KABUSUM

25.Bölüm💫

Şu anda eve doğru yürüyordum ama sırıtarak. Daha fazla geç kalmamayı bahane edip, Barış'ın evinden kaçmıştım. Daha fazla dursaydım kalpten gidebilirdim. Yine o anlar aklıma gelince, içimin kıpır kıpır olduğunu hissettim.

En sonunda eve gelmiştim. Bir şey belli etmemek İçin derin bir nefes alıp, geri verdim ve zili çaldım. Murat açtı.

Murat: hoş geldin küçük fare. Nerelerdeydin?
Yaprak: arkadaşımla ders çalışıyorduk da, sınavlar var bu aralar.
Murat: anladım, hadi geç içeri.

Gülümsedim ve içeri geçtim. Mutfağa baktım ve seslendim ama teyzem yoktu.

Yaprak: teyzem nerde?
Murat: komşuya gitti, gelir birazdan.
Yaprak: tamam. Ben odamdayım o zaman.

Direkt odama çıktım. Kuzenim bir şey anlamamış ve bir şey dememişti. Umarım teyzem de demezdi.

                           🖤🖤🖤

~Ertesi gün~

Gözlerimi bu sefer mutlulukla açmıştım çünkü bugün Cumartesiydi ve erkenden kalkma derdi yoktu. Yatakta doğruldum ve günlük rutinlerimi hallettim.

Üstümü giyerken telefonumdan ses gelmişti. Açıp, baktığımda Barış'tan mesaj vardı.

Barış: günaydın atarlı kızım🖤

Gülümsedim ve Barış'ın adını, ona uyacak bir isimle değiştirip, mesaj attım.

"Barış kişisini, "deli oğlan💘" olarak değiştirdiniz.

Yaprak: günaydınnnn!💓

Deli oğlan💘: pek bir neşelisin. İyisin değil mi? Teyzen bir şey demedi.

Yaprak: hayır bir şey demedi. Sen napıyorsun?

Deli oğlan💘: sen olmayınca sıkılıyorum işte. Yanıma gelsene.

Yaprak: olabilir. İzin koparırsam gelirim.

Deli oğlan💘: tamam bekliyorum seni;)

Yaprak:bence o emojiyi bir yerine sokmadan ayrıl burdan.

Deli oğlan💘: nxkxndndm peki tamam. Seni seviyorum 🖤

Son yazdığı mesaja gülümsedim ve telefonu kapattım. Üstümü giyindim ve direkt aşağı indim.

🖤🖤🖤

Kahvaltımızı yaparken sessizlik vardı. Bu ortamı bölüp, konuşmaya başladım.

Yaprak: teyzeciğim-
Esra: ne istiyorsun yaprak kızım yine?
Yaprak: n-nerden anladın teyze ya?
Esra: öyle bir ifade yarattın. Neyse, söyle bakalım.
Yaprak: şey, ben arkadaşlarımla dışarı çıkabilir miyim? Hem bugün yapacağım pek bir şeyim de yok.
Esra: he, o esmer çocuk?
Yaprak: esmer? Yok, sarışın olan. Hani bir kere geldi ama tatsız bir karşılaşma olmuştu. O işte.
Esra: hmm, iyi peki. Ama çok geç kalmak yok.

Hemen ayağa kalktım ve yanaklarından öptüm.

Yaprak: ohh! Hadi ben kaçtım o zaman.

Ayrıldım ve çantamı aldım hemen. Arkamdan seslenirken, ben o sırada ayakkabılarımı giyiyordum.

Esra: kızım bari bir kahvaltını bitirseydin!
Yaprak: çok aç değildim zaten ben. Hadi ben kaçtım!

Kapıyı kapattım ve çıktım evden. Direkt Barış'ın evine doğru yürümeye başladım. Biraz uzaktı ama yürümeyi seviyordum. O yüzden yavaşça yürümeye başladım her zaman ki yüzümdeki sırıtmayı eksik etmeden.

🖤🖤🖤

Kapının önüne geldiğimde, zili çaldım. Ama açan olmadı. Bir daha çaldım. Yine açılmamıştı. Kaşlarımı çattım. Niye açmıyordu. Acaba evde mi yoktu? O zaman niye 'bana gel" demişti? Hayır ya, evdedir.

Sonra aklıma bana verdiği yedek anahtar gelince, hemen çantamdan çıkarttım ve kapıyı açtım. İçeri girdim hemen ve kapıyı kapattım.

Salona baktım yoktu. Mutfağa baktım. Orda da yoktu. Odasına çıktım. Kapıyı açacakken, kapının Aralık olduğunu gördüm. İçeriye baktığımda arkası dönük, hararetli bir şekilde biriyle konuşuyordu telefonda. Yanlıştı ama merak ettiğimden dinlemeye başladım.

Ama hiç beklemediğim ve istemeyeceğim şeyler duyunca, göz yaşlarıma hakim olamadım.

"Senle neden birlikte olduğumu biliyorsun! Benim uyuşturucu kullandığımı senin bildiğin ve başka birine söylememen için birlikteyiz! Onu o kafana sok!"

Yeni bölüm geldi!
Nasıldı? 🖤