Skin Deep

Chapter 14

Luna's POV

My day went easy, no troubles and no fuss.Sinundo ako ng driver namin at hinatid ako sa restaurant job ko.I insisted on commuting pero sabi niya okay na daw ang kotse kaya hindi na ako umangal, but that was not the hard part.The hard part was trying to get rid of Zander.

"Are you going home?" Tanong saakin ni Zander habang naglalakad ako palabas ng campus.I tried to have a faster pace but it was useless.

"Probably." I said without stopping.

"Can I take you home?"Sabi naman niya.He opened the gate for me so I went out.

"No.I have a driver." I said, still walking and him still following.

"Sabihin mo ako na maghahatid sayo." I stopped walking and faced him

"I have somewhere to be okay?!Kaya kailangan kong sumabay sa driver ko cause he will take me there." Sabi ko at naglakad ulit pero hinarangan niya lang ako.

"Gusto kitang ihatid so just accept it okay?" He said then grabbed my backpack.I cant contain myself so I snapped.

"Zander stop!" I said.

"B-But, I-I was just," 

"I know, at salamat talaga pero nagmamadali kasi ako.I'll catch you tomorrow okay?" Sabi ko at kinuha ang bag ko sakanya.I saw my driver pulled over kaya pumasok ako kaagad duon.Tumingin ako sa rear view mirror at nakitang wala na duon si Zander.

"Diretso po ba tayo sa bahay?" Tanong ng driver.

"Sa restaurant po kuya."

--

Pagkadating ko sa restaurant dumiretso agad ako sa staff room.Binati naman ako ng mga staff.Which is so unusual because everybody here hates me.How do I know?Easy.They gossip about me all the time.Akala nga nung iba may affair kami ng boss namin kaya maayos trato saakin.Ginagawa ko kasi ng maayos ang trabaho ko unlike them.

"Hi Luna!Blooming ah?Anong shampoo gamit mo?" A waitress named Jerica said in a high pitched voice.Tinaasan ko naman siya ng kilay.Tumawa naman siya at hinampas ako ng mahina.

"Ito naman.Kakarating lang bad mood agad.Palamig ka muna." Sabi niya at inabot saakin ang isang baso ng malamig na tubig.

"Mukhang mas kailangan mo yan kaysa saakin." Sabi ko at nilampasan ko siya.Now, they're kind to me?Pathetic.They probably found out that I'm part of the Monticillo family that's why.

"Akala mo ba hindi namin alam Luna?Na galing ka sa mayaman na pamilya?" Umirap ako at hinarap siya.

"Sabi ko na eh.Anong gagawin ko?" I said while raising my brows at her.

"Hindi ka ba nahihiya?Kinuha mo ang isang trabaho na para dapat sa mga nahihirapan.Eh ikaw?Baka nga naliligo ka pa nang pera.Ano pang ginagawa mo dito?Nagtatrabaho ka para sa mga bisyo mo ano?" I scoffed.Naglakad ako palapit sakanya.Hinawakan ko ang kuwelyo ng polo niya at inangat siya ng kaunti.

"Ang sama talaga ng ugali mo.Unang araw palang na nakita kita alam ko na." Sabi niya at ngumisi.I threw her which caused her to fall on the ground. 

"Wala kang alam.Kaya kung ako sayo, tahiin mo yang bibig mo.Naiintindihan mo?!"Tinulungan siya ng iba naming mga katrabaho at inangat patayo.Naglakad siya paalis at iniwan nila akong mag-isa sa staff room.I rolled my eyes and slammed the lockers.Bullshit people and their attitudes.

Lumabas na ako ng staff room and pumwesto.So far, lahat ng customers namin dito naserve na kaya dito na muna ako para maghintay.I was silently waiting for a customer o come in ng sikuhin ako ng katabi ko na si Bobby.