Dinle Beni Bi'

BÖLÜM-1

Başladığınız tarih :)

Sizi bilmem ama benim hayalimde hep büyüyüp Yüzyüzeyken Konuşuruz konserine gitmek vardı.

Ailem bu konularda biraz katı olduğundan bu hayalimi hep bir rafa kalmıştım. Şimdi şehir dışında olan ailem ve oldukça rahat olan teyzemle tozlu raflardan geri inmişti o hayal.

İstanbul'da konseri vardı ve ben deli gibi gitmek istiyordum. Teyzemin yanına bildiğim bütün duaları okuyarak gittim.

''Teyzoşum nasılsın?" Kestiği elma dilimini bana uzatırken gülümsedi. "İyiyim sen?" Ben de gülümseyerek yanına oturdum. Elmamı ısırırken sessizce bekliyordum.

Hani şu izin isteyecekken gelen korku varya ondan vardı işte. Boğazımı temizleyerek konuşmaya karar verdim.

"Şey Kaan Boşnak varya hani grup solisti işte onlar grupça konsere geliyor param da var acaba ben de gidebilir miyim?" Dudağımı ısırmış cevabını beklerken kafasını salladı.

"Git ama eve geç dönme Dolunay vallahi ananla uğraşamam." Sevinç çığlıklarımla üstüne atmadığımda gülümsedi. "Seni neden bu kadar çok sıkıyorlar anlamıyorum."

Gülerek odama gittiğimde hemen yakın arkadaşlarımı aradım. Ece ben ve sınıftan birkaç kız daha gelecekti.

Telefonu kapattıktan sonra huzurla uykuya daldım. Bir hafta sonra konsere gidecektim.
*******

"Telefonum açık,geç kalmak yok. Tamam dedim ya teyzoş ya."

"Sus kız yollamam bak." hızla ağzımı kapattığımda güldü. Evden çıkıp kapımın önünde bekleyen Ece'ye koşarak sarıldım.

Konser alanına geldiğimizde en öndeki yerimize zorla da olsa ilerledik.

Konser başladığında gülümseyerek şarkıya eşlik etmeye başladım. Etrafa bakındığımda gördüğüm bir erkek grubuna gözüm takıldı,etrafa bakmaya devam ederken içip garip dans eden kişilere gözümü devirdim.

Söz konusu grup Yüzyüzeyken Konuşuruz olmasa kimse beni bu ortama sokamazdı.

Şarkı bittiğinde Kaan mikrofona yaklaşıp konuştu. "Evet buraya iki arkadaş istiyorum şarkı söylemek için."

Herkes anında elini kaldırırken onlara özenerek baktım. Sanırım,bu kadar cesur olmak isterdim.

Kızlar beni gösterirken ellerini indirmeye çalışıyordum. Kaan gülümseyerek beni gösterdiğinde yutkundum.

Sahneye birkaç adım attığımda görevli çıkmama yardım etti. Utanarak insanlara bakarken sahneye biri daha çıktı.

Elinde mikrofonla bana yaklaştığında yanağımdaki sıcaklığı hissedebiliyordum.
''Bir mikrofon var ama halledebiliriz değil mi?"

Sadece kafa salladığımda güldü. "Bu kadar kasma."

Ufakça gülümseyip hangi şarkıyı söyleyeceğimizi sordum.

Arkadan Dinle Beni Bi' başladığında gülümsedim sanırım en sevdiğim şarkılarındandı. Çocuğun yüzünde de aynı gülümsemeyi görüp biraz daha rahatladım.

Şarkı onunla başlarken diğer kısımda mikrafonu bana attı.

Tutamaz ve rezil olurum diye korkarken tuttuğum mikrofonla derin bir nefes verip devam ettim.

Nakarat kısmı için birbirimize yaklaşırken mikrafonu tutarak ortamıza getirdim kısa bir süre gözlerime bakıp sahneye döndüğünde ben de döndüm ve söylemeye başladım.

"Sen yokken ne gece ne de gündüz,ne ay var ne tek bir yıldız her yer karanlık ve ıssız göremiyorum."

Çocuk mikrofonu alıp devam etti.

"Tut elimi burdan gidelim,olmaz demeden dinle beni bi'." Ben devam ettiğimde güldü.

"Rüzgarım söndü,dindi ateşim. Ah bebeğim ben hala deliyim." En son tekrar nakaratı söyleyip şarkıyı bitirdik.

İkimizde gülümserken sahneden büyük bir alkış koptu.

Utanarak inmek için sağ tarafa yöneldiğimde çocuk beni tutarak sol tarafa yönlendirdi.

Sağ tarafa baktığımda insan yığını olduğunu görüp kafa salladım.

Sahneden indiğimizde kulağıma eğildi."Sesin güzelmiş."

"Senin de."

Tek konuşmamız bu olmuştu.Kızların yanına gittiğimde Ece sırıtarak bana baktı.

"Yanlız baya ship bir görüntü verdin bana." Çocuğa bakıp tekrar Ece'ye döndüm."İlk ve son görüşümüz olacak."

"Kaderde yazılıysa ilk ama son olmayan bir görüş olur bebeğim."

Gülerek konseri dinlemeye devam ettik.
********

"Ya sınıf,sınıf değil ki şunlara bak hayvanat bahçesi sanki." sinirle kafamı sıraya koyduğumda yüzüm tam kapıya bakıyordu.

İçeriye giren kişiyle gözlerimi büyüttüm. O gün şarkı söylediğim çocuğun olduğu gruptan bir çocuktu.

O buradaysa belki de... "Ece!" hızla onu dürttüğümde sinirle arkasını döndü. Uykusunu bölememişti hanımefendi.

Çocuk gülerek sırama geldi. "Aşık mı oldun kız sen bana,ne çok baktın öyle."

Utanarak gözlerimi kaçırdım. "Ben birine benzettim diye,özür dilerim."

Gözlerini kısıp bana baktığında aklına bir şey gelmiş gibi güldü.

"Sen kankamla şarkı söyleyen kızsın." Kafa salladığımda elini uzattı. "Çağan ben Ege'nin en best kankası."

"Ege?"

"Şarkı söylediğin çocuk işte. Demek aynı okuldaymışız hiç görmemiştim seni. Ah sayısalcılar deli gibi test çözmeseniz iyi insanlarsınız aslında." diyerek sınıftan çıktı.

Gülerek arkasından bakarken sessizce mırıldandım.

"Güzel isim."

Bence aşırı hoş olacak bir hikâyeye başladık.