KALBİMİN SESİ

22.Bölüm/Sırlar

Eylülün ağzından

Gözlerim ıslaktı yüreğimi zaten seller almış getirmiş kalbim kördüğüm olmuştu. Aynadan kendime bakıyordum yüzüme. Geçmişimi hatırladım fatihten öncesini.

Güçlü kızdım, kimseye boyun eğmezdim kolay kolay ağlamazdım da sadece malum aile olaylarına ağlardım bide duygusal olaylarda. Bazı olayları geçte olsa fark etmiştim. Hayatımın güzelleştiğini zannetiğimde aslında sadece gözyaşlarımın çoğaldığını. Fatihi tanıdığımdan beri hayatım değişmişti ve sürekli ağlıyordum.

Önce onur tehdit etti beni ve zorla onunla çıkmaya başladım sonra işte hayallerim dedim ve fatihe kavuştum. Fatihe saldırdılar ağladım, çok sevmektendi bunlar. Kim bilir o saldıran kişilere neler yapmışlardı'da adamlar eve saldırı yapacak kadar uçmuşlardı. Saçlarımı arkama attım ben eylül karayeldim. Dimdik duran genç bir kız. Yine dimdik duracaktım evet zor bir hafta yaşadım ama artık o kabustan uyanma vakti gelmişti. Artık  birşeye kanmayacaktım, kalbimde kalacaktı belki fatih, silinmeyecekti ama artık hayatıma devam etme vakti gelmişti. Önce ailem için sonra da iş için dik duracaktım.

Odamdan çıktım ve aşağı indim. Annem yumurta haşlamış iki tane ve bir de çay demleyip tepsiye koymuş dedeme getiriyordu. "Günaydın anne." Dedim ve gülümsedim. Annemin de yüzünde bir gülücük belirmişti. "Sana da kızım." Dedi ve merdivene yönlendi. "Dedeme kahvaltı mı getiriyorsun?" Başını salladı. Gülümsememi eksik etmeden aldım elinden tepsiyi. "Ben getiririm." Dedim ve yukarı çıktım.  Tam odaya girecektim ki kenarda duran çekmecenin üzerinde ki gül dikkatimi çekti. Vazoda duran gülü tepsiye koyup odaya girdim.

"Yıldırım bey." Gözleri yavaşca açılmıştı. "Kahvaltınız hazır." Dedim gülerek ve ayak ucuna oturdum. "Kızım benim canım birşey istemiyor." Başımı salladım. "Benim de canım itiraz istemiyor dede. Hem ben küçüklüğümü özledim küçükken sen canım ne isterse yapıyordun benim de canım senin bu yumurtaları yemeni istiyor." Yüzünde bir tebessüm belirdi ama acının şekil bulmuş haliydi sanki. İçim gibi ama ne kadar zorlansam da ayakta dik durmaya devam edecektim.

"Gecenin köründe canın kaynana şekeri istiyordu hem de öyle her yerden de yemiyordun eyüp sultandan istiyordun." Güldüm "sende sabaha kadar masal anlatır uyuturdun beni. Sabaha yakın uyuduğum için öğlen kalkardım ve başucumda bir kese kaynana şekeri."  Gülüyorduk ikimizde. "Sen uyuyunca gider alırdım sonra da başucuna koyar bende uyurdum." Çayından bir yudum almıştı. İçtikçe mutlu oluyordum.
"Peki babam ne yapıyordu ben kaynana şekeri diye ağlarken dede." Dedemin yüzü düşmüştü. "Neyse dede ye şimdi. Yine canımın istediğini yapma vakti."

Zorda olsa dedeme kahvaltı yaptırmıştım ve kapının önüne çıkmıştım. İçimden 'unutma eylül hep güleceksin.' Cümlesini tekrarlıyordum. "Eylül kızım." Bu iremin annesiydi. "Aa efendim candan teyze." Yüzü düşüktü. "İrem dün akşamdan beri yok kırtasiyeyi de açmadı korkuyorum ben ya birşey olduysa." Ayağa kalktım ve candan teyzeyi oturttum.

"Dün akşam biz berrayla pastanede oturmuştuk onu da çağırdı berra ama evde uyuyacağım demiş." Candan teyze başına vurmaya başladı. "Dün kırtasiyeyi kapattıktan sonra eve hiç gelmedi ki." Bende telaşlanmaya başladım. İrem aklına geleni plansız, hesapsız yapardı. Çetincevizdi zaten irem için korkmuyordum birisine zarar vermesinden korkuyordum. Birine zarar verip başını yakmasından. Candan teyzeyi korkutmamam gerekliydi. "Ah candan teyze hatırladım. İrem şu yukar ki mahalleden deryanın yanında." Şimdi kendimi sorulacak sorulara hazırlayıp uydurmaca cevaplar düşünüyordum.
"Derya da ne yapıyor?" Oturdum ve iki saniye de kurduğum hikayeyi rahat tavırlar sergilemeye çalışarak anlatmaya başladım.

"Şimdi bu deryayı ben sevmem ama irem seviyor işte bunun ailesi şehir dışına çıkmış bu da evde bu gece tek kalmış. Bugün oda gidecek şehir dışına ama bir gece korktuğu için irem beklemeye gitti. Derya yazdı bana şarjı bitmiş bu yüzden ulaşılmıyor gelir bir saate." Derin bir iç çekti candan teyze. "Allah senden razı olsun kızım içimi rahatlattın valla." Ayağa kalktı "gideyim de orhana kahvaltı hazırlayayım biraz da o çalışsın kardeşi yerine." Gitmişti candan teyze.