KABUSUM

8.Bölüm🍃

*barış, yaprak'ı bu kadar üzeceğini düşünmemişti. Peşinden gidecekken, Ali engel oldu.

Barış: Ali, yaprak'ın yanına gidicem.
Ali: kızı daha fazla sinir edecek ve kendinden nefret ettireceksin. Gitme yanına.
Barış: sana ne Ali! Gidicem.
Ali: bak kardeşimsin diye susuyorum, beni sinir etme Barış! Kızı daha fazla üzme. Ben onunla konuşucam.

*barış sinirlense de belli etmedi. Kafasını salladı. Ali ise yaprak'ın peşinden gitti. Kız ağlayarak yürüyordu sadece. İlk okula geldiğinde, böyle olacağını hiç düşünmemişti. Ona bunları hak edecek ne yapmıştı ki böyle davranıyordu bu adam?

*en sonumda yaprak birinin kendisinin kolunu tuttup, onun göğsüne çarpması bir oldu. Kafasını kaldırınca Ali olduğunu gördü.

Ali: iyi misin? Bak Barış-
Yaprak: onun adını duymak istemiyorum. Lütfen bana o manyaktan bir daha bahsetme.

*bunu ağlayarak söylemişti. Ali tamam anlamında kafasını salladı ve hıçkırarak ağlayan yaprak'ı göğsüne çekti. Yaprak bir an şaşırsada, ağlamaya devam etti.

*Birkaç dakika böyle kaldıktan sonra yaprak sakinleşmişti. Kafasını Ali'nin göğsünden kaldırdı.

Ali; şimdi daha iyi misin?
Yaprak: evet. Çok sağ ol Ali.
Ali: onun Adına senden özür dilerim. Bu kadar ileri gideceğini bilsem, sana söylerdim.
Yaprak: ben de bu kadar düşünememiştim.
Ali: istersen bir yerde oturup konuşalım.
Yaprak: olur.

Bir banka oturdular. Yaprak, Barış'ın küçüklüğünü çok merak ediyordu. Çünkü ne yaşadıysa, bu onu böyle yapmıştı oldukça merak ediyordu.

Yaprak: Barış, ne yaşadı?
Ali: gerçekten merak ediyor musun?
Yaprak: evet.
Ali; anlatıcam ama senin için. Yoksa Barış anlatmama çok kızar. Kötü şeyler yaşadığı İçin, ona kimsenin acınarak bakmasını istemez çünkü. Barış'a söylemek yok, tamam mı?
Yaprak: peki, tamam. Söylemem.

*Ali derin bir nefes alıp, verdi ve anlatmaya başladı.

Ali: Barış'ın babası yoktu. Yani, belli değildi. Annesi şey gibiydi. Hani anlarsın ya, öyle biriydi. O yüzden Barış babasız büyüdü. Annesi de zaten eve geldiği yoktu. Barış içine kapanıktı küçükken, şimdi ise tam tersi. Sonra biz onunla 8 yaşında tanıştık. Benim annem baktı ona. Kardeş gibi olduk. Sonra işte, lisenin ilk yılları. Barış bir kıza aşık oldu. Bunu gidip açıkladı o kıza. Kızla sevgili oldular. Barış gerçekten seviyordu ama kızın sevmediği apaçık belliydi. Ben onu üzmemek için bir şey demedim. Çünkü ilk defa bu kadar mutlu görmüştüm Barış'ı. Sonra kızı bir gün, başka biriyle yakaladı. Tabii yıkılmıştı. Destek çıktık falan. Ama bir daha eski, içine kapanık Barış olmadı. Ve bir daha Kadınlara güveni kalmadı. Şimdi diyeceksin Melisa ile neden sevgili? Maalesef ki kullanıyor. Aslında tam sevgili değiller. Zaten ikisinin de birbirlerini sevmediği apaçık ortada. Melisa'nın amacı zaten, yakışıklı, karizmatik ve okulun popüler çocuğu ile birlikte olmak. Sonra sen çıkınca, daha da bir acımasızlaştı. Şu son birkaç haftadır zaten her gece bar köşelerinden topluyorum onu. Ama onu da anlamalısın. Yaşadığı şeyler, çok kötü. Küçüklük yaşında-
Yaprak: tamam, daha fazla anlatma!

*ali kızın bu tepkisine şaşırdı. Gözlerinin tekrardan dolduğunu fark etti kızın. İçinden 'keşke anlatmasaydım' diye geçirdi.

*yaprak ise duydukları karşısında şoka uğramıştı. Ayrıca çok da üzülmüştü. Peki, nasıl bu kadar güçlüydü? Yaprak'ın gözleri doldu. O an, Barış'a sıkı sıkı sarılmak istedi. Ona o yaşadığı kötü şeyleri hatırlattığı aklına geldi birden. Ne kadar Barış'a sarılıp, onunla ağlamak istese de şu anda, yaptığı şey affedilecek bir şey değildi. Sesi zar zor çıktı.

Yaprak: n-neler yaşamış böyle?..ben de salak gibi, ona bunları hatırlattım. Salak yaprak!
Ali: tamam, sakin ol. Yapabileceğimiz bir şey yok artık. Ben bile, anlatırken tekrardan yumru oturdu boğazıma. O yüzden yaprak...

*ali sertçe yutkundu ve devam etti.

Ali; Barış'a çok kızma olur mu? Barış'la tartışırken aklına anlattıklarım gelsin. Çünkü İnan o da böyle olsun istemez. Olur mu?
Yaprak: tamam, ben onunla konuşucam ama.

Dedim ve Ali'nin yanından ayrılıp, okula doğru yürümeye başladım.