Merhaba iyi akşamlar canlar nasılsınız?
Güzel bir bölümle karşınızdayım, umarım beğenirsiniz.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin, yazarımızın destek olun...
Destekleriniz için çok teşekkür ederim iyi ki varsınız?
Yorumlarda görüşmek dileğiyle ♥
Medya: Karahan & Buğlem
***Keyifli Okumalar Dilerim Canlarım Benim***
Yavaşça arkama döndüm ve biraz keyifli biraz da meraklı bakışlarla karşılaştım.
"Hayırdır inşallah?" dedi meraklı bakışlarla.
"Ben şey..." Acaba uyurgezerim dersem yer mi? Hiç sanmıyorum.
"Sen ney?"
"Şey işte, şey şey olmuş, şeyden sonra öyle oldu," diyerek büyük saçmaladım.
Kaşları kaldırıp merakla baktı, ta gözlerimin içinde, "Anlamadım."
"Gelip gelmediğini merak ettim de ondan bir bakacaktım," diyerek sonunda itirafta bulundum.
Yok ya yalan söyleyemiyorum, hatta olayı kıvıramadım bile.
Mutfaktan sızan ışık sayesinde bakışlarındaki değişimi net bir şekilde gördüm. "Hım demek öyle," dedi tek kaşı havada bilmiş bakışlarla. Ama onu merak ediyor olmam çok hoşuna gitti buna eminim.
"Seni gördüğüme göre ben yatağıma döneyim en iyisini," deyip kaçmayı umdum ama kolumun tutulmasıyla olduğum yerde kaldım.
Hafifçe yan tarafıma dönüp bakışlarımızı birleştirdim. "Sen beni merak mı ettin?" diye sordu. Onu merak ettiğimi anlasa da emin olmak istiyor.
"E yani doğal olarak merak ettim, bir bakayım dedim. Görüyorum ki sapa sağlam karşımdasın," dedim yumuşak bir tonla.
İyice yanıma yaklaşıp hafifçe yanağımdan öptü, "İyi geceler kıymetlim," dedi.
"İyi geceler," delim. Dedim yine delim kısmını sesli söyleyememiştim.
Odama geçtiğimde Karahan'ın kapısının kapanma sesini duydum. Ve yatağımın kenarına oturdum. Karahan'ın iyi olduğunu anlayınca acıktığım aklıma geldi ve karnım guruldamaya başladı. Aman ne güzel!
Keşke akşam yemeğini yeseydim...
Şimdi odadan çıksam Karahan bir şey olduğunu sanacak, çıkmasam açlıktan öleceğim... Of!
Bir süre karanlık odada öylece oturdum baktım olmayacak yavaşça çıktım odadan ve parmak ucumda mutfağa ilerledim. Hızlıca sandviç yapıp masaya geçtim. Gerçekten fena açıkmışım hızlıca sandviçi yerken mümkün mertebe sessiz oldum. En nihayetinde karnımı doğurmuş bir şekilde yatağıma yattım.
Uyandığımda o kadar çok uyumuşum ki bir an nerede olduğumu kavrayamadım, gözüm duvardaki saati bulunca nasıl kalktığımı bilemedim.
Saat on olmuş!
Koştur koştur Karahan'ın odasına gittim kapıyı çalmakla uğraşmadan pat diye daldım odaya ama Karahan'ı bulamadım.
Yatağını toplamış kendi yattığı tarafın üzerine bir not bırakmış.
'Kıymetlim, bir daha ki sefere akşam yemeğini ihmal etme sonra kan değerlerinde bozukluk olur. Sen mışıl mışıl uyuduğun için seni uyandırmaya kıyamadım, işe geçiyorum bir şey olursa haberim olsun, akşam görüşürüz.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEK KIYMETLİM
Romance(Pek Kıymetlim adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Aşkın en "Deli" hali... O akşama kadar gerçekten çok mutluydum, okulumu bitirip evime dönmüştüm ve düşünmemi gerektirecek hiç bir derdim yoktu. Şey demişti Ercan amca, "Senin kızın olmasaydı, be...
