Fouad, voor altijd in mijn hart (Waargebeurd). (Voltooid)

Hoofdstuk 51

Thuis aangekomen merk ik aan de ingang al dat het behoorlijk druk is. "Wat is hier aan de hand?" Vraag ik aan Redouane. Hij kijkt me niets wetend aan. Ineens schiet hij in de lach. "Oh ja, mijn familie is gekomen. Ze willen mijn aanstaande ontmoeten." Ik kijk hem met grote ogen aan. "En dat vertel je me nu?" "Ja sorry, mijn aandacht was blijkbaar ergens anders." Hij geeft me een knipoog. Ik geef hem de tassen aan en ik ren zo snel als ik kan naar boven, zonder nog gezien te worden. Wanneer ik me kamer binnen kom, tref ik Wassima daar aan die me met een grote glimlach aankijkt. "Ik ga je mooi maken!" Schreeuwt ze. "Haha trut, je wist dat ze zouden komen en je hebt niks gezegd?" "Wollah ik wist het niet. Ze zouden eigenlijk volgende week komen, maar plannen zijn gewijzigd." "Ja dat blijkt." "Nou kom hier, ik heb een hele mooie takshita voor je." "Ik ga geen takshita aantrekken." "Nee, je moet. Deze is te mooi om te laten liggen. Kom eerst kijken." Met tegenzin trekt ze me mee naar haar kast, waar ze een prachtige lichtblauwe takshita tevoorschijn haalt. "Woow." Roep ik met verbijstering. "Ik wist wel dat je het mooi zou vinden." Zegt ze. "Mooi? Het is prachtig!" Ik neem de takshita over en bekijk mezelf in de spiegel." Als je Redouane je nu al mooi gaat vinden, dan moet hij je eens op de bruiloft zien." Ik kijk duf voor me uit. De bruiloft. Oeff de gedachte daaraan zorgt ervoor dat ik een misselijke gevoel in me buik krijg. Maar ik laat mijn verdriet niet merken aan Wassima en zet een grote glimlach op. "Hij gaat echt zijn ogen uitkijken wanneer ik klaar met je ben."

Nadat ik de takshita heb aangetrokken, neem ik plaats op mijn bed en Wassima komt tegenover me zitten. Ze begint met wat oogschaduw rond me ogen en maakt me verder lichtjes op. Daarna zet ze me haar netjes naar achteren en zet het vast met kleine speltjes. Wanneer ik het eindresultaat zie, kijk ik tevreden naar mezelf. "Tbarkallah, wat ben je mooi zeg." Fluisterd ze in me oor. Ik kijk haar verlegen aan en plaats een kusje op haar wang. "Jamila, wie was die jongen met wie je was?" Vraagt ze ineens. Ik kijk van haar weg en neem weer plaats op mijn bed. Ik voel hoe haar ogen me volgen. "Is hij een vriend van je?" 'Hij is meer dan een vriend." Zeg ik verdrietig. Ze komt nu voor me zitten en kijkt me afvragend aan. Ik zucht diep. "Dat was Fouad, me grote liefde." "Wat? Nee, ga weg. Je grote liefde en je gaat met een andere trouwen?" "Beloof me eerst dat je niks zult zeggen." "Jamila, je hebt het wel tegen mij hoor. Ik ken al jouw geheimen dus zied vertel me wat er hier aan de hand is." Ik zucht weer en begin mijn verhaaltje te vertellen. Wanneer ik ben uitgepraat kijkt ze me zielig aan. "Jamila, je kunt hier niet mee doorgaan. Het is duidelijk dat jullie veel van elkaar houden." "Houden van is niet altijd genoeg Wassima. Ik wil mijn ouders geen pijn doen." "Hoezo doe je ze pijn dan? Niemand dwingt jou iets." "Nee, maar dit is mijn vader's laatste wens en ik wil hem niet teleurstellen." Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Sorry, maar zo'n jongen zou ik echt nooit opgeven. Van wat je me hebt verteld is hij een geweldige, spontane, leuke gozer die helemaal gek op jou is. Plus ziet hij er ook nog veel beter uit dan Redouane." Zegt ze met een ondeugende blik. Ik schud lachend me hoofd. "Dat is waar, maar.." "Niks maar, Jamila je bent mijn nichtje en ik zie je als mijn zus. Ik wil je dus gelukkig zien en zolang Fouad in je hart zit, zul je nooit gelukkig worden met Redouane." Ze slaat haar armen om me heen, waardoor ik me weer een stukje beter voel. "Nou kom, ik denk dat ze op jou wachten." Ze pakt me hand vast en samen lopen we naar beneden. Ik schrik me rot wanneer ik de neefjes van Fouad zie rondrennen met mijn neefjes. Oh nee, dat betekend dat Fouad's oom en tante ook hier zijn en misschien hij ook. Ik voel een kleine vreugde, die ik probeer te onderdrukken. Me verloofde en geliefde in dezelfde huis. Ya rabbi, laat dit niet waar zijn. Ik probeer mezelf wat moed in te praten. Kom op Jamila, hou je hoofd koel.