Fouad, voor altijd in mijn hart (Waargebeurd). (Voltooid)

Hoofdstuk 3

Sindsdien heeft hij me vaak gebeld. Ik werd er gek van en heb een nieuwe nummer genomen. Alleen vertrouw ik niemand meer behalve me nichtjes. Nadat mijn zogenaamde beste vriendin een mes in me rug had gestoken heb ik ook alle mogelijke contact met andere vriendinnen verbroken. Mijn hart kon de verraad niet meer verdragen. Ook Yasmina heb ik kort gesproken en heb haar duidelijk gemaakt dat ik nu niet en nooit niet meer iets met haar te maken wil hebben. En gelukkig heeft ze het begrepen, want ik heb haar lang niet meer gesproken. En hier zit ik dan. Eenzaam en verdoofd van de pijn. Ik kijk mijn kamer rond en het lijkt of het met de dagen kleiner word. Maar deze plek lijkt het enige vertrouwde omgeving te zijn. Ik heb hier uren liggen huilen. Ik heb tegen de muren gepraat alsof het oren had om te luisteren, maar geen mond om te antwoorden. Precies wat ik zocht. Mijn moeder dacht dat ik gek begon te worden, dus ben ik gestopt met in mezelf te praten. Nu schrijf ik alles in een soort dagboek. Er gaat geen dag voorbij of ik laat alles los en laat me pen de rest doen.

Vandaag ga ik eindelijk iets gezelligs doen met Maissa. Dat heb ik wel verdiend. Ik ben het zat om maar steeds hier rond te hangen. Ik ben het zat om mezelf in slaap te huilen. Ik moet hem vergeten en vanaf vandaag zet ik alvast mijn eerste stap..

Ik kijk zuchtend naar mijn korte stukje tekst en leg me dagboekje veilig weer op zijn plek. Ik probeer weer in slaap te komen en om 11:00 uur gaat de wekker weer.

Met moeite sta ik op en neem een frisse douche en bekijk mezelf uiteindelijk in de spiegel. Mijn spiegelbeeld bevalt me totaal niet. Er is niks meer over van die vrolijke stralende meid. Het heeft nu plaats gemaakt voor een dunne, bleke, verdrietige meisje. Kan me ook niet meer herinneren de laatste keer dat ik heb gelachen. Zoveel invloed heeft hij op me gehad. Maar vanaf vandaag is dat afgelopen! Ik vertik het om mezelf nog zo te verwaarlozen.

Weer een stukje zekerder over mezelf loop ik naar me kledingkast. Hmm wat zal het worden? Best jammer dat ik ben afgevallen, want nu zijn de meeste kleren iets groter geworden. Ik zoek nog wat rond tot ik de perfecte outfit heb gevonden. Yes! Deze gaat het worden. Een beige blouse met prachtige bloemen print en een bijpassende rok dat onder mijn knieen valt. Heb het maar 2 keer gedragen en het was een van Fouad's favoriete outfit. Ik stop bij die gedachte. Nee Jamila, niet aan hem denken. Ik haal me schouders op. "Schijt aan die ezel, geef niks meer om hem." Wat maak je jezelf nu wijs? zegt een stemmetje in me hoofd. Ik schud het gelijk van me af en kijk tevreden naar het eindresultaat. Hoewel ik ben afgevallen, ben ik nog tevreden over mijn figuur. Vind het alleen jammer van mijn bleke huid, maar daar zal wat zon wel snel verandering in maken.