Fouad, voor altijd in mijn hart (Waargebeurd). (Voltooid)

Hoofdstuk 29

Een paar dagen later

Vermoeid sta ik op. Oeff vandaag heb ik echt geen zin in werk. Volgens Gabriel komen die mensen van die andere marketingsbedrijf vandaag aan. Aan de ene kant ben ik wel nieuwsgierig naar ze, maar ik vind het ook maar niks dat ze concurrenten zijn. Maar ach, het is een ervaring waar we van moeten leren en wie weet word het nog heel gezellig. Ik doe mijn haar in een knot en loop naar de badkamer om de rituele wassing te doen. Daarna verricht ik het fadjr gebed. Nog steeds vermoeid probeer ik me zo netjes mogelijk te kleden. Ik weet niet waarom, maar ik heb ineens de drang om me extra mooi en netjes te maken. Hmm echt een vreemd gevoel. Na een tijdje ben ik eindelijk goed wakker en kijk tevreden naar het eindresultaat. Precies zoals ik me had voorgesteld. Ik wrijf over me rok en zet me hoofddoek nog iets rechter en loop naar beneden. Ik maak wat cappuccino voor mezelf en geniet er rustig van. Opeens gaat me telefoon af. "Hallo?" "Hey Jamila, ik sta om 08:45 uur klaar." zegt Fadoua. "Is goed schatje, ik vergeet je niet hoor." "Haha, nee wou het je even voor de zekerheid vertellen." We praten nog wat verder en dan is het tijd om te vertrekken. Ik rij aan op centraal station en zie Fadoua als staan zwaaien. "Hey lieverd, wat zie je er leuk uit." "Shokran." zeg ik verlegen. "Klaar om te gaan?" "Ja, maar wellou zin." "Haha ik ook niet wollah. Maar het zal vast wel meevallen." "Hmm ja laten we het hopen."

We komen het gebouw binnen en groeten Jenny die achter de balie zit. "Goedemorgen dames." "Goedemorgen Jenny." "Jermain zocht jullie net." "Oh waar is hij nu?" vraagt Fadoua. "Hij zit op kantoor." "Oke bedankt." We lopen verder door en komen Jermain tegen. "Moest je ons spreken?" vraag ik. "Oh ja, Gabriel is die andere groep gaan halen. Ze zullen er zo zijn dus we moeten alvast in de grote vergaderingruimte gaan zitten om voor te bereiden. En met z'n allen sloffen we op onze gemakje met onze bekers koffie naar het grote vergaderingruimte. Zuchtend nemen we plaats aan de grote ronde tafel wat in het midden staat. Ik pak een plekje ergens achterin de hoek. Fadoua en Jermain komen naast me zitten. Ik drink rustig me koffie op ondertussen probeert Paul als de clown uit te hangen. Hij staat kuchtend op en zet zijn stopdas recht. "Ahum, dames en heren. Mag ik jullie aandacht? Vandaag is het de dag." zegt hij met een bekakte accent. "Ga zitten mafkees." roept Jermain. "Haha laat hem lekker." Zeg ik lachend. Paul wilt net zijn mond weer open doen, totdat er opeens op de deur word geklopt. Snel herstellen we ons allemaal en houden onze notitieschriften voor ons klaar. Gabriel steekt met zijn hoofd door de deur. "Ze zijn er." roept hij enthousiast maar fluisterend. Hij doet de deur wat verder open en een groep van ongeveer 8 mensen komen naar binnen. Ik probeer ze allemaal stuk voor stuk aan te kijken, maar zodra de laatste persoon binnen komt, lijkt me hart voor een seconde te stoppen. Fouad?! Oh mijn God, wat doet hij hier? Het zweet breekt me uit en me hartslag slaat op hol. Nee, dit kan niet waar zijn. Oh God laat dit niet waar zijn. Volgens mij heeft hij me nog niet opgemerkt. Ik schuif me hoofddoek een stukje naar voren om mijn gezicht wat te verbergen. Ik doe net of ik druk bezig ben met schrijven en richt me blik op me notitieblad. Dit is niet normaal meer. Me hart slaat nu echt op toeren. Ik zie dat iedereen op staat om hun handen te schudden. Oh nee, nu heb ik geen keus meer. Dit is het moment dat ik door de grond zou willen zakken. Mezelf zo klein maken en ergens in een hoekje verstoppen. Alles om Fouad te ontwijken. Nog steeds probeer ik hem niet aan te kijken. Bang dat hij me dan ziet. Oh wat doe je dom Jamila, klinkt het in me hoofd. Vroeg of laat moet je zijn hand schudden. Ik ga achter Fadoua staan en probeer mezelf niet zichtbaar te maken. "Hey wat doe je?" vraagt Fadoua. "Niks, niks." zeg ik zenuwachtig. "Zo, heb je die jongen daar gezien? Niet slecht. Helemaal niet slecht zelfs" zegt ze met een grijns. Ik volg haar blik en zie dat ze Fouad bedoeld. Hij ziet er zo goed uit in die pak. Gelijk heb ik de drang om te roepen dat hij de man is waar ik van houd, maar ik zou liever een vliegreis naar Mars willen dan mezelf zo voorschut te zetten. Ik zie dat hij eerst Paul's hand schudt. Van Paul gaat hij naar Jermain. Bij Jermain blijft hij nog een beetje mee kletsen. Hij staat nu akelig dichtbij en nog steeds heeft hij mij niet in de gaten. Ik kijk Fadoua aan en zie dat ze haar haren netjes probeert te maken en veegt wat make-up weg. Als ik zie dat hij richting Fadoua wilt gaan lopen, draai ik gelijk de andere kant op en doe net of ik iets van de grond wil pakken. Ik sta nu met me rug naar hun gekeert en hoor hoe hij Fadoua groet en vraagt wat haar functie is. Ze beginnen een kort gesprek en dan word het stil tussen de twee. Ik voel hun ogen op me geprikt, maar ik ben zo bang om me om te draaien en hem aan te kijken. Opeens zie ik vanuit me ooghoek dat Gabriel naar me toe komt. "Jamila." roept Gabriel luid. Ik schrik me rot en kijk Fouad gelijk aan. Ik zie dat zijn gezicht spierwit word en we kijken elkaar geschrokken aan. Het lijkt net of we onze ogen niet van elkaar kunnen afhouden. "Halloo Jamila."zegt Gabriel. Ik kijk hem verward aan. "Ja, ja, wat is er?" vraag ik stotterend. "Kun je dit alsjeblieft snel voor me kopiëren?" Nog steeds verward neem ik de papieren van hem aan. Ik voel Fouad's ogen op me gericht en wanneer ik hem aankijk worden mijn gevoelens bevestigd. Hij geeft me een blik dat niet de beschrijven is. Ik kan het niet langer aanzien en loop de vergaderruimte uit. Terwijl ik opzoek ga naar een kopieerapparaat, voel ik me hele lichaam trillen. Ik begin het koud en warm tegerlijkertijd te krijgen. Verdomme Fouad, waarom stap je me leven weer in? Waarom!