To jest chore | KxK

50. Nie jest ci ze mną dobrze?

- Przykro mi, nie ma mnie aktualnie w kraju.

Usłyszałem głos Łukasza. Obudził mnie, wprawiając w lekką dezorientację.

- Ale nie obchodzi mnie to.

- [...]

- Jest pod moją opieką.

- [...]

- Po jaką policję? Jest tu dobrowolnie.

- [...]

- Śpi.

- [...]

- Do widzenia.

Usłyszałem jak Łukasz wchodzi do pokoju i siada na łóżku, tuż obok mnie. Położył dłoń na mojej głowie i zaczął przeczesywać moje włosy palcami.

Wzdrygnąłem się, otwierając oczy .

- Mój chłopczyk się obudził. - uśmiechnął się, zgarniając mi włosy z czoła. - jak się spało?

- Kto dzwonił?

- Jesteś głodny? Może pójdziemy coś zjeść?

- Kto dzwonił, Łukasz?

- Nikt ważny, aniołku. - przejechał mi dłonią po policzku.

- Chcę widzieć .

- A ja chcę, żebyś coś zjadł.

Zmarszczyłem brwi i odsunąłem się od chłopaka, zakładając rękę na rękę.

- Ojej, moja księżniczka się obraziła. - Łukasz zaśmiał się, obejmując mnie. - nie mogę ci powiedzieć z kim rozmawiałem, misiu. - włożył mi głowę w zagłębienie na szyi i zaczął nią kręcić, sprawiając, że mam łaskotki. - A chcesz do kogoś zadzwonić?

Zastanawiłem się chwilę.

- Do Ani.

Łukasz westchnął, całując mnie w szyję.

- Nie jest ci ze mną dobrze?

- Jest, nie o to chodzi. - pokręciłem głową. - chcę wiedzieć, czy coś się stało. Nie odzywa się i...

- Okej. - chłopak wyjął z kieszeni IPhone i podał mi go, odblokowując.

- Znasz jej numer?

Pokiwałem głową, i wpisałem znane mi dobrze cyfry, klikając w zieloną słuchawkę. Brunet pogłaskał mnie po głowie i wpatrzył się w moją twarz, zostawiając dłoń na moim karku.

Po kilkunastu sygnałach włączyła mi się poczta głosowa. Zrezygnowany rozłączyłem się, czując jak w moich oczach zbierają się łzy.

- Nie odbiera. - wyszeptałem, oddając chłopakowi przedmiot. - A co jak jej się coś stało? Jak mama coś jej zrobiła, bo dowiedziała się, że Ania wróciła z Angli i... i...

- Uspokój się. - Łukasz przyciągnął mnie do siebie, kładąc swoją dłoń na mojej głowie. - spokojnie.