Skin Deep

Chapter 46

"We have to go back sooner, Luna." Napatingin naman ako kay Mama na ngayo'y nagpipirma ng nga papers. Bumuntong hininga naman ako.

"Why can't we just stay here? We have dual citizenship anyways." Sabi ko sa kanya. Tumigil si Mama sa ginagawa niya at humarap siya sa akin.

"It is not that easy Luna. You still need to process your transfer here. Wala pa tayong nahanap na school para sa iyo." Sabi ni Mama.

"Then let's process it. Once I have everything I need, we'll come back here." Determinadong sabi ko kay Mama. Bumuntong hininga ito at tumango.

"I'll talk to our lawyers later. For now, get some rest. Hindi ka na nagpapahinga. It's not healthy anymore." Sabi ni Mama. Bumukas naman ang pinto at niluwa noon si Ate Leslie.

"Hi Luna." Sabi niya at bumeso sa akin.

"Hi Ate." Bati ko pabalik.

"What's going on?" Tanong ni Ate Leslie.

"We're just discussing some matters." Sabi ni Mama. Panigurado akong mag-uusap na naman sila tungkol sa business kaya agad na akong umalis doon.

—

3 months later.

"Ma'am, is there anything that you'd like to eat?" Tanong sa akin ng stewardess. I shook my head and rested my body.

We are a few hours from landing kaya sinulit ko na iyong para matulog. My sleep schedule is not proper as of the moment.

Naglanding na kami at pinauna kaming nasa business class. Lumabas na kami at kinuha ang mga bagahe. Sinundo na kami ng driver at sumakay na kami ng van.

Pagkauwi namin sa bahay ay binati kami ng mga kasambahay.

"Ate, is tomorrow a good time to go to school?" Tanong ko kay Ate Leslie na ginuguyod ang maleta niya.

"It's perfect. Sama na rin kami ni Lucius." Sabi niya. Ngumiti ako at tumango. Umakyat na kami sa taas at nagsi tulog.

—

Kinabuksan ay nag breakfast kaming lahat ng sabay. Puwera lang kay Lucius, tulog pa siya eh.

"So, you're planning to go to school today huh?" Tanong ni Papa.

"Yes Pa." Sabi ko at kumain ng bacon.

"Take Le—"

"Yes Pa. We'll go together." Sabi ko. Inubos na namin ang pagkain namin at kami naman ni Ate Leslie at Lucius ay sumakay na ng van papuntang school.

—

Bumaba na kami at naglakad kami papsok. Lahat kami ay pinagtitinginan ng mga tao. Nagtaka naman si Ate Leslie.

"Popular ka pala rito ah?" Sabi ni Ate Leslie habang hawak ang kamay ni Lucius. Naglakad na kami papunta sa business office.

"Ms. Monticillo!" Sabi ng custodian.

"Hello. I would like to get all my forms and records." Sabi ko sa kanya.

"Are you planning on transferring Ms. Monticillo?" Tanong niya. Tumango naman ako.

"We can't just simply process it for you. We need to have the application form and as to where you are transferring."

"I'm going to study in Germany. Here, this is my application form." Binigay ko sa kanya ang envelope. Napatingin naman ako sa gawi ni Ate Leslie at Lucius. Naglalaro sila ng nanay tatay. Napangiti naman ako.

"It will take two to three business days, Ms. Monticillo." Sabi ng custodian sa akin.

"Okay. I'll come back here then." Sabi ko at umalis na.

"Let's walk around?" Sabi ni Ate Leslie. Tumango ako. Naglakad lakad kami hanggang sa napadpad kami sa tinatambayan naming magkakabarkada. Hindi ko maiwasang hindi mamiss. At alam kong mas lalo kong mamimiss iyon.

"Luna?" Napalingon ako sa nagsalita. Si Frida iyon. Nanlaki ang mata ko at ganoon din siya. Agad siyang lumapit sa akin at niyakap niya ako. Kasama niya si Kacey. Yumakap din sa akin si Kacey.

"Kamusta?! Bakit hindi ka man lang nagpapaalam na aalis ka pala?! Binigla mo kami alam mo ba iyon?" Sabi ni Frida na halos mangiyak ngiyak pa.

"Pare, si Luna ba iyon?" Rinig kong nagsalita si Vincent. Magkakasama silang lahat puwera lang sa isa. Wala si Zander. Lumapit sila sa akin ng nakangiti.

