*Anya's POV*
"Juls, we'll go ahead, ikaw na bahala mag-explain kay Mr.Tan." paalam ko kay Julian.
"Don't worry, I've told him 'bout this earlier. He wants you to take your time. We'll just see each other tomorrow, I guess?" sabi ni Julian habang namimili ng susuotin nya na nakalatag sa kama.
"Thanks, you're the best, Juls." nginitian ko sya, "Paano, alis na kami ha. Just call me if necessary. Leigh, Inday, let's go."
"I know. Take care y'all. Pakisabi kay Lee, magpagaling sya agad." Julian nodded.
"Sure. Bye, Juls." lumabas na kami ni Leigh at Inday sa suite.
Napag-usapan namin ni Zeke na sabay-sabay na kaming pupunta sa ospital, ihahatid nalang muna nila ni Louie yung dalawa nilang anak sa Mommy ni Louie bago daw sila babalik sa hotel para sabay na kami.
Naghintay nalang kami ni Leigh at Inday sa lobby.
In less than 15 minutes, dumating na din yung mag-asawa.
"Oh, ready na pala kayo. Puntahan ko nalang sila sa taas. Last day na din kasi namin dito sa hotel ngayon kaya dadalhin na din namin yung mga gamit namin. Babe, hintay nalang kayo dito. Ako nalang pupunta kina Jake at Von. Si Roy kasi pinuntahan si Vira pero direcho nalang daw sila sa ospital." sabi ni Zