PEK KIYMETLİM

❧FİNAL❧

İ

yi akşamlar, nasılsınız bakalım, ben biraz buruğum haliyle ne kadar istemesem de Final yaptım...

Ne zaman yeni hikâyeye başlasam heyecan doluyorum ne zaman final yazsam hüzünleniyorum. Ne kadar geciktirmek istesem de sonunda yazdım. Uzun bir Final oldu. Umarım beğenirsiniz...

Özel bölüm ister misiniz?

Bölüm sonundaki düşüncelerinizi mutlaka paylaşın çünkü fikirlerinizi duymak istiyorum, bölüm sonuna size bir ip ucu bıraktım bakalım kaçınız neler olduğunu fark edecek? Heyecanla bekliyorum.

Hikayemizin kitap olmasını ister misiniz?

Yanımda olup, destek olan tüm okurlarına teşekkür ederim, iyi ki varsınız.

Bu bölüm tüm okurlarına ithaf edilmiştir.:)

Medya: Karahan& Buğlem

★Keyifli Okumlar Dilerim Canlarım★

"Bak kıymetlim, sen daha bir kere koklayamadığın, bir kere öpmediğin bebeklerinden vazgeçemiyorsun, Nermin annenin yirmi dört yıllık kızından vazgeçebileceğini düşünüyorsun, sence de saçma değil mi?" dedi aklımı başıma getiren cümleleriyle.

Babamın ölümüyle başlayan kafa karışıklığım hamile olduğumu öğrendiğimde daha çok arttı, üstelik hamilelik hormonları yüzünden sadece annemin yanında olmamasına kızdım. Yanımda olmayışının nedeniyle ilgilenmedim bile!

Karahan, hakkı olabilir! Birileri annem ve kardeşimi benden uzaklaştırmış olabilir! Ve nedense Engin'den başka bunu yapacak kişi tanımıyorum! Ondan başka kimse bize düşmanlık beslemez ki! Eğer annem ve kardeşim onun elindeyse onları nasıl kurtaracağız?

~~~

Titrek bir nefes aldım, "Karahan, eğer annemler onların elindeyse nasıl kurtaracağız?" diye sordum korkuyla.

Elimi sıkı sıkı tuttu, "Sen değil kıymetlim, ben kurtaracağım ve ikisini de sana sağ sağlim getireceğim, güven bana. Biliyorsun babam en başından beri annenlerin peşinde, dediğim gibi bir iki ip ucumda var. Sadece o piçin konuşması lazım o kadar."

"Sence konuşur mu?" "Aslında konuşurdu ama bir süre konuşamaz!" deyince ister istemez merakla gözlerine baktım, "Nasıl yani?" "Dilinde bir sorun var güzelim ama neler olup bittiyse yazmasını sağlayabilirim!" dedi kendinden emin bir şekilde.

"Şimdi nerede o? Yanında kim var?" "Merak etme bizden kurtulamaz, babam ve annem yanında hatta bir kaç polis arkadaşta onlara yardım ediyor. Yani yolun sonuna geldi! O it konuşmasa bile babası Mehmet Yılmaz, oğlunun derdine düşüp paşa paşa ayağımıza kadar gelecek ve emin ol, oğlu için her şeyi yapmaya hazır olacak..."

"Karahan korkutma beni! Ya annemler o adamın elinde değilse?" "Kıymetlim, bunları düşünme, senin düşünmen gereken iki can var onların sağlıklı olması için senin stresten uzak durman lazım, bak sana koca sözü, en kısa zamanda derin bir nefes almanı ve mutlu olmanı sağlayacağım, şimdi gel buraya ve güzel bir uyku çek..." Kollarını açan kocama kısa bir bakış atıp göğsündeki yerimi aldım. Atan kalp atışları kulağımda yankı bulurken aklım hala annemlerdeydi.

Dün gece de uyumamış olmanın verdiği etkiyle kısa zamanda uyuyakaldım.

Uyandığımda oda çoktan aydınlanmıştı ve kocam ortalıkta görünmüyordu.

"Karahan," diye seslendim banyoya doğru.

"Kıymetlim?" dedikten hemen sonra banyodan çıktı.