Lolita

0.0

lolita
❧
mark lee
10.11.2019
21:31

Lana Del Rey, Lolita.

-

Hava kararmaya başlarken apartmanın kapısını hızla çarpıp ilerleyerek kaldırıma çıktım. Hava hafif esiyordu ve belki de bu uzun zamandır beklediğim şeydi. Yazı geride bırakmak güzeldi. Üzerime giydiğim, fermuarını ağzıma kadar çektiğim kapüşonlu da bunun kanıtıydı.

Issız sokakta ayakkabılarımın zeminde bıraktığı şışırtıyı dinlemeye devam ederken aklımdan bu gecenin de diğerleri gibi yorucu olmaması geçiyordu. Çizdiklerimi beğenmezlerse özel bir istekte bir daha bulunmamaları gerektiğini onlara açık açık söyleyecektim.

Geniş yapılı iki katlı binaya giriş yaptığımda slow müzik sesi her zamanki gibiydi. Artık ezberlediğim diğer şarkıların yanına atmıştım kafamda. Uzun koridorda ilerlerken sıcak turuncu ışıkla aydınlanmış odaya girip diğer koltuklara göz attım. Dövme iğnesinin sesi kronik bir şekilde yankılanmaya devam ederken çantamı kolumdan sarkıtıp kızların yanından geçtim.

"Selam..." diye mırıldandığımda bana ilk bakan ve göz kırpan Destini olmuştu. Dövmeye ara vermiş vaselini sürüyordu. Ona gülümseyerek boş olan koltuğun yanındaki sandalyeye geçtim ve çantamdan çıkardığım gözlüğümü takıp saçlarımı tepeden salaş bir şekilde topuz yaptım.

Masaya birkaç gecedir uğraştığım çizimi çıkararak incelemeye başladığımda koltuğa biri oturdu. Muhtemelen benden bu dövmeyi isteyendi.

Kağıtları toparlarken kafamı kaldırıp gelene kısaca baktım. Tuhaf bir sarı tonundaki dağınık saçları ve tıpkı benimkilere benzeyen bir gözlük takıyordu. Asya asıllı birine benziyordu.

Çizimleri isteyen o değildi.

Kaşlarım çatılırken onu süzdüm. "Evet?"

Küçücük gözlerini açıp şaşkın şaşkın baktı. "Boş değil mi burası? Sen de dövmeci olmalısın." Çocuksu ama seri tondaki sesiyle Amerikan aksanlı bir şekilde İngilizce konuştuğunda kaşlarımı daha da çatıp oturuşumu düzelterek gözüme firar eden saçı kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Kolumdaki ufak siyah saate göz attım. "Bu saate başkasını bekliyordum. Her neyse. Arka taraftan bir dövme beğenmiş olmalısın."

Ince dudaklarını birbirine bastırıp kafa salladı. "Şunu." Elinde yeni fark ettiğim taslağı bana uzattığında alıp masaya bıraktım ve sandalyeyi masaya çevirip masa lambasını yaktım. Gözlüğü burnumun üzerinde itip dövmeye göz attığımda bunun tanıdık olduğunu hemen anladım.

"Bunu mu istiyorsun gerçekten?" Diye mırıldandım farkında olmadan. Deri koltukta kıpırdanıp rahatsızca sert bir nefes alıp verdiğinde kaşlarımı çatarak ona döndüm.

"Onu yaptıranı arıyorum. Sana yaptırmış..."

"Neyden bahsediyorsun sen?"

Kaşları havalandı. "Iki üç gün içinde burada birine yaptırmış. Yani sana."

"Yani?" Diyerek sırtıma yaslanıp gözlerimi kıstım.

Gözlerindeki siyah bakışlar duraksayıp daha da karardı. "Onu tanıyor musun yani?" Diye bastıra bastıra konuştuğunda bu yabancı çocuğun ne istediğini anlamaya çalışıyordum.

"Bunu neden sana söyleyeyim?"

"Neden saklayasın? Yoksa sen köstebekleri falan mısın?" Tek kaşı havalanırken aradığı kişiyle ne alıp veremediği hakkında teoriler dönüyordu kafamda. Köstebek?

Derin bir nefes alarak gözlerimi ondan çekip taslağı masadan aldım ve ona uzattım. "Iyi günler." Dedim soğukça. Ardından sandalyeyle masaya yaklaşıp çizimleri taslağa geçirmek için kalemi hazırladım.

Yerinden yavaşça kalktı. "Sen yaptıysan ondan daha suçlu sayarım." Sesi müziğe karışsa da duyabilmiştim. Omzumun üzerinde donuk bir şekilde onu izledim. Çekik ama yuvarlak göz bebekleriyle yüzümü turladı. O bunu yaparken odanın kapısından birisi içeri girdi. Benden istediği dövme çizimlerini yaptığım ve bir türlü beğenmediği için milyonuncuyu getirdiğim o psikopat adamdı.

Çocuk geri geri giderek odadan çıkarken ben de önüme döndüm.

Mental kırıklığı olan herkes bana denk geliyordu. Hiç şaşmıyordu.

____

31.10.2019; bir rüya gördüm. Eski okulumdaydım. Mark Lee'nin mavi kazağının üzerinde lolita yazıyordu.

💔oy ve yorum bırakılmadıkça, hikaye yalnız ilerledikçe yazma hevesim kaçacaktır. bu kısaydı ama böyle gitmez. lütfen oy ve yorumları unutmayın.💔

© kayipdoktor | 2019