"Luna! Nandito ka na!" Sabi ni Vincent at niyakap ako.

"Welcome back." Sabi ni Ryle at hinimas ang balikat ko.

"Ah, this is my sister, Leslie." Sabi ko at tinuro ko si Ate. Kumaway naman sila sa kanya. Pinantayan ko naman si Lucius at kinarga ko siya. Pinalupot niya ang kamay niya sa leeg ko at nagtago.

"Don't be shy. I'm here." Bulong ko sa kanya. Unti unti namang humarap si Lucius sa kanila.

"This is Lucius." Sabi ko at kumaway naman silang lahat sa kanya. Ngumiti naman si Lucius at kumaway din.

"He's my son." Sabi ko. Tila napatigil silang lahat sa sinabi ko.

"Ano?! Anak mo?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Frida. Tumango naman ako.

"H-Hwello po senyo. I-I'm Luchus. I-I'm wan n a hap year old." Utal utal na sabi ni Lucius. Napangiti naman ako at ganoon din sila. Maaga nagsimula mag salita si Lucius. Kahit na pa utal utal pa siya, isa iyon sa mga pinakaproud ako sa anak ko. Tuwing gabi ay palaging kinekwento sa akin ni Ate ang mga nangyayari sa anak ko. Kaya kahit malayo ako sa kanya, ginagawa ko ang lahat para maging ina kay Lucius.

"P-Paano nangyari? Halos mag aapat na buwan ka lang nawala." Sabi ni Kacey. Napatahimik naman ako ng bahagya. Hindi ko pa nga pala nakukuwento sa kanila ang nangyari. Binaba ko muna si Lucius.

"Lucius, would you like to play at the playground?" Tanong ko sa kanya habang inaayos ko ang polo niya.

"Yes, mommy." Sabi niya habang nakangiti. Ngumiti rin ako pabalik.

"Huwag kang mag-alala Luna. Sasamahan namin siya. Para saan pa't mga tito niya kami at ako iyong pinakaguwapo. Hindi ba mga boys?" Sabi ni Vincent at nakipag apir kila Jackson. Napangiti naman ako.

"Sus! Ang sabihin mo, type mo lang ate ni Luna!" Sabi ni Cole kay Vincent. Humagikhik naman si Ate.

"Punta ka muna kay Tita Les." Sabi ko kay Lucius. Pumunta siya kay Ate at tinulungan siya ng mga boys. Nang papalayo na sila, binaling ko ang atensyon ko kila Frida at Kacey na ngayo'y hindi parin makapaniwala sa nangyari.

"I'll explain okay?" Sabi ko.

"Dapat lang no?" Sabi ni Kacey. Umupo kami sa isang bench at nag-usap. Bumuntong hininga ako.

"Naalala niyo pa si Rocco diba?" Tanong ko sa kanila. Tumango naman silang dalawa.

"Oo, pero matagal nang umalis iyong dito. Nung umalis ka umalis na rin siya. Ewan ko nga, pero weird talaga iyong Rocco na iyon." Sabi ni Frida.

"He's the father of my son." Nanlaki muli ang mata nila.

"What?! May nangy—-"

"No. He drugged and raped me Frida." Sabi ko sa kanya. Napansin ko ang pagkagalit sa mukha nilang dalawa.

"Oh ano pang ginagawa n'on dito?! Hindi ba dapat nasa kulungan iyon?!" Galit na sabi ni Kacey.

"Iyon na nga eh. Hanggang ngayon hindi ako pinaniniwalaan ng nga magulang ko. Umabot na sa punto na wala na akong pake sa kanya. All I'm asking is for my son to be safe." Sabi ko at bumuntong hininga.

"But still Luna. You lost your innocence because of him."

"It was devastating. He was one of my closest friends, and he betrayed me." Sabi ko at yumuko. Lumapit sila sa akin at niyakap nila ako.

"Huwag kang mag-alala. Nandito naman kami para sa iyo at ng anak mo." Sabi ni Kacey. Kung kanina ay desidido na akong umalis, ngayon, hindi ko na alam. Hindi ko alam kung kaya ko silang iwanan.

Kahit nandito ang isa sa pinakamasakit na alaala ko, dito naman ako sumaya ng lubusan.

—