*Lee's POV*
Gabi na naman.
Malaya na naman ako..
Sa totoo lang, eto lang ang hinihintay ko sa isang buong araw.
Ayoko ng umaga, napipilitan kasi akong gawin ang mga bagay na ayoko naman talagang gawin. Sa gabi kasi, lahat ng gusto ko nagagawa ko. Walang pumipigil. Walang nakikialam. Tulad nga ng sinabi ko, malaya ako.
I hop off of my bed after a short time of thinking and stretching. 5 hours of sleep is good for me already. Kailan ba naman ako natulog ng kumpletong 8 hours?
I rushed to the bathroom.
Nakalimutan ko! May gig pala ako ngayon! Stupid Lee! ><
I am taking a shower.. isang mabilis na ligo lang!
LATE NA KO!
To think na 10PM yung umpisa ng session ng banda ko and It's already 9:45PM. >_<
♪*guitar strums*
Hmmm yeah oh yeah..
I stare at my reflection in the mirror,
Why am I doing this to myself?♪
Phone ko, nagriring. -___-
Sh*t! Alam kong si Jake na yang tumatawag pero sorry mamaya pa kita masasagot. >_<
♪Loosing my mind on a tiny error.
I nearly left the real me
On the shelf...
No no no no no no no~♪
"Hold on!"
Baka malapit na kami!
I quickly wrap myself with my robe and run to catch Jake's phone call..
Pero bago ko pa mahawakan yung phone ko, nag-end na yung call.
Umupo nalang tuloy ako sa gilid ng kama ko. Ano ba yan.. nagmadali pa naman akong maligo -__-
Tinignan ko yung phone ko and I got surprised nang makita kong hindi naman pala si Jake yung tumatawag sa akin.
It was Priscy.
My first love..
First girlfriend ..
At first heartbreak..
Sa sobrang sakit ng ginawa nya sa akin, eto na ko ngayon, manhid.
Manhid kasi wala na akong nararamdaman sa kanya.
Kahit kanino, wala na akong nararamdaman.
It has been 2 years since then. 21 palang ako nung niyurakan nya yung pagkalalaki ko. Kaya sa murang edad palang, natuto na kong maging independent, mas nag-iisip na ako ngayon. At hindi na ako nakikinig sa sinasabi ng iba as long as I know that I am doing the right thing.
Tch. Natatawa na nga lang ako kapag naiisip ko kung gaano ako katanga dati.
Ang dating buntot lang ng buntot.. sya na ang binubuntutan ngayon.
I am totally the opposite of the previous Lyndon Montemayor II.
Masayahin. Masunurin. Approaching. Duwag at Iyakin.
Ako na si Lee, and I describe myself with one word, Superb.
Hindi na ako nag-aksaya ng oras para alamin pa kung bakit tumatawag si Priscy sa akin.
She's not worth my time.
Nagbihis na ako at nagdrive na papunta sa venue ng gig.
At exactly 10:15PM, I arrived at Terrazzo Resto-Bar.
