Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi ve aralara yorum bırakmayı unutmayın her zamankinden uzun bir bölümdü ("::
___
Lolita'nın sarı tüylerini sevmeye devam ederken yatağın içinden çıkmadım. Odadaki tek ses benim nefes seslerim ve onun mırıltılarıydı. Uyuyordu.
Uyandığımda Mark yanımda değildi.
Ne ara gittiğini görememiştim çünkü uyanalı bir saat olacaktı neredeyse. Telefonunu aradığımda komodinin üzerinde unutmuş olduğunu gördüm. Aslında unutup unutmadığı konusunda da endişeliydim. Kafamda tuhaf bir içgüdüyle yine gidebileceği dolanıyordu. Ama yine de bunu unutmaya çalışıp sadece Lolita ile ilgilenmeye devam ettim bir süre.
Belki markete gitmişti?
Birkaç dakika sonra dayanamayıp yerimden kalktım ve mutfağa gittim. Her şey dünkü gibiydi. Şarap şişesi ve bardaklar tezgahtaydı.
Eğer bunları görmemiş olsaydım, her şeyin bir anlığına da olsa benim hayalim olduğundan şüphe edecektim.
Ya kendi kendime iki kadehe de şarap koyup kendimle karşılıklı içmişsem?
Boğazım kuruduğundan yutkunup tezgaha bakmaya devam ettim. Sadece varsaydım. Ya hiç olmamışsa ve sonunda deliliğimin farkına varmışsam? Sadece dövmeci ve ev arasında gidip gelmişsem, Destini bile; Paolo bile hiç var olmamışsa? Ya da Lucas olayında Lucas, aslında ölmüşse ve bu da delirmemin son damlası olduysa?
Ya da Mark Lee'nin kokusu sadece benim ürettiğim bir saçmalıksa?
Tüylerim ürperirken ben sadece derin bir nefes almaya çalıştım çünkü bu sıralar her şeyi fazlasıyla hissettiğimi fark ediyordum. Bu iyiyken bir yandan da enkazdı. Altında kalıyordum hissettiklerimin. Çünkü hissetmek ne kadar yaşadığının kanıtıysa öldürebiliyordu da. Uyuşturucu gibiydi. Belli bir miktarda seni uçururken yüksek dozu öldürüyordu.
Eskiden kollarımdan aldığım eroin de öyleydi. Sadece bir ay sürmüştü. O çocuğu kaybettikten sonraki bir ay sadece kollarıma her seferinde bir öncekinden daha fazla delik açılırdı ve saatlerce uyuyup ardından uyanır, pencereden izlerdim dışarıyı. Ama bir şeyi fark ettiğimde, kafa kemiğimi dahi kırabilecek düzeyde bir gerçeği fark ettiğim sabah üzerimi değiştirirken kollarımdaki delikleri görmüştüm. Dolaptan bunları kapatabilecek bir kıyafet ararken kutudaki çocukluk günlüklerimi bulmuştum.
