Fouad, voor altijd in mijn hart (Waargebeurd). (Voltooid)

Hoofdstuk 26

Volgende ochtend

Ik word voor de verandering niet misselijk wakker, maar kijk juist uit naar vandaag want ik ga samen met Maissa Laila ophalen. We hebben elkaar dik 4 jaar niet gezien. Ik bel snel Maissa op die gapend opneemt. "Hey slaapkop. Ga uit je muffe bed en maak je klaar." "Uuh.. Oh ja! Shit. Ik sta nu op." "Haha, oke en kom dan gelijk mijn kant op. Dan nemen we me auto naar centraal station. " "Oke, tot zo." Ik loop naar me kast en hoor me telefoon afgaan. Het is Laila. "Heey lekkerding!" roept ze hard. Ik haal de telefoon een stukje van me oor vandaan. "Wooh zo vroeg en nu al zo luidruchtig yek?" "Haha, kan er niks aan doen. Ben gewoon blij om jullie weer te zien. Ik ben al helemaal klaar om te gaan en volgens mijn berekeningen ben ik over een uur bij jullie In sha Allah." "Nou dat komt goed uit, ik heb net Maissa uit haar slaap gewekt en we komen je zo ophalen met de auto." "Ai, je rijdt dus al. Mooi is dat. Weer een gekke Marokkaan op de wegen." zegt ze lachend. "Ja dus pas maar op! Hey lieverd, ik ga me snel klaarmaken. We zien je zo In sha Allah." "In sha Allah, is goed lieverd. Can't wait!" Ik hang op en loop weer naar me kast. Hmm wat zal het deze keer worden? Ik besluit om in het roze/bruin te gaan. Al helemaal aangekleed loop ik naar beneden en maak wat thee voor mezelf klaar. Ik hoor ook iemand weer de trap afkomen. Ik kijk op en zie dat het me moeder is. Ik heb haar al over Laila verteld en ze is ook enthousiast over haar komst. "Hey lieverd, ga je nu al?" "Nee ik wacht nog even op Maissa." Ik blijf nog een tijdje zitten en drink rustig me thee op. De deurbel gaat en ik zie een stralende Maissa voor me staan. We geven elkaar weer de vier gebruikelijke kusjes en ik laat haar verder naar binnen komen. "Wow, dat was echt lang geleden he?" "Ja behoorlijk, ze belde net toevallig dat ze hier over een uur zal zijn." "Oh das mooi dan. Ey vertel me over Fouad man. Wat was er gisteren gebeurd?" "Oh ja." Ik neem een diepe zucht en begin haar alles te vertellen. Ze kijkt me de hele tijd met grote ogen aan. "Dus ze zijn neven? Wooh, de wereld is echt klein zeg." "Tja das waar." Ik kijk verdrietig voor me uit. "Kom op meid. Vandaag gaan we er een leuke dag van maken en laten ff die sukkels achter ons." Ik begin weer een beetje te lachen. "Thnx lieverd. Je weet me altijd op te beuren." "Daar ben ik ook voor."

