UNUTULAN/Tamamlandı

6...

Bir insan bu kadar ölüm kokarken, aynı zamanda vefâdar olabilir miydi?

Bu bölümü Kilitli_Kutu 'ya ithaf etmek istiyorum. İlk okuyucularımdan birisin. Desteklerin için teşekkür ederim,❤️ iyi okumalar ❤️

Olabildiğince yavaş yürürken sokakta yankılan silah sesiyle yerimde duraksadım. Başımı eğerek sessiz gözyaşlarıma boğazıma düğümlenen hıçkırıklarım kısa bir senfoni oluşturduğunda zihnimde Arif'in bana söylediği cümle yankılanmıştı. "Her şey senin yüzünden. Senin yüzünden öleceğim ve sadece ölen ben olmayacağım" diyerek harelerinin bana kinle bakışı zihnimden silinmiyordu, şimdiyse o hareler donuklaşmış ve ruhunu beraberinde götürerek kapanmıştı.

Başımı gökyüzüne kaldırarak tuzlu gözyaşlarıma karışan yağmur damlalarını hissetmeye başladım. Çok değil, az önce biri benim yüzümden ölmüştü. Siz bu acıyı biliyor muydunuz? Bilmiyordunuz, bunun için sizi suçlayacak değildim ki ilk defa bir şeyleri bilmemek istedim...

O cahilliğinin kollarına sarılabilirdim belki...

Cahil kalmak istedim ama bu mümkün değildi.

Arkamdan gelen ayak seslerini duyduğumda irkilerek yürümeye başladım. Hatta o kadar hızlı yürümeye başlamıştım ki koşuyor da olabilirdim. Emin değilim...

Bileğimde hissettiğim el ve onun beni kendine çekmesiyle korkuyla çehresine baktım. "B-bırak beni" elimi çekmeme izin verdiğinde kollarını belime sarmış gerilen vücudum daha çok gerilmişti. "Bırak beni!" kirli ellerinin vücudumda olmasını istemiyordum. Daha demin bir adam öldürmüştü ve hiç bir şey olmamış gibi bana bakması tüylerimi ürpertiyordu.

Yağmur yüzünden titreyen bedenim şu an korkunun mahkumu olmuşken o hiç bir şey olmamış gibi "Üşeyeceksin demiştim" şokla suratına bakarken onu göğsünden itmeye çalıştım. "B-bırak beni! Kirli ellerini üzerimden çek! Bırak beni!"

Egemen umursamayarak "Kedileri de sevecek misin?" dişlerimi sıkarak bu sefer daha sert ona vururken "Lanet olası orada bir adam öldü! Hiç bir şey olmamış gibi davranamazsın! O adam benim yüzümden öldü, anlıyor musun?"

Gözlerini kapatırken derin bir nefes aldı. Tüm vücudum korkudan ve öfkeden titrerken "İyi değilsin" demişti.

"Bırak beni!" yüzünü yüzüme yaklaştırdığında korkuyla duraksadım. "Afra biraz önce olanlarda suçun yok, tamam mı?" nefesi yüzüme çarptığında midemin kalktığını hissettim. "Katilsin" diyerek yaşlı gözlerimi gözlerine sabitledim.

Egemen gözlerini kapatarak "Şahit olduğun için üzgünüm" gözlerim diğer korumaların aldığı cesete kaydığında kanlı beden tüm direncimi kırmış ayaklarım boşalmıştı.

"Şş, şt. Yok bir şey" diyerek yüzümü göğsüne gömdü. Öfkeyle ona vururken ağladığımda sığınacağım bir limanımın asla katile ait olmayacağını biliyordum. Gerekirse eskisi gibi limansız bir gemi olurdum ama bir katilin başımı göğsüne gömmesine izin veremezdim.

Egemen"Eve gidelim tamam mı?" "Senden nefret ediyorum! İyi biri değilsin, o Nehir'e gösterdiğin yüzün sahte değil mi? Özünde katilsin!" Egemen başımı serbest bıraktığında geri çekildim.

"Bu konuyu sonra konuşalım" dediğinde "Buradan kaçacağım" başını aşağı yukarı sallayarak "Biliyorum" "Buradan gideceğim" "Biliyorum" kesik bir nefes alırken korkuyla tekrar gözlerimizi sabitledim. "Ellerinde öleceğim" ilk bakışları sertleşmiş, ardından bu sertlik tüm çehresine yansımıştı. "Öyle bir şey olmayacak"