Fouad, voor altijd in mijn hart (Waargebeurd). (Voltooid)

Hoofdstuk 20

Ik sta vroeg op en verricht het gebed. Wanneer ik klaar ben probeer ik een passende outfit voor me hoofddoek te zoeken en vind dan uiteindelijk een geschikte. Vandaag ga ik voor het eerst met me hoofddoek naar werk. Mijn baas weet er nog niks van, maar het kan me eerlijk gezegd niet zoveel schelen. Ik werk er al zolang en denk niet dat hij me anders zal behandelen ofzo. Maar goed, buiten is het heerlijk weer dus vandaag ga ik in het beige/wit. Ik bekijk het resultaat in de spiegel en ben zeer tevreden. Wat een verschil met een paar weken geleden zeg. Ik heb niet alleen mijn figuur terug, maar ook mijn natuurlijke huidskleur wat een beetje aan de getinte kant zit. Met een goed gevoel loop ik naar beneden en pak mijn autosleutels. Wanneer ik wil gaan starten hoor ik een piepend geluid. Ik kijk naar mijn mobiel en zie dat ik een nieuwe bericht heb ontvangen. Ik open het en lees:

Veel plezier op werk schatje, kan niet wachten
om je straks te zien. Ik houd van je
Kusjes F.

Dat zet meteen een glimlach op me gezicht. Mijn dag begint helemaal goed. Met mijn gedachten bij Fouad rij ik naar werk. Als ik binnenkom groet ik me baas vriendelijk. Ik zie hem zwaaien, terwijl zijn aandacht en blik is gevestigd op zijn computerscherm. Ik loop verder door om mijn spullen weg te leggen en loop dan weer terug. Mijn baas kijkt me nu van top tot teen aan. "Jamila, er is iets veranderd." Zegt hij flauwtjes. "Ja wat zou dat toch zijn." Zeg ik grinnikend. "Nee laat me even denken." En begint rondjes om me heen te lopen en knikt alleen maar. Ik begin me een beetje een rare vogel te voelen. Opeens zegt hij "weet je, je hebt het goed weten te combineren zo met je hoofddoek. Alleen zou ik de volgende keer andere schoenen aantrekken. Je outfit moet iets hebben wat eruit kan springen." Ik schiet ineens hard in de lach. Ik heb namelijk het vermoeden dat mijn baas homo is, als ik zo naar zijn gedrag kijk. Hij heeft wat vrouwen trekjes en is altijd op de hoogte van de laatste mode. En op de manier hoe hij voorkomt is ook hilarisch. "Is goed, ik zal je advies opvolgen." Hij geeft me een knipoog en gaat weer achter zijn computer zitten. Ik haal opgelucht adem en zie me eerste klanten al binnen lopen.

Vandaag ben ik gelukkig eerder vrij en over een half uurtje zal Fouad me in de stad komen ophalen. Vrolijk loop ik langs een snackbar en koop een ijshoorn. Ik neem ergens onder het schaduw plaats en rust wat uit. Tijd vliegt voorbij en ik loop alvast naar de parkeergarages om me auto op te halen. Wanneer ik er bijna ben, bots ik hard tegen iemand op. Ik kijk op en zie tot mijn schrik Youssef voor me staan. Mijn eerste gevoel is woede. En het vreemde is dat hij me met een glimlach aankijkt. "Hey schoonheid. Alles goed?" Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Die hoofddoek staat je leuk." Zegt hij nonchalant. Ik begin kwaad te worden. "Waarom hing jij zomaar op gisteren?" "Ik weet niet waar je het over hebt." Antwoord hij koel. Ik begin hem helemaal zat te worden en wil weglopen, wanneer hij me opeens hard bij me bovenarm vastpakt. Onze gezichten staan nu een paar centimeters van elkaar vandaan en ik voel me totaal niet op mijn gemak. Uit het niets drukt hij zijn lippen hard op de mijne. Ik probeer me los te maken, maar hij houd me stevig vast. Opeens voel ik iemand met een grote kracht Youssef van me afrukken. Ik kijk geschrokken in Fouad's ogen en zie alleen maar woede. Ik kijk toe hoe Fouad Youssef in elkaar slaat en kan het niet langer aanzien. Ik loop naar hun toe en probeer ze uit elkaar te halen, zonder succes. Het enige wat ik krijg is een duw en ik knal hard tegen een muurtje aan. Gelukkig voel ik niet echt pijn en ik zie dat Youssef als een haas vandoor is gegaan. Fouad staat hijgend met zijn rug naar me gekeerd. Ik ren naar hem toe. "Gaat het?" vraag ik voorzichtig. Hij draait zich om en kijkt me hatelijk aan. Nog nooit heb ik hem zo boos gezien. "Ga maar achter hem aan." Zegt hij kwaad. "Nee het is niet wat het leek. Hij ging mij zoenen." "Ik zag heel wat anders Jamila." en hij probeert weg te lopen. Ik pak hem bij z'n arm vast. "Geloof me Fouad. Ik zou jou nooit pijn doen." Hij blijft staan met z'n rug naar me gekeerd. "Ik houd meer van jou dan het leven zelf, maar ik hoef je nu even niet te zien." Die woorden komen hard aan en wanneer ik hem zie weglopen, breken de tranen weer uit. Ik geef het niet op en ren naar hem toe. "Fouad, alsjeblieft ga niet weg. We moeten dit uitpraten anders zijn we weer terug waar we eerst waren. En ik wil dat niet meer opnieuw meemaken." roep ik hopeloos uit. "Je wilt dat niet opnieuw meemaken? Kun je alleen maar aan jezelf denken? Wat dacht je van mij dan? He? Alsof ik niet heb pijn geleden." Zegt hij kwaad. "Nee dat bedoel ik niet. Verdomme, je verdraait me woorden!" "Ach laat zitten Jamila. Ga maar lekker naar Youssef. Doe maar net of ik jullie niet heb betrapt." Nu begin ik kwaad te worden. "Doe niet zo scheinheilig Fouad. Vergeet niet dat jij me eerst hebt bedrogen met die heks Yasmina." Ik zie dat hij vuur begint te spuwen en kijkt me strak aan. "En die prijs heb ik dik en dubbel betaald. We begonnen opnieuw. En gisteren vroeg ik je nog of je uit zijn buurt wou blijven. Je had het me beloofd Jamila. Je had het beloofd!" Ik wil erop reageren, maar hij onderbreekt me. "Je hoeft niks meer te zeggen Jamila. Geniet maar van je dag, ik ga ervandoor." En hij loopt weg. Ik heb het gevoel dat het nooit meer goed komt en blijf gebroken achter. Nog steeds besef ik me niet wat er zonet allemaal is gebeurd, maar na een tijdje rollen de tranen weer over me wangen. Ik laat het gaan en loop verward naar een bankje. Ik zie alles vaag, omdat er teveel tranen in mijn ogen staan. Eenmaal zittend, buig ik mijn hoofd en blijf als een klein kind huilen, totdat ik geen tranen meer heb. Opeens voel ik een hand op me schouder. Ik kijk verschrikt op en verdwaal in twee prachtige donkere en mysterieuse ogen.