CHAPTER 16 - Γκούστο και Νακάιντο

49 7 2
                                    

«Γκούστο, γιατί κλαις πάλι;» ρωτάει με απορία ο Νακάιντο τον μικρό του φίλο. Είναι ακόμα γύρω στα δέκα χρονών και οι δυο τους. Ο Γκούστο γύρισε από το δάσος τρέχοντας στο χωριό τους, σαν να είδε φάντασμα.

«Ή-Ήταν εκεί! Ήταν πάλι εκεί! Σου λέω αλήθεια!» φωνάζει ο Γκούστο κλαίγοντας τρομαγμένος «Ήταν ένα φάντασμα!»

«Άντε πάλι... Γκούστο πόσες φορές πρέπει να σου πω πως δεν υπάρχουν φαντάσματα;» λέει ο Νακάιντο χαμογελώντας και ακουμπάει τον ώμο του φίλου του «Έλα πρέπει να γυρίσουμε. Η αδερφή θα ανησυχήσει!»

«Α, ναι, έχεις δίκιο...» απαντάει ο Γκούστο και ξεκινούν για την εκκλησία. Έμεναν σε ένα ήρεμο μικρό χωριό, στα σύνορα της χώρας. Οι ειρηνοποιοί δεν γνώριζαν καν για την ύπαρξή του και οι κάτοικοί του ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους, ακόμα και με αυτούς που είχαν δυνάμεις, όπως ο Νακάιντο.

Το ίδιο βράδυ ο Γκούστο και ο Νακάιντο έχουν ξαπλώσει στο κρεβάτια τους και ετοιμάζονται να κοιμηθούν. Διάφορες σκέψεις περνούν απ' το μυαλό του αγοριού με τα πράσινα μαλλιά. Ο φίλος του ήταν το υπόδειγμα για όλα τα παιδιά που ζούσαν στην εκκλησία. Διάβαζε συνεχώς όσα τους μάθαιναν οι αδελφές και προσπαθούσε να γίνει καλύτερος στον έλεγχο της δύναμης του. Όσο μεγάλωναν ο Γκούστο τον έβλεπε να διασχίζει χιλιόμετρα μπροστά και απλά ποτέ δεν μπορούσε να τον φτάσει. Ωστόσο...

«Νακάιντο... γιατί είσαι φίλος μου;»

«Ε; Δεν κοιμάσαι; Πώς σου ήρθε αυτό;» τον ρωτάει κοιτάζοντάς τον με περιέργεια.

«Να... εσύ... είσαι ο πιο απίστευτος άνθρωπος που έχω γνωρίσει! Και είσαι απίστευτα καλός σε όλα...! Σε σημείο που με αναγκάζεις να κλείνω τα μάτια μου από το φως που εκπέμπεις... Καταλαβαίνεις;» εξηγεί ο Γκούστο ντροπιασμένος και γυρνάει από την άλλη πλευρά.

«Το φως που... εκπέμπω;» ρωτάει έκπληκτος ο Νακάιντο και στέκεται για λίγο σοβαρός «ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Γκούστο αυτό είναι το πιο έξυπνο πράγμα που έχω ακούσει!» λέει και συνεχίζει να γελάει.

«Οoi! Σταμάτα να γελάς!- Ε; Το πιο έξυπνο πράγμα; Ακόμα και τώρα εσύ...» ψιθυρίζει ο Γκούστο και κοιτάζει το ταβάνι προβληματισμένος. «Το μόνο που σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρόνια βλέποντάς σε...»

«Γκούστο θα πάω να βοηθήσω τις αδελφές! Μου ανέθεσαν μια σημαντική δουλεια!» του φωνάζει ο πεντάχρονος Νακάιντο.

YAMIOnde histórias criam vida. Descubra agora