YAMI

CHAPTER 19 - Φίλος και εχθρός, Μέρος 2ο

«Πατέρα, μπορώ να έχω πίσω το κατάνα μου;» ρωτάει ο Ρόκι τον ψηλό σοβαρό άνδρα πριν ξεκινήσει την αποστολή που του ανέθεσε. 

Εκείνος προχωράει σιωπηλός προς μία γωνία του δωματίου όπου στέκεται ένα μεγάλο κοφτερό κατάνα με μάυρη και χρυσή λαβή. Το πιάνει και το πηγαίνει στον Ρόκι.

«Ρόκι. Μην με απογοητεύσεις ξανά.» του λέει ψυχρά ο άντρας καθώς του δίνει το κατάνα και γυρνάει πάλι στο γραφείο του.

«Μάλιστα πατέρα.» απαντάει το ίδιο ψυχρά ο Ρόκι με σκοτεινό βλέμμα και προχωράει προς την έξοδο.

Ο Χακάσι, η Ρένα και ο Γκούστο κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλό τους, τον Μπεν, με την κίνηση του Γκούστο όταν κάλεσε το τελευταίο του πνεύμα μέσα στον σκελετό. Ωστόσο, τώρα ένας νέος κίνδυνος τους πλησιάζει καθώς έσπασε η πέτρα στο κρανίο του Μπεν και ξεχύνονται από μέσα μεγάλες ποσότητες της θανατηφόρας σκόνης.

«Νικήσαμε!» φωνάζει ενθουσιασμένος ο Χακάσι και πλησιάζει τους άλλους δύο.

«Πραγματικά νικήσαμε...-» ψιθυρίζει έκπληκτος ο Γκούστο, μα η Ρένα τον διακόπτει.

«Τι είναι αυτό;» ρωτάει με απορία και δείχνει μία μεγάλη σφαίρα σκόνης που δημιουργείται κοντά στον σκελετό και καταβροχθίζει και τον ίδιο.

«Τι-τι είναι αυτό;!» ρωτάει ο έκπληκτος και ο Χακάσι κάνοντας ένα βήμα πίσω.

«Φαίνεται ότι η μάχη δεν τελείωσε! Αυτό το πράγμα μεγαλώνει όλο και περισσότερο!» φωνάζει στους άλλους δύο ο Γκούστο.

«Γκούστο! Πρέπει να φύγουμε από εδώ τώρα!» φωνάζει ο Χακάσι και αρχίζει να τρέχει με την Ρένα μα ο Γκούστο μένει ακίνητος.

«Γκούστο! Τι συμβαίνει;!» του φωνάζει ο Χακάσι από μερικά μέτρα μακριά αλλά ο Γκούστο συνεχίζει να τον αγνοεί και κοιτάζει αποφασισμένος το νέφος μπροστά του.

«Γκίπιρος! Παρ' τους όσο πιο μακριά από εδώ γίνεται! Μην τους αφήσεις για κανένα λόγο!» διατάζει αυστηρά το πνεύμα του και προχωράει αργά προς την σφαίρα σκόνης που αρχίζει να τον απορροφάει.

«Προλαβαίνεις να έρθεις μαζί μας! Γκούστο μην μείνεις πίσω!!!» φωνάζει με όλη του τη δύναμη ο Χακάσι στον φίλο του που ετοιμάζεται να θυσιάσει τον εαυτό του για να σωθούν.

«Χακάσι, Ρένα, το πνεύμα μου δεν μπορεί να μας κουβαλήσει και τους τρεις! Το μόνο που μπορώ να κάνω για σας είναι να σας κερδίσω λίγο χρόνο...! Σας ευχαριστώ για όλα!» τους φωνάζει κλαίγοντας και το πικρό του χαμόγελο χάνεται μέσα στο σκοτεινό νέφος.