Olum O Senin Yengen Yengenn

32

İnsan bazı zamanlar aldığı nefesin bile boşa gittiğini hisseder. Hayattan zevk alamadığı, boşa yaşadığı zamanlar olur. Adnan da Behlül'den yediği redden beri aynen böyleydi.

Ağlamaktan değil de uyuyamamaktan gözleri kıpkırmızı geziyordu.

Hâl böyle olunca matematik hocaları kendisini sınıftan çıkarıp madde mi kullanıyor diye bile kontrol etmişti.

Her rüyası aynıydı.

"Kanka hoca sana diyor baksana."

Ve yine Adnan'ın hayatla yaşadığı kesintisizliği bağlayan Alperen olmuştu.

"Afedersiniz hocam başım ağrıyor da dinleyemedim."

Hoca, Adnan'a sorun olmadığını söyleyerek tekrar soruyu anlatmaya koyulmuştu.

"Noldu lan Adnan, aşık mı oldun hayatla arana bir şeyler girmiş?"

Yan sırasındaki Sezin'in sesi ile o tarafa döndü esmer olan.

"Kanka nasıl bildin amk?"

Sezin, Nurgül ve Melek gelen cevap ile daha fazla gülmeye başlamışlardı. Alperen ise gülmemek için kendini tutuyordu.

Arkadaşlık böyleydi zaten. Birisi başlayınca devamı kesinlikle geliyordu.

"Hadi lan ordan, kime aşık oldun?"

Melek herkesin merak ettiği soruyu gülmesi durunca sonunda dile getirmişti.

"Söyleyemem aga, içim yanıyor benim içim."

"Red mi yedin?" Bu sefer de Nurgül sormuştu, cevabını bildiği soruyu.

"Oğlum nasıl anlayabiliyosunuz lan siz bunu? Helal olsun 2de 2 yaptınız."

Esmer olan, her ne kadar mutsuzlukla boğuluyor olsa da arkadaşlarının neşesi üzerine az az geçiyordu.

Dersin bittiği haberini veren zil sesi ile çocuklar sonunda rahatladıklarını hissetmişti.

"Kankalar zamanı gelince öğrenirsiniz. Şimdi zorlamayın söyleyemiyorum." Adnan uyarısını yapmıştı ki sınıfa giren sarışınla beraber ilgisi tamamen dağıldı.

Behlül elinde tuttuğu kitapları öğretmen masasına koyup geri döndü ve Adnan'a hiç bakmadan sınıftan çıktı.

Esmer oğlan her ne kadar sarışının gözleri ile arasında bir etkileşim yaşamadıkları için üzülse de o iki deniz mavisi ile tekrar nefes aldığını hissetmişti.