Olum O Senin Yengen Yengenn

66

Selam canlarım. Wattpad puştluk yapıyor ve bildirim göndermiyor 😾 Bu yüzden lütfen önceki bölümleri atlamayın.

Keyifli okumalar!🎉

***

"Hele şükür ya! Ne bitmez okulmuş."

Adnan içinde kitap harici her şeyi bulundurduğu çantasını sırtına taktı. Sesi yorgun çıkıyordu ama onu kendine getirecek şeyin kimde olduğunu da biliyordu.

"Neyse ki manitayla takılıcaz. Keyfim yerine gelir."

Şimdi de yüzüne kocaman bir sırıtma yayılmıştı. Mutlu olması için büyük şeylere gerek yoktu. Aklına Behlül'ün gelmesi yeterliydi.

Ama merdivenlerden yanında yeni çocukla inen sevgilisini gördüğünde yüzündeki sırıtış silinmişti.

"Hayırdır Behlül Saruhan?"

Kırgın ve kızgın çıkan ses sarışına ulaştığında mahçup bir bakışla esmer sevgilisine yaklaştı Behlül. Efe de biraz arkasında duruyordu.

"Bugün gelemeyeceğim Adnan. Efeyle takılacağız biraz."

Behlül açıklamasını yaptıktan sonra duruşunu dikleştirdi Adnan.

Yeni gelen çocuk için kendisini satan sevgilisine nasıl karşılık vermesi gerektiğini bilemiyordu.

"İyi."

"Bu kadar mı?"

"Ben de zaten işim var bugün takılmayalım diyecektim."

Diline sıralanan sözcükleri yutup yerine sahtelerini koyabilmeyi başarmıştı esmer genç.

"O zaman işimize geldi diyelim. Eve dikkatli git. Pişt falan diyene de bakma."

Adnan hafifçe gülerek kafa salladı sevgilisine. Sonrasında el sallayıp ikisinin de aşağı inişini izledi bir süre.

"Sen bakmışsın ama Behlül."

***

"Benimle genelde arkadaş olanlar Oğuz hocanın dersinden geçebilmek için arkadaş oluyor. Olmayanlar ise beni bir tehdit olarak gördükleri için olmuyor. Her şekilde arkadaşsızım yani."

Efe hafifçe gülerek başını salladı. Çoğu yönden birbirlerine benziyor olmaları yeni çocuğun içini rahatlatmıştı.

"İnan bunu ben de çok yaşadım, ilkokulda. Annem sınıf öğretmenimizdi. Bazı veliler çocuklarının benimle iyi geçinmeleri için onları zorluyordu. Tabii o zamanlar farkında değildim. Beni gerçekten sevdikleri için benimle arkadaşlar sanıyordum."

Behlül üzüldüğünü belli eden bir yüz ifadesiyle Efe'yi süzdü. Aynı zamanda da oturduğu salıncakta hafifçe sallanıyordu.

Konuşmaya başladıklarından beri neredeyse her konuyu çekinmeden anlatmıştı yeni olan. Ama ailesinden çok bahsetmemesi Behlül'ün merakını daha çok arttırıyordu.

Her ne kadar bunun konusunu açmak istemese de merakına yenik düşmüştü.

"Annen hakkında az çok bir fikrim var artık. Ama baban hakkında hiç konuşmadın."

Efe sertçe yutkunup ayaklarıyla sallanmayı durdurdu ve meraklı gözlerle ona bakan sarışını süzdü.

Deşmek istemediği bir kusuru vardı. Ama bir merakın giderilmediğinde nasıl büyüdüğünü de iyi biliyordu.

"Babamı tanımıyorum. Onun hakkında yorum da yapamıyorum haliyle."

Behlül panikle hatasını telafi etmek için arka arkaya özürler sıralıyordu ki Efe'nin sıcak gülümsemesi sarışını sonunda durdurmuştu.