KABUSUM

34.Bölüm=Yeni bir başlangıç

~1 Yıl Sonra~

Hayat: asla yapmam dediğiniz şeyler yaptıran, her seferinde düştüğünüzde ayağa kalkmanız gereken, her seferinde hayal kırıklığına uğratan şeydir aslında...Ama illaki herkes üstesinden bir şekilde gelir. Gelmek zorundadır aslında.

Ben de o günden Sonra kendime yeni bir sayfa açtım. Her şeyi unuttum. Tabii ki ilk başta zor olmuştu ama mecbursun. O günden Sonra ben artık dedim, yeni bir başlangıç yapmam lazım...

Yine klasik bir güne uyanmıştım. Günlük rutinlerimi hallettikten Sonra üstümü giydim. Hazırlanınca tamamen, evden çıktım Üniversite'ye gitmek için.

Evet, üniversite'ye başlamıştım. Burada bir üniversite kazanınca, artık buraya taşınmam gerektiğini anlamıştım.

Kendime 1+1 ev tutmuştum okuluma yakın. Onun haricinde her şey aynıydı. E tabii biraz olsun olgunlaşmıştım. Yaşadıklarım beni olgunlaştırmış, bir sürü yeni tecrübeler edinmemi sağlamıştı.

Arkamdan bir sesler geliyordu. Takmamaya çalıştım. Ama bu seslere bana yaklaşınca arkamı döndüm. Kimse yoktu. Daha fazla umursamadım ve yürümeye devam ettim.

Üniversite'nin kapısından içeri girdim ve ilerledim. Biri kolumdan tutunca bağırdım.

Ali: yaprak sakin, benim.
Yaprak: ay özür dilerim. Ben biraz...korktum da.
Ali: bir şey mi oldu?
Yaprak: yok aslında. Ama buraya gelirken birinin beni takip ettiğini hissettim. Ama biri yoktu. Kendi kendime bir şeyler kurdum kafamda İşte.
Ali: emin misin? Bak istersen bakalım bir daha.
Yaprak: evet eminim. Hadi derse girelim.

🖤🖤🖤

İkimizinde dersi bitmişti. Beraber üniversite'den çıktık.

Ali: aç mısın?
Yaprak: biraz.
Ali: peki, o zaman şurda bir balık ekmekçi var. Oraya gidelim.
Yaprak: olur!

Güldüm ve dediği yere geldik. Deniz kenarında küçük bir yerdi. Derin bir nefes alınca, uzun zamandır sahile gelmediğimi anlamıştım. Ben bir masaya oturdum ve etrafı izlemeye başladım.

Birkaç dakika içinde de elinde iki tane balık ekmekle Ali geldi. Birini bana verdi. Hemen büyük bir ısırık aldım.

Ali: yavaş ye, boğulacaksın.
Yaprak: yo nopoyom çok gozol.
Ali: hani aç değildin küçük hanım?
Yaprak: oç moşom domok ko.

Ağzım doluyken sözcükler tam çıkmıyordu. İkimizde güldük. Deniz'in temiz havasıyla elimizdeki lezzetli balık ekmeği yedik afiyetle.

🖤🖤🖤

Sonunda eve gelmiştim. Kendimi direkt yatağıma attım. Gözlerim bir anda yeni başladığım tabloya takıldı. Şu son birkaç aydır resim çizmeye başlamıştım. Kafamı dağıtmak İçin iyi bir çözümdü.

Yataktan kalktım ve üstüme rahat bir şeyler giyip, saçımı topladım. Tablonun yanına gittim, boyaları ve fırçaları çıkarıp, yavaştan çizmeye başladım.

Aklıma ne gelirse çiziyordum. Güzel bir uğraştı benim için resim çizmek. Hem vakit geçiriyor, hem de dinlenmiş oluyordum. Ve bu benim bir süreliğine dünyadan kopmama sebep oluyordu.

Öylesine başlamıştım tabloya ama dikkatlice baktığımda...Barış'ı çizdiğimi fark ettim. Sertçe yutkundum. Aklıma ne gelirse çiziyorum demiştim. Aklımda hala o mu vardı?

Hemen boya fırçasını bıraktım ve tabloyu alıp, evin kapısındaki çöp kutusuna attım. Bir yandan da kendimce söyleniyordum.

Yaprak: yeter artık çık hayatımdan...istemiyorum seni. Sevmiyorum seni...

Ne kadar hayatımdan çıkarmak, onu unutmak istesem de olmuyordu işte. Ne yapacağım ben?

Yeni sezonun ilk bölümü geldi! Erken geldi, ben de beklemiyordum kendimden. 😂

Neler olacak yeni sezonda? 🖤

(Öncesinde söyleyeyim, bölümler düzenli bir şekilde gelmeyecek!)