We praatten nog wat verder en het begint langzaam tijd te worden om te vertrekken. Ik start de auto en zet keihard muziek aan en zet de ramen een stukje open voor wat frisse lucht. En al zingend naderen we centraal station. Ik parkeer de auto en we stappen uit. Ik besluit om Laila te bellen en ze neemt gelukkig op. "Hey zina, we zijn er al. Waar ben je?" "Ik sta bij de ticketservice." "Oh daar. Oke blijf waar je bent. We komen eraan." "Oke." Ik trek Maissa met me mee richting de ticketservice. "Waar is ze? Kun je haar al zien?" vraag Maissa zenuwachtig. "Haha doe eens rustig joh." Ik kijk rond en zie een getinte hijaab dragende meisje schuin staan. Ik knijp me oogjes op elkaar om beter te zien. "Ja daar is ze!" We lopen er naartoe en wanneer ze ons ziet gillen we het uit. Iedereen kijkt ons aan, maar daar hebben we schijt aan. "Aah Laila, wat zie je er mooi uit!" roept ik. We vliegen om elkaars nek en houden met z'n drieeen elkaar stevig vast. De tranen beginnen over onze gezichten te vallen. Deze keer tranen van blijdschap. Ik bekijk haar helemaal van top tot teen. "Wow, Engeland heeft je echt goed gedaan. Je ziet er prachtig uit." "Haha, jullie zien er ook prachtig uit." zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt. Ze streelt over mijn hoofddoek. "Het staat je echt mooi. Sinds wanneer draag je het?" "Niet zolang." Ze kijkt Maissa aan. "En wanneer komt jouw dag?" Maissa kijkt ons beschaamt aan. "Ik wil wel, maar weet niet hoe ik de eerste stap moet zetten." Laila slaat haar arm om haar nek. "Komt nog wel meid." zegt ze met een knipoog. Lachend lopen we naar de auto en binnen 10 minuten zijn we bij me huis gearriveerd. Ik doe de deur open en roep me moeder, maar krijg geen antwoord. "Hmm net was ze hier nog." Maar na een paar seconden hoor ik haar de trap af komen. "Wat is er lie.." Ze stopt met het afmaken van haar zin zodra ze Laila ziet. Ik kijk toe hoe me moeder haar stevig omhelst. "Oh meisje, wat is het lang geleden." "Veels te lang." zegt Laila op haar beurt. "Hoe gaat het met je? Hoe is het met je moeder? Hoe bevalt Engeland?" vraagt me moeder allemaal in 1 adem. Laila kijkt haar lachend aan en antwoord: "Het gaat goed met me alhamdoulilah. Met me moeder gaat het ook prima en Engeland is niet zo gezellig als Nederland." "Aw, komt goed, komt goed. Hoelang blijf je?" "Uhm ik weet niet. Ik zou eigenlijk vandaag weer terug gaan." "Nee, dat wil ik niet horen." zegt me moeder streng. "Je blijft hier op z'n minst een week bij ons. We hebben nog genoeg ruimte." "Haha, oke. Graag, maar dan moet ik weer terug gaan om me spullen op te halen. "Nee dat hoeft niet. We hebben hier alles liggen wat je nodig hebt en je krijgt wel geld van mij om nieuwe kleren te kopen." "Oh nee, dat kan ik echt niet maken." "Ah! Ik wil niks meer horen." zegt me moeder lachend. Maissa en ik schieten beide ineens hard in de lach en we rennen naar me kamer. Ik doe de deur achter me dicht en als kleine kinderen beginnen we op elkaar te springen. "Je hebt me moeder gehoord Laila. Je weet als ze eenmaal iets heeft besloten, kan je haar niet meer ompraten." "Ja maar ik voel me zo schuldig dan. Hoe kan ik geld van je moeder aannemen man?" "Ach joh, maak er gewoon gebruik van." Ik geef haar een knipoog en met z'n drieeen praten we weer wat bij. Totdat me moeder ons roept naar beneden te komen. We lopen de woonkamer in en zien allerlei lekkernij op de tafel staan. Ze gaat de keuken in en komt terug met na3na3 thee. Met z'n vieren genieten we wat er voor ons staat.

Even later regelt Laila alles met haar familie en het staat nu officieel vast dat ze een poosje bij ons blijft. Maissa vraagt of we de stad in kunnen gaan. Nu het toch vrijdag is, is het meestal wel gezellig in de stad. Me moeder overhandigd Laila wat geld, nadat Laila tegen zat te stribbelen, maar uiteindelijk toe gaf. We stappen de auto in en zijn binnen no-time in de stad gearriveerd. Ik parkeer snel de auto en met z'n drieeen lopen we lachend door de stad. "Zo, wat heb ik het hier gemist zeg. Alles komt weer naar boven." zegt Laila met een grote glimlach op haar gezicht. We besluiten om ergens te gaan eten, voordat we van start gaan met onze shopdag en ik vind een leuke plek, waar we lekker in de zon kunnen zitten. We beginnen over van alles te praten, totdat we op het onderwerp 'liefde' komen. Ik begin het benauwd te krijgen en Laila krijgt dat in de gaten. Ze kijkt me serieus aan. "Jamila, vertel me wat er is." zegt ze op een kalmerende manier. Ik kijk Maissa aan die me op haar beurt knikkend aankijkt. Zo begin ik langzaam me verhaal te vertellen. En na een half uur ben ik eindelijk uitgepraat. Laila staat op en geeft me een grote knuffel. "Je bent een sterke meid en ik ben trots op je. Vergeet dat niet." Ze veegt me tranen weg en ik kijk haar knikkend aan. "Die Fouad he, volgens mij heb ik daarbij in de klas gezeten." zegt Laila. Ik kijk haar verbaasd aan. "Ja hij heeft toch zwarte haren die soms voor z'n ogen vallen? Mooie koppie, grote glimlach en altijd diezelfde horloge." "Zilver-gouden Rolex" roepen Laila en ik in koor en we schieten beide in de lach. "Wow, dat wist ik niet." "Ja hij was altijd de populairste. Jammer dat het niet is verlopen als je had gehoopt. Weet je als ik hem tegenkom he, dan laat ik hem wel weten wat hij heeft weggegooit. Nee ik laat het hem zelfs voelen!" "Bluf." zegt Maissa. Laila kijkt haar uitdagend aan. "Wat krijg ik als ik een glaasje water over zijn gezicht heen gooi?" Ik kijk haar met grote ogen aan. "Nee Laila, dat meen je niet." "Haha, nee serieus. Wat krijg ik van jou Maissa?" "Dan trakteer ik je op een uitgebreide dinner." "Wollah?" "Wollah. Dus zodra je hem ziet he?" "Yup. We hebben een deal." Ik zie hoe ze hun handen schudden en kijk hun lachend aan. "Jullie zijn echt niet 100." "Wanneer waren we dat wel?" zegt Laila lachend. Na een half uurtje op ons gemakje te hebben gelunched, bestellen we wat te drinken. Me ogen richten zich op de menigte dat langsloopt en tot mijn grote schrik zie ik Fouad wat verderop staan. Ik tik snel Maissa en Laila aan. "Kijk, kijk daar is hij." "Wie?" "Fouad, dus doe wat je zou doen Laila." Laila kijkt ons sneaky aan. "Welke van de drie jongens is hij?" vraagt ze. "Die met de zwarte polo." "Hmm, ja nu herken ik hem weer." Ik volg haar elke beweging en zie hoe ze haar glaasje spa pakt en hun richting op loopt. Maissa en ik staan verbaasd op en kijken haar met grote ogen aan. We besluiten om haar een stukje te volgen. Nog steeds heeft Fouad haar niet in de gaten. Opeens tikt ze op zijn schouder. Hij draait zich om en kijkt haar vreemd aan. Ze praat wat tegen hem en hij begint te glimlachen. Volgens mij herkent hij haar van vroeger. En dan PATS! Recht in zijn gezicht! Hahaha. Maissa en ik liggen zowat plat op de grond van het lachen. Zijn vrienden lachen nu ook hard. Hij kijkt verward om zich heen en probeert het water van zijn gezicht te wrijven. Laila draait zich om en geeft ons een knipoog. Ik kijk Fouad aan en ik zie dat hij hoofdschuddend zich omdraait. Als we weer bij onze tafel zijn aangekomen, gieren we het uit van't lachen. "Jij bent goed zeg!" roept Maissa. Laila wrijft over haar buikje. "Aah, ik kan niet wachten op die uitgebreide dinner van jou." zegt ze met een knipoog. "Haha, die heb je dik en dubbel verdiend." zegt Maissa lachend. Even later besluiten we om lekker met het shoppen te beginnen en lopen met z'n drieeen alle winkels in en uit.