Opowieść ta będzie opisem przeżyć dwóch wilków których los nieoczekiwanie złączył w uczuciu
(Arty użyte w powieści nie są mojego autorstwa i nie używam ich komercyjnie, pełnią jedynie funkcję upiększającą)
Na całym świecie zaczęła panować epidemia koronawirusa, więc wilk kompletnie zapomniał w całym zamieszaniu o prowadzeniu swojego pamiętnika. Nie działo się nic zbytnio ciekawego do momentu urodzin wilka czyli 11 marca. Dostał wtedy od gości trochę pieniędzy i ładną poduszkę z wilkiem od mamy, którą bardzo polubił. Chciał zorganizować imprezę dla znajomych 21 marca, jednak epidemia rozwinęła się w Polsce tak mocno, że postanowił zrezygnować. 14 lutego zarządzono kwarantannę i od tamtego czasu wilkopies musi się uczyć zdalnie. Te e-nauczanie jest dla niego bardzo męczące przez źle napisaną do tego platformę - moodle. Jedynie wyciąga coś z wykładów z jego ulubionym wykładowcą na discordowym kanale głosowym. Ilość zadań go przytłoczyła i powoli zaczynał się za nie zabierać. Pyrkon także został przeniesiony na inny termin - lipiec, więc Burn za pomysłem Sly'a przeniósł ich rezerwację hotelową dopóki ludzie się nie ogarnęli i wybrał pokój 4-osobowy, żeby w końcu byli w nim razem. Od 21 marca Burn zaczął grać ze swoim smoczkiem ( teraz już nie wilkiem) Piorunem w Monster Hunter World. Dobrze radzili sobie z trudnościami pokonując stopniowo coraz silniejsze potwory. Po wbiciu 127 godzin jednak nie mogli sobie poradzić z ostatnim bossem, który wymagał współpracy 4 graczy i uświadomił im, że cały dotychczasowy grind nic im nie dał, bo zadawali potworom niewiele więcej obrażeń niż wcześniej, a samemu bossowi zadawali żałosne 1 obrażeń. Był niemożliwy do pokonania mając 35 tysięcy hp z możliwością tylko 3 omdleń. Wilki 5 kwietnia przerzuciły się na inną grę, co zostanie opisane później.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
