Dinle Beni Bi'

BÖLÜM-25

Her güzel şeyin başladığı bir an olurdu elbet. Bizimkisi o büyülü sözleri söylerken birbirine denk düşen gözlerimizle başlamıştı.

Bir daha göremeyeceğime emin olduğum beden okulumda karşıma çıkmıştı.

Yaz ayına girmiş lise yıllarını geride bırakmıştık. Ege için lise aşkı diyemiyordum.

Lisenin bitmesine sayılı gün kala hayatıma giren sevdiğim,yoğun tempo dolayısıyla okulda hiç kendini göstermememişti.

"Dalmışsın yine." sıcak hava yüzüme değerken saçlarımı tepede toplayıp elimle yüzüme hava verdim. Bu sıcakta ne kadar verebilirsem artık.

"Nefes alamıyorum Deniz." hafifçe tebessüm edip yanıma oturduğunda eliyle yüzüme hava vermeye başladı.

"Zaten küçük bir şeysin oraya çok hava gelmiyordur."sinirle kısılan gözlerim eşliğinde omzuna en sert olduğunu düşündüğüm vuruşumu gerçekleştirdim.

Sırıtan yüzüne bakarsak,kardeşi Alperen vursa daha çok etki ederdi.

Bahçe kapısı aralandığında annem de elindeki kurabiyeleri önümüzdeki masaya bıraktı.

Çağan hoplaya zıplaya gelirken annem bu çocuksu haline gülümsedi.

"Bu çocuk ne zaman büyüyecek?" Ece ile bakışlarımız ona takılırken Ece daha çok oyalanmıştı. "O mutlu be anne. Çok da büyüme hevesi yok."

"Nasılsın Meral teyzeciğim?"

"İyiyim deli oğlan sen nasılsın." Çağan masadaki kurabilere bakıp genişçe gülümsedi.

"Kötü de olsam şu güzellikleri gördükten sonra fikrim değişirdi." hepimiz gülerken annem sizden bir halt olmaz bakışları atarak içeri girdi.

Yüzündeki hafif tebessümü hepimiz görmüştük tabi ki. Gözüm biriciğimi ararken Barış koluma vurdu. "Kız bir rahat dur gelecek seninki yolda."

Utanarak yüzümü eğdiğimde kahkaha attı. Deniz yüzümü yüzüne çevirdiğinde tebessüm etti.

"Kızarma hemen domates." bahçe kapısının açıldığını duysam da bakamamıştım.

Sandalye gürültüyle çekildiğinde irkilerek arkama döndüm. "Pardon böldüm!"

"Saçmalama." bakışları az önceki donukluğunu korurken tüm ilgisi Deniz'in üzerindeydi.

Yakın erkek arkadaşım olmasını kabullenemiyor falan değildi. Öyle olsaydı ilk istemeyeceği kişi Çağan olurdu.

Gözleri sonunda bana döndüğünde biraz önceye nazaran daha yumuşaktı. Sesini çıkarmadan ağzını oynattı.

"Yanıma gel."bunu bekliyormuşum gibi yanına oturup göğsüne süzüldüğümde dudağını saçımın üzerinde hissedip huzurla kapatmıştım gözlerimi.

Hani birini görürsünüz ve o adam bu adam derdiniz ya. Ege oydu işte. Daha önce birinden hoşlansam bile bir gün biteceğini bilirdim.

Ama Ege hayatıma öyle bir girmişti ki bitme düşüncesi aklıma geldikçe yüksek bir basınç beynimi istila ediyordu.

"Kızdın mı?"düşünceli bakışları kısa süre üzerimde dolaştığında hafif bir tebessüm etti. Ama kesinlikle samimi değildi daha çok zorluyor gibiydi.

Bakışlarımdaki sorgulayan ifadeyi görüp yüzünü saçlarıma bastırdı. "Üstüme gelme Dolunay."

Sesimi çıkarmak istemeyerek biraz sustum. Biraz diyorum çünkü meraklı bir Dolunay beş dakika dayanabilirdi.