The Million Dollar Woman

Chapter 21

1st Person's POV

"YOU know?" I asked.

"No, I mean. I cannot be fooled by that outrageous lies," He shrugged.

Oh. As expected, I really thought he fell for it. I fiddled my fingers on my lap. Muntik ko nang makalimutan ang sasabihin ko.

"Uhmm.. Ano.. About your things," Medyo hindi ako komportable, bukod sa hindi ko alam kung saan magsisimula ay ngayon lang ako nagkaroon ng maayos na pag uusap with him.

Nilingon ko siya, he is serious and I have no idea what he is thingking. Ni hindi siya nagtaka sa sinabi ko. He didn't flinch or what.

"Your keys and that ring." his eyes alerted when he heard about the ring. Sa tingin ko talaga ay may sentimental value iyong singsing, which I almost think maybe it is an engagement ring kaya ganon nalang ang reaksyon niya.

"That night when you left it I was the one who took it," mali ba yung pagkaka deliver ko ng pagkakasabi? Bakit ba ako nag e-english sa kanya? Sumasakit ang ulo ko.

Napalunok akong tumuloy nang mag umpisa nang magsalubong ang kilay niya. "I'm sorry. I swear hindi ko iyon binalak nakawin. I kept it so I can give it back to you when I got the chance.. Pero nawala ko siya kinaumagahan at hindi ko alam ang gagawin ko. I really am sorry," Pinilit kong hindi magtunog na nagmamakaawa dahil it will be odd for me.

Hindi parin siya nagsalita at sa halip ay ginalaw niya ang kanyang ulo na tila tinatantya ang sinabi ko. Iniwas niya ang tingin at umigting ang panga. Hindi ko rin matukoy kung galit siya dahil wala akong makitang emosyon.

"Hindi ko alam kung paano nangyari pero siguro na missed place ko lang talaga iyon at makikita ko ulit siguro dahil baka nalapag ko lang iyon sa kung saan," sambit ko na hindi pinansin ang ideyang babayaran iyon dahil kahit siguro pumuti na ang buhok ko any hindi ko iyon mababayaran.

He's still silent. Nang inangat ko ulit ang tingin sa kanya ay nakatitig na siya sakin. Gusto ko nalang lumubog sa inuupuan ko dahil pakiramdam ko umiikot ang sikmura ko.

"Pasensya na talaga, h-hahanapin ko nalang ulit bukas." Nakatayo na ako saka palang siya sumagot.

"Don't-" umpisa niya na nagdadalawang isip sa susunod na sasabihin. "Don't look for it."

Nagtataka ko siyang tinignan.

"What? Why?"

He sighed. "Just don't," His tone is dismissive.

Eh?

Nanliliit ang mata ko na tinignan siya. I know there's something about it.

"No, it's okay. Ako ang kumuha non kaya ako na ang maghahanap."

"You don't have to. Besides, I have it already," What?

"Are you sure?" Nagdududa kong tanong.

Inangat niya ang kamay niya kung saan nakasabit at nakasuot ang chain ng susi niya.

Umawang ang bibig ko. "Paanong?"

He stilled. Halatang hindi niya alam ang isasagot. Pinasok rin ba nila ang kuwarto ko?

"Angeline gave it to me,"

Mas nagulat pa ako sa sagot niya. Paanong nakuha ni Angeline ang mga iyon?

"Pati yung singsing?" Nagugulat kong tanong.

He nodded at iniwas ang tingin.

"Paano niya daw nakuha iyan?"

Hinilot niya ang sariling sentido na tila naiirita na sa mga tanong ko. Binuka niya pa ang bibig bago tinikom ulit na parang may sasabihin pero di na itinuloy.