KALBİMİN SESİ

26.Bölüm/Karşılaşma

Eylülün ağzından

Gözlerimi yavaşca açtım. Yanaklarım ıslak, içim buruktu. Bugün tam iki gün olmuştu. Odaya çıkmıştım ama kötü bir haberle irkilmiştim. Fatih benim yüzüme tutuklanmıştı. Sırf beni bulabilmek için haldun beyi kaçırmış ve haldun bey kurtulunca da şikayetçi olmuş. Hepimizin aklına takılmıştı haldun bey, hem babamı hem de engin amcayı tanıyordu.
Fatihte iki gündür nezarethanedeydi. Yarın mahkemede karar verilecekti cezasına. Bugün de ben hastaneden çıkacaktım ve tabi ki rahat durmayacağım ne kadar karşı çıksalarda fatihi kurtaracağım. O beni kurtardı ben de onu kurtaracağım.

Seviyordum işte aşık olmuştum, vazgeçemeyeceğim, unutamayacağım şekilde seviyordum onu. Düşünüyordum bazen fatih'i tanımadan önce ne yapıyordum diye düşünüyorum sonra da hayatıma girdiği için şükrediyorum.

Annem gözlerini açtı ve koltuktan kalktı. "Uyandın mı kuzum." Hafif doğruldum. "Uyudun mu diye sorsana anne." Yanıma oturdu. "Güzel kızım bak iyileşmen lazım senin. İki gündür ağlıyorsun, yemiyorsun, ve iki üç saatlik uykuyla duruyorsun." Yine yaş akmıştı gözümden. "Özlüyorum anne, anlamıyor musunuz? Nefesim kesiliyor özledikçe"
Annem derin bir iç çekti. "Sen affetmeden iyice düşündün mü?" Başımı salladım. "Sevdiklerimin kıymetini yaşıyorken bilmeliyim, hayatım tehlikeye girdiğinde ya da tamamen bittiğinde değil."

Akan yaşları silerken odanın kapısı açıldı. "Eylül başkan hazırlan çıkıyoruz." Diyerek abim ve hemşire girdi. Abim gözlerime baktı ve ağladığımı anlamış olacak ki yüzü düştü. İki gün boyunca bu konu ile alakalı birşey demedi ama bugün eve gidince söyleyeceğim şeyden sonra sesi fazla çıkabilirdi.

"Oh be sonunda." Dedim ve acılarımı sakladığım gülüşümü sergiledim.
"Evimi özledim artık." Abim gülerek. "Mahalle de seni bekliyor dört gözle."
        ***************************
Taksi abimin durdurmasıyla yavaşladı ve tam kapının önünde durdu. Arabadan ilk önde oturan abim indi ve kapımı açtı. Yanımda oturan annem de indi ve yanıma geldi. "Ya ben iyiyim inerim." Abim koluma girdi. "Şş sen bir süre alış buna." Dedi. "Alışırsam hep isterim." Dedim. "Ya sen yeter ki mutlu ol be eylül başkan." Bagajdan küçük bir çantayı annem almıştı eline. "Anne sen eylülün koluna gir ben çantayı alırım." Annem koluna takmıştı. "Abi kardeş girin eve."

Eve doğru yönelmiştik ki  "ah meleğimiz gelmiş bizim." Diyerek mahalleden sevdiğim teyzeler yanıma geliyordu. "Oy kuzum maşallah iyisin." Gülümsedim. "Sizin hastaneye yolladığınız çorbalar, sebze yemekleri sayesinde iyileştim daha da iyi olacağım inşallah." Çok güzel bakıyorlardı. "Akşam yine geliriz sen iyice dinlen." Dediler ve gittiler.

Eve girmiştik. Teyzem, dedem,irem, berra ve ceyhun evde bekliyorlardı. Bir alkışlar kopmuştu içeri girer girmez. "En sevdiğim torunum benim." Abim atıldı "efendim dedem." Gülerek "bana diyor avucunu yalarsın abi." Dedim. Dedem yanıma geldi ve yavaşca sarıldı. "En sevdiğim torunum eylüle dedim." Abim gülerek "vay be demek öyle, ben bıçaklandığımda öyle değildi ama." Güldü "ben 3 torunumuda kendimden çok seviyorum, tabi birisi beni sevmiyor ama olsun."

Herkes duraksadı bir anda. Kuzenimi getirdiler akıllarına. Üç yıl önce babasının ölmesi annesinin ise başka biriyle evlenmesi üzerine türkiyeyi terk eden poyraz.

"Ya eylül maşallah tahmin ettiğimden daha iyi duruyorsun." İrem arayı ısıtmak için atılmıştı. "Aynen çok şükür." Dedim ve koltuğa yöneldim. "Eylül odana gitseydin." Başımı salladım. "Sizinle konuşmam gereken birşey var benim."

Koltuğa oturmamla herkes başıma doluştu. "Gördüğünüz gibi iyi değilim ben." Annem hemen elini alnıma getirdi. "Ne oldu kızım ağrın mı var?" Başımı salladım. "Öyle değil anne, ben fatihi istiyorum." İstemsizce ağlamaya başladım. "Ben özledim onu. Daha yeni kavuştuk biz, ben bir daha ondan ayrılmak istemiyorum. Bundan sonra fatihle beni ayıracak tek şey ölüm olsun." Abimin yüzü düşmüştü. "Eylül fatih seni öldürecekti." İçimi çekti. "Yapamadı, bende onsuz yapamadım. Ben onun sevgisine güveniyorum." Dedem de içlendi. "Formülü sattı, artık ek olarak şirkete çalışmıyoruz. Kendi yağımızda kavruluyoruz." Dedeme baktım. "Çok haklısın dedem ama herkes bir kere hata yapar. Bakın fatih aslında çok iyi biri ama ailesi çeliyor onun aklını. Ama artık bence oda farkında."