Hajima! ~Yoonmin~

[18]peulleosi cheon

{Yoongi}

- Jimin może coś obejrzymy?- pytam robiąc duże oczy.

- No okej, ale co.

- Wyspa tajemnic.

- Znowu?

- Proszę hyung...

- Nie ma mowy. Dzisiaj ja wybieram co oglądamy.

- CO? Zakonnica? Oszalałeś!

- Przecież to klasyk. Spodoba ci się. Zobaczysz.

- Błagam, nie...- szepczę i podkurczam nogi pod brodę. Cały film jestem dość niespokojny. Nie lubię horrorów, bo nie znoszę się bać. Szarpią mną dreszcze. Przez moment zastanawiam się czy nie uda mi się zasnąć, ale tak szybko jak ten pomysł się pojawia tak szybko i znika.

- To było super!- mówi podekscytowany.

- Zwariowałeś.

- Nie, to ty nie masz jaj do takich filmów.

- To po co mi je włączasz?

- Bo to jest zabawne. 

- Co niby?

- To jak się boisz.

- Weź... to było okropne. Idę spać.

- Jest dopiero 18.

- I co? Im szybciej pójdę spać tym bardziej będę wyspany.

- Być może. Śpij dobrze Yoonie~

- Ty też Ji... Y-Yoonie?- pytam w szoku. Nigdy się tak do mnie nie zwracał. Co on kombinuje? A z resztą mniejsza o to. Kładę się do łóżka i faktycznie zasypiam.

Czy to są żarty? Serio musiałem obudzić się akurat o 3? To godzina duchów i każdy to wie. Oczywiście moja wyobraźnia od razu zaczyna działać. Wszystkie najgorsze sceny z filmu mi się przypominają. Moje ciało robi się jak galareta z owocami. Chyba mam zbyt bujną wyobraźnię. Co mam zrobić? Zasnąć i tak nie zasnę, a leżeć do góry brzuchem tylko się katuję. No to robię totalnie bez sensu rzeczy. Biorę do ręki swój koc i ukochanego miśka i cichutko idę do pokoju Jimina. Może to głupie.

- H-hyung śpisz?- pytam, ale nie otrzymuję odpowiedzi. Czym jest życie bez ryzyka? Kładę się obok niego i przykrywam kocykiem. Nagle on budzi się.

- Min do cholery- klnie pod nosem.- Co ty tu robisz? Nudzi ci się?

- M-mogę z tobą spać. Trochę się... b-boję.

- Co ci jest?

- Mam za wielką wyobraźnię.

- Dobra, ale...- przerywa po czym wyrywa mi misia z rąk i wyrzuca go do korytarza.- Ciebie jeszcze jakoś zniosę, ale nie twoje durne pluszaki.

- N-no dobrze.

- Chodź tu- wyciąga ku mnie ręce, a ja się do niego przytulam.- Chodziło mi raczej, żebyś położył się bliżej, ale spoko.

- Wyrzuciłeś mi Gordona, więc teraz musisz go godnie zastąpić.

- Kogo?

- No w sensie tego durnego pluszaka.

- Serio? Nazwałeś go?

- A czemu nie? Ty też masz imię i twojej mamy nikt nie pyta o sens.

- Ale człowiek a misiek. Nie widzisz różnicy?

- Nie. Oba są idealnym materiałem do przytulania.

- Ale ludzie mogą cię skrzywdzić- zauważa i patrzy na mnie.

- Ty nie skrzywdzisz. Wiem to...

(a/n): koniec na dziś. 

kolejny za trochę XD

TYTUŁ ROZDZIAŁU: PLUSZAKI