ang ginawa ko. I planted my feet on the ground and watch the man go near me.. 

[Play the multimedia] 

Nanlaki ang mata ko ng makilala ko ang taong nasa harap ko.. 

"W-what a-are you d-doing h-here?" hindi ko mapigilang 'di mautal. Damn! I can't see his face clearly pero alam kong siya 'yan. 

He groaned and that was the confirmation, siya nga! "W-why are y-you here a-at this t-time? B-*hik*-ahakit mo ka-sama s-si B-brix?" mahinahon niyang tanong habang naglalakad palapit sa akin. He sounded like he's desperate for my answer. 

Tumingin ako sa ibang direksyon, why is he acting like this? "Go home. Ayoko pang umuwi. Saka dito ang subdivision namin.." 

Nang ilang hakbang na lang ang agwat namin ay huminto siya at yumuko. "You didn't answer my other question.." 

"Wala kang pakialam." I know, I know. I should walk away right now at iwan siya dito. But something, inside me, is stopping me. Something called heart. 

Nakatingin parin ako sa ibang direksyon and from my peripheral view, nakita kong gumagalaw ang balikat niya. At maya-maya pa ay lumuhod na siya. 

Dahil sa ginawa niyang 'yon ay nagulat ako at agad siyang sinamahan. "Damn it, Martin! Stand up!" sigaw ko sa kanya habang pinipilit siyang itayo. 

"Let me do this, Sera.. This asshole deserves his medicine." He answered and his voice trailed off. Tumingin siya sa akin and I was shocked when I saw his face. 

He's crying his heart out. 

"If I ask for your forgiveness, will you give it to me immediately?" tanong niya habang nakatingin sa mata ko. Hindi na nakayanan ng mata ko ang mga luha. Sinubukan kong pigilan sa pamamagitan ng pagtaas ng tingin ko pero walang nangyari.. 

Kahit ang luha, pag sobrang napuno, hahanap at hahanap ng paraan para makalabas.. 

Umiling ako. "Hindi ganun kadali 'yun Martin. One, because loving me is one story. Trusting me is another. Pangalawa.." yumuko na ako. Di ko na siya kayang tignan. "Your love was never enough for you to trust me.. and vice versa." 

Totoo. Sa tingin ko, hindi na sapat 'yung pagmamahal ko para magtiwala sa kanya. We've hurt each other so much. Too much that it affected the love we have. 

"Pangatlo.." tumayo ako at tumalikod sa kanya. Shit, why does it have to be this painful?! "Kahit kelan, hindi nagkaroon ng tayo.. Ni wala tayong starting point. Kaya hindi tayo pwedeng mag-restart." 

Naramdaman kong lumapit siya sa akin at niyakap ako sa likod. "Listen to me, Sera. I'm not asking you to look at me, I just want you to listen." 

Hinigpitan niya ang yakap at naramdaman kong mas lumamig ang ihip ng hangin. 

"I.. I'm sorry. For being a jerk, an asshole, a shithead, a douchebag.. a playboy." he paused at inamoy ang buhok ko. He kissed the top of my head kahit alam kong umiiyak pa rin siya. "Y-you.. when I first saw you, I admit, I became your stalker. I wanted to know you, from that party, everything about you." humiwalay siya sa akin at tinabihan lang ako. 

Inangat niya ang tingin niya. "Walang stars.." malungkot na sabi niya. Tumingala din ako at, oo nga. Wala. 

Tahimik lang ako habang tulo ng tulo yung luha ko. "Sorry for making you feel an option but.. I-It's always been you, Sera. I loved you. I love you.. and I will always love you. Always and Everyday." ramdam ko na hindi lang labas sa ilong ang sinasabi niya, galing lahat 'yun sa puso niya. 

I am happy. Honestly. But then again, love will never be enough. 

"Tama ka.. Love alone will never be enough for this to work." napatingin na ako sa kaniya nun. Don't tell me, parehas kami ng iniisip.. 

"I know what you are thinking.. Say it, Sera. Please." at pagkasabi niya niyan ay tumulo nanaman ang luhang kanina niya pa pinipigilan. 

Huminga ako ng malalim at kinaya kong magsalita kahit mapiyok-piyok na ako. "I love you.. but we have to let each other go." nagulat ako ng sabayan niya ako. 

Napangiti kami at natawa. Damn! Kung may makakakita sa'min, iisipin nilang magjowa kami ng parehas baliw. 

"I love you too, Chippy Martin.." he chuckled at my endearment for him, "but maybe this time.. Is not our time." 

He gave me his most bitter yet sweetest smile, "Finally.. I want time to heal us both, Sera Loise." niyakap niya nanaman ako and he kissed my temple. "But I promise you, when that time comes, we will start from square one and forever will be our finish line." he whispered. 

And as our tears stream down our cheeks, he sealed his promise with a kiss. 

 

10 to go! Wiiee! VOTE. COMMENT GUYS. hugs! Thank you maties xx