Chapter 6

2.5K 108 64
                                    

Chapter 6

Application

  

Damgeen.

What kind of school would be named like that? Just hearing it was making me cringe. They didn't tell or consult me about this. Tapos ngayon ay meron na agad akong school?

I'm having a bad feeling about it. Lalo na at bukod pa roon, mas hindi kaaya-aya dahil doon pa pala mismo nag-aaral ang lalaking iyon! Great!

As much as I wanted to ask them about that matter, I still couldn't as of the moment. The feast was done but the other dignitaries who wished to stay were still here. Including that guy!

I can't believe this! Really!

Pagkatapos ng dinner ay napagkasunduan na pumanhik sa living area. Bagot akong sumilip sa malaking orasan at hindi makapaniwalang mag-aalas otso na! Ang dami naman atang oras ng mga 'to?

They were only five right now. Kasama roon iyong Rave Jackson na abala sa pakikipag-usap din sa mga matatanda.

"Mom, I'm sleepy. Akyat na po ako sa room ko."

I tried begging her to let me go upstairs but she seemed determined and firmed on her answer. No.

I groaned and shook my head in disbelief.

"May mga bisita pa, Mich. It's disrespectful to leave when they're still in our house. They are guests," sa tono niya ng pangangaral.

Tamad akong tumango at napakamot ng kilay.

"Mabuti pa at samahan mo roon ang Dad mo. You're a very socialized girl so you might help him with our guests."

"I'm only socialized with my acquaintances and friends, Mom. I don't usually do the first move."

"Mich! Sa negosyo, hindi ganyan-"

"Labas lang po ako sandali. Pahangin lang," paalam ko.

Sa huli, tinanguan niya na lang ako at bumuntong-hininga. Kumuha muna ako ng isang wine na naka-serve sa table bago tuluyang lumabas ng mansiyon nang hindi tinitignan ang mga nasa living area.

I suddenly want a stick. But I know my parents would smell me so it isn't a good idea.

Mayroong lounger sa lanai pero mas pinili kong tumayo lang, nakahalukipkip, hawak ng kanang kamay ang wine glass, habang nakatanaw sa payapang swimming pool.

Sa totoo lang, kailanman ay hindi ko talaga nakahiligan ang negosyo. I know I'm still young and it's too early to talk about ends but really, I don't see myself in managerial works.

Maybe because I was too drown and fancied by music before? Or something related to immaturity and young age? I don't know. Ngunit wala pa talaga sa plano. Socializing with casual and civil people is far different from socializing with business ventures underneath the sheets.

I sipped on my wine. Pagkatapos ay marahan iyong pinaglaruan sa pamamagitan nang pag-ikot sa baso habang nakatanaw pa rin sa kawalan. Hanggang sa hindi ko na napansin, napalakas na pala at hindi na kontrolado, dahilan kung bakit natapon nang kaonti ang alak mula sa baso!

"Oh, my gosh!"

I didn't spill a wine on my dress but it was such a waste! Wala na ako masyado pang gana kung kukuha pa ng panibago sa loob. Napailing na lang ako at nilagok na nang tuluyan ang natira pa.

"Spilling wine is a bad omen."

Napabalikwas ako sa gulat nang biglang may sumulpot mula sa dilim. I panted merely. Pero nang nasilayan kung sino ang salarin, halos masamid na ako sa nalunok ko nang alak.

Damgeen High School Musical (Double Trouble Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon