PEK KIYMETLİM

❧1.BÖLÜM❧

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, destekleriniz esirgemeyin canlarım...

Yorumlarda görüşmek dileğiyle ♥

İnstagram: elifdrl_

Medya: Buğlem.

***Keyifli Okumalar Dilerim Bir Tanelerim***

Misafirler gittikten sonra annemin tavırlı ve sert sesi ilişti kulaklarıma. “Nihat, misafirlerin yanında sana karşı çıkmamak için konuşmadım ama vicdansızlık yapıyorsun, seven insan sevdiğine kıyabilir mi? Ne demek öldürüp bir yere atmak. O çocuğun tek derdi sevdiğiyle mutlu olmak. Sanki onun önceki halini bilmiyormuş gibi konuşma, boylu poslu, mahallenin en ala delikanlısı. Gitti İstanbul’da okudu mimar oldu hatta okulunu birincilikle bitirdi, kaç tane şirket şuan bile peşinde koşuyor. Aklı selim çocuğa deli deme, o sadece kızımızı delirmeyi göze alacak kadar çok seviyor.”

Babam alaycı bir tonla cevap verdi, “Psikoloğa keyfinden gitmiyor herhalde, kafasında bir iki tahtası eksik.”

“Nihat sana inanamıyorum, okuyup kendini geliştiremeyen cahiller gibi konuşuyorsun, her psikoloğa giden deliyse en ala deliler bizleriz. Unuttun mu o günleri, sırf kavga etmeyelim diye psikoloğa gidiyorduk.”

“Nermin! O yıllar önceydi hem biz deli falan değiliz saçmalama, ayrıca psikologla psikiyatr arasında dağlar kadar fark var! Biz derdimizi anlatıyorduk ve tavsiye alıyorduk o çocuk zır deli ilaç kullanıyor.”

“O çocukta deli değil, sadece aşık. Aşkına ulaşamadığı için paranoyakça düşünüyor hepsi bu. Sırf kızımıza zarar vermemek için terapiye gidiyor buna rağmen hemen deli yaftasını yapıştırıyorsun utan be utan!”

“Bağırma Buğlem duyacak, sonra işin yoksa uğraş dur. O çocuk deli ve bu konu bir daha açılmayacak, git bana bir çay doldur,” dedi rahat bir şekilde. Babamın rahatlığı beni daha çok rahatsız etti, insan böyle bir konu da nasıl rahat olabilir anlamıyorum.

“Sana inanamıyorum Nihat! Ne var sanki istemeye gelmelerine müsaade etseydin?” Annem yılmadan devam etti, bir umut, babamı kararından caydırmayı umuyordu sanırım.

“Nermin, sinirimi zıplama. Kızını vermeye ne kadar meraklısın, hem belki Buğlem de o deliyle evlenmeyi istemeyecek!”

“Kızımı sadece Karahan’la evlendirmeye meraklıyım neden biliyor musun? O çocuğun kızımızı mutlu edeceğine adım kadar eminim. Anneyim ben anne, emin olmasam karşına dikilmezdim, Karahan’ı gördüm, gözlerindeki aşkı gördüm. Hata yapıyorsun sonra pişman olacaksın ama iş işten geçmiş olacak. Ayrıca kızımı tanıyorum, onun senin gibi sığ görüşlü olmadığını biliyorum,” dedi hırslı sesiyle.

Annem odasına girip kapıyı çarptı, babamda ardından bir küfür savurup bir şeyleri sağ sola fırlatmaya başladı. Kulağımı kapıya dayamasaydım da her şeyi duyardım zaten. Bir yerden sonra benim duyacak olmamı önemsemeden bağırmaya başlamışlardı.

Ellerim ayaklarım titreye titreye ayağa kalkıp yatağıma geçtim. Tek kişilik yatağım ve küçük bir dolabım vardı odamda, normalde çok boş görünen oda şuan üzerime üzerime geliyordu. Sanki nefes alacak yeterince alanım yok gibiydi.
Ne kadar bu gece duyduklarım bir şakadan ibaret olmasını diliyor olsam da pek tabi şaka olmadığının acı bir şekilde farkındayım.

Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum hatta konu hakkında yeteri kadar bilgiye de sahip değilim. En iyisi annemle konuşmak her şeyin doğrusunu bir tek ondan öğrenebilirim.

Sabaha kadar gözümü bile kırpamadım, gerçekten öyle bir çıkmazdayım ki, aldığım nefesi bile hissedemiyorum. Babamın neden karşı çıktığını biliyorum, Karahan, kendini kaybedip bana zarar verirse ceza bile almayacağını düşünüyor.

Babamın aksine annemse Karahan’ın aşktan delirmeyi göze alacak kadar aklı başında olduğunu düşünüyor. Annem ve babam da zamanında bir birlerine aşık olup evlenmişlerdi, aynı üniversiteye gitmişler ve çok mutlu olmuşlar. Evlendikleri zaman, aileler anlaşamayınca yaşadıkları sorunlar yüzünden ben doğana kadar psikoloğa gidip akıl almışlar. Benim anlamadığım babamın kör cahil gibi davranması, sırf psikiyatri uzmanı ile görüşüyor ve ilaç kullanıyor diye deli yaftasını yapıştırması?

Nasıl bu kadar sığ görüşlü olabilir ki? Sen koskoca emekli öğretmensin, yüzlerce çocuk yetiştirdin. Kırk türlü farklı insanla muhatap oldun ama zerre kadar kendini geliştirememişsin. Ya sırf terapiye gidiyor diye deli denir mi?

Tamam bende isterdim sevdiğim adamla evleneyim ve aşk dolu yuvamız olsun ama ben şu yaşıma rağmen aşık olamadım, aşık olmak bir yana, bir erkeği sevgili olarak sevemedim bile.

Armudun sapı üzümün çöpü diye araştırmaktan sevgili bile yapamadım. Kalbimi yerinden oynatacak biri de çıkmadı karşıma.

Dün akşam duyduklarımdan sonra sabaha kadar Karahan’ı düşündüm, yüzünü hatırlamaya çalıştım hayal meyal bir yüz belirdi sadece o kadar. Beni delirmek uğruna seven birinin yüzünü bile tam olarak hatırlamadığım için kendime kızdım. Hatta içimdeki suçluluk duygusu katlandı ve koca bir çığ oldu.

Karahan’ı yıllar önce görmüştüm, ben üniversiteye başladığımda onun okulu bitmişti. Sonra da ben okula, o askere gitti, bir daha karşılaşmak nasip olmadı.
Sıkıntılı bir nefes koy verdikten sonra yatağımı topladım ve üzerimi değiştirmeye gerek görmeden odamdan çıktım.