Unutulan...
Hayatında ailesini sayılı gören, ailesine yük olduğunun bilincinde bir kadın...
Hayatı tekrar altüst olacak olan bu kadını, gururu ayakta tutacak ardından bir kadının asıl gücünü insanların yüzüne çarpacaktı ancak ondan önce hayatın herk...
Bir yıldız alabilir miyimm? Çünkü bölümüme gelen oy sayım gerçekten 1 yani bilmiyorum, sevilmiyor mu ama... Bir oy alabilir miyim? Ben uykusuz yazarken oy vermek bir saniyedir...
Bugün de bir ithaf yapmak isterim. Güzel okuyucum burcusenkan 'a ithafımdır. ❤💜
Her sert bakışın, sert yürüyüşün, sert görünüşün altında yatan o naif ve herkesten güzel bir ruh olduğunu bilmek... Bizi bitirir miydi?
Çekildiğim bedene baktığımda Araf'ı görmüş, o da öfkeyle "Gerçekten bir kez olsun beni dinlesen ölür müsün? Hoş burada olmasam o da oluyordu!" diyerek yüzüme tısladığında yüzüme eğilmişti.
Araf silahını havaya ateşleyerek Egemen'in dikkatini üzerine çekmiş, beni de kendine çekerek silahın namlusunun hedefinden kurtarmıştı.
Şirin bir şekilde konuşmaya çalışırken bunun şu an işe yaramayacağını hatta Araf'ın hiçbir zaman bu durumumu yememesine rağmen inatla şirin olmaya devam eden bir ses tonuyla konuştum. "Ama ben öğrenciyim. Yani mantıken öğretmen olarak bana sahip çıkman gerekir."
Belimdeki ellerini öfkeyle çekmiş "Arabaya bin, eğer beni dinlemezsen-" tehdidinin sonunu dinlemek istemediğim için başımı sallayarak "Tabii ki, sen iste yeter." diyerek arabaya ilerlemiştim.
Arabaya bindiğimde içimdeki korkuyu es geçmeye çalışırken titreyen bacağımı durdurmaya çalışıyordum. Korkum Egemen değildi, ondan önce davranıp ben de onu vurabilirdim.
Korkum Araf'tı. Araf'ın beni bir güzel azarlayacağının bunun babama gideceğini ve babamın da dikkatsiz olduğum için beni uyaracağını biliyordum.
Kısa bir süre sonra Araf arabaya binerken "Emniyet kemerini tak!" diyerek bağırmış ben de kemeri takarak sessiz kalmıştım. Öfkesini boşaltması gerektiğinin farkında olduğum gibi o da bunun farkındaydı ve bu yüzden sessiz kalmıştı.
Araba gittikçe hızlanırken yolu ve etrafımızda olup biten şeyler artık bulanıklaşmıştı. Ona döndüğümde ağzımı açacağım sırada bana bakmayarak "Konuşma, bugün yeterince kırılan kalbini kırmak istemiyorum ve eğer yanımda ağlarsan o adamı boğacağıma dair yeminim var."
Dedikleriyle dudaklarımı birbirine bastırmış, onu incelemiştim. Öfkeden gerilmiş vücuduna sanki dokunursam patlayacak gibiydi. Sıktığı dişlerine kısa bir bakış atmış önüme dönmem ile araba durmuştu.
Geldiğimiz yere baktığımda evimi görmüş, "İn." demişti. Ona göz devirerek "Ona karşı gelebilirdim." diyerek açıklama yaptığımda sessiz kaldı. "Araf karşı çıkabilirdim. Bana zarar veremezdi."
Dişlerini sıkmaya devam ederken öfkeyle yüzünü inceledim. "Araf boş yere sinirleniyorsun." "Afra iniyor musun? Yoksa ben seni burada mı bırakayım?" öfkeyle dişlerimi sıkarken göz devirerek kapıyı açmış arabadan indiğimde kapıyı sertçe çarpmıştım. O ise bunu umursamayarak gaza basmış, lastiklerden çıkan tiz sesiyle arkasından bakmama neden olmuştu.
Eve girmem ile üzerimdeki ceketi bir yere fırlatarak koltuğa oturdum. Gözlerimi kapatırken ellerimi yüzüme yerleştirmiş, düşüncelerimi durdurmaya çalışmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
