YAMI

CHAPTER 34 - Ρένα vs Άρια, Μέρος 1ο! Το κορίτσι στο υπόγειο

Ο Χακάσι και ο Ρόκι κοιτάζουν έκπληκτοι τον Τζαν, ο οποίος τους μίλησε για το παρελθόν της Ρένας.

«Δηλαδή... οι ειρηνοποιοί σκότωσαν τον πατέρα της...;» ψιθυρίζει θυμωμένος ο Χακάσι μ' ένα σκοτεινό βλέμμα σφίγγοντας τα δόντια του.

«Ναι, σωστά...» απαντάει θλιμμένος ο Τζαν «Εκείνος θυσιάστηκε για τις κόρες του.»

«Και τι συνέβη μετά;» ρωτάει ο Ρόκι σοβαρός και απλώνει το χέρι τους στις ψιχάλες «Η Ρένα... γιατί σκότωσε την μητέρα τους;»

«Αυτή η ιστορία... δεν γίνεται καλύτερη. Έχει μία θλιβερή συνέχεια και έναν άδικο θάνατο.» εξηγεί ο Τζαν και συνεχίζει την εξιστόρηση.

-

Μετά τον θάνατο του κύριου Ούενο δεν ήταν ποτέ ξανά ίδια η οικογένεια, αλλά ούτε και το χωριό. Η δημόσια εκτέλεση του άνδρα άφησε ένα βαρύ στίγμα στην καρδιά των χωρικών. Δεν ήταν πια χαρούμενοι κι ευδιάθετοι. Άρχισαν να κλείνονται στα σπίτια τους φοβισμένοι και τότε συνειδητοποίησαν όλοι πραγματικά... την κυριαρχία των ειρηνοποιών.

«Καλημέρα. Θα ήθελα μερικά φρούτα.» λέει ευγενικά η μητέρα των κοριτσιών στον άνδρα πίσω από τον πάγκο. Τα λόγια της βγαίνουν με δυσκολία και η φωνή της είναι βραχνή.Τα κόκκινα λαμπερά μάτια της έχουν πρηστεί από το κλάμα τον τελευταίο καιρό. Τα σηκώνει για να κοιτάξει τον πωλητή και πιάνει στα χέρια της ένα μήλο. 

«Μην το αγγίζεις!» της φωνάζει ο άντρας αυστηρά και το αρπάζει από τα χέρια της «Εσύ και τα καταραμένα κορίτσια σου μείνετε μακριά από τον πάγκο μου! Γιατί ζείτε ακόμα σε αυτό το χωριό?!»

Η γυναίκα απομακρύνεται τρομαγμένη από τον πάγκο και πιάνει από τα χέρια τις κόρες της που περίμεναν λίγο πιο πίσω. Κοιτάζουν στεναχωρημένες την μητέρα τους αλλά δεν κλαίνε. Τα δάκρυα έχουν στερέψει και τώρα πρέπει να γίνουν πιο δυνατές. Τουλάχιστον για την μητέρα τους.

«Μαμά...» λέει δειλά η Ρένα πιάνοντας το στομάχι της «Έχουμε κάτι να φάμε;»

«Φυσικά... θα φτιάξω μία σούπα με λαχανικά από τον κήπο μας.» απαντάει η γυναίκα με ένα πικρό χαμόγελο και πηγαίνουν προς το σπίτι.

Ο καιρός περνάει και δεν υπάρχει πολύς κόσμος που δέχεται πλέον την κύρια Ούενο και τις κόρες της. Ο Τζαν σπάνια τις βλέπει και όταν συμβαίνει τα κορίτσια δεν μιλάνε πολύ. Οι ειρηνοποιοί τις κοιτάζουν πάντα με καχυποψία και είναι έτοιμοι να τις σκοτώσουν με την παραμικρή αφορμή. Η πείνα της οικογένειας μεγαλώνει όσο λιγοστεύουν τα λαχανικά και τα αγαθά του κήπου. Οι μικρές άρχισαν να ζητιανεύουν για λίγο φαγητό και μερικές φορές πηγαίνουν στο δάσος για να κυνηγήσουν το φαγητό τους.