Chapter 29
Confession and Regrets
Loise
Shit got real.
Literally. I mean, what the hell?! Bakit sila magkasama? Bakit sila magkahawak kamay? Bakit ang saya-saya nilang tignan? Bakit mukha silang couple? Bakit—
“..nandito pa din yung pagmamahal na binigay ko sa’yo nun.”
“..nandito pa din yung pagmamahal na binigay ko sa’yo nun.”
“..nandito pa din yung pagmamahal na binigay ko sa’yo nun.”
“..nandito pa din yung pagmamahal na binigay ko sa’yo nun.”
..and then it hit me. Mahal niya pa pala ‘yung girl, ‘no? Bakit ko ba nakalimutan ‘yun? Porket napasaya ko siya kahapon, feeling ko naman gusto niya na ako? Haie, ang hirap maging feelingera.
At dahil nakatitig ako sa kanila, di ko napansin na kanina pa pala siya nakatingin sa amin, sa akin to be specific. Nakarehistro sa mukha niya ang gulat at isa pang emosyon na hindi ko maipaliwanag. Agad agad kong hinila si Mariel palabas. Ayokong umiyak, wag dito. Please, wag naman dito.
“Huy, akala ko ba gutom.. ka?” aniya at nakita kong nagulat siya nang makitang nangingilid na ang luha ko. “Bestie, bakit?” nag-aalala ang kanyang mukha at hinila ako sa isa sa mga upuan at pinaupo.
“Na-nakita k-ko sila..” at tumulo na ang isang luha ko. May ibang taong napatingin sa’kin kasi sino ba namang matinong tao ang iiyak sa mall? “Be-bestie, ba-bakit m-masakit? B-bakit mas ma-masakit?”
Bago pa man siya makasagot ay may tumawag na sa pangalan ko..
“Sera..” ‘yung boses na ‘yun. Agad akong tumayo para sana umalis pero hinila niya ako paalis.
“H-hoy!!” sigaw ni Mariel nang makabawi siya sa pagkagulat. Humabol siya sa amin at hinatak yung isang braso ko. F-ck, ang sakit na ng braso ko ha. “Saan mo dadal—“
“Mag-uusap lang kami saglit, please, Mariel..” ani Martin at tuluyan na niya kong nahila palayo.
Nandito kami ngayon sa parking kung saan walang tao. Nakatingin lang siya sa akin habang nakaiwas ako ng tingin. Nakikita ko siya through my peripheral vision.
“Sera.. look at me.” Aniya sa mababang boses. Ayoko. Ayoko siyang tignan. Natatakot ako nab aka pagtinignan ko siya, eh makalimutan ko na lang yung kanina. Masakit, sobra.
“Ibalik mo na ako kay Mariel, please lang..” sabi ko habang di pa rin siya tinitignan. Takot na makita ang ekspresyon niya.
“Let’s talk, okay? Look at me and listen at my explanations..” tinignan ko siya gamit at isang matalim na tingin. “Look, when I said ‘I like you’, I mean it. B-but not t-the way y-you think..” utal utal niyang sagot. Nalito ako, not the way I think? Eh ano lang pala? Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa pagsasalita, “You see, I only see you as my little sister, and I like you as my.. little sister.”
One word: Putangina.
Tumulo na ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Nakita kong nagulat siya sa nakita at alam kong mas magugulat siya sa sasabihin ko, “I like you. Hah. Scratch that, I actually love you. In a short span of time, I fell in love with you.” Sabi ko nang nakatingin ng diretso sa mata niya. “But I should’ve listened to Kuya. You are a playboy. A fvcking ass-hole playboy. You’re a jerk, Martin. You’re a worthless, douchebag” I said but my tears kept flowing on my cheeks. He was about to wipe my tears away, “Don’t. Don’t wipe them. Let them fall. Let them fall, with my feelings, to the ground. ‘Cause that’s where these fvcking feelings belong.” And I turn around then walk away. Away from the person I should forget.
Regrets. I regret everything—I regret telling him my feelings, I regret giving him my heart, I regret loving him, but those regrets are the best parts of my life.
Nakauwi ako ng bahay sa paraang hindi ko alam. Siguro sa kagustuhan ko na din na mapagisa, kaya nakauwi ako. Napagpasyahan kong matulog na lang dahil sa sobrang exhaustion.
Gusto ko naming sumaya. Please, kahit isang beses lang. Ako naman.
BINABASA MO ANG
My Playboy
Ficción General[PLAYER #1] "Rule number One: Never fall for the playboy." Sera Loise Escareal. Umalis siya ng bansa para hanapin ang sarili niya at.. mag-move on. Pinlano niya ang isang sweet revenge sa kanyang pagbabalik. Pero ang hindi niya inaasahan ay ang pag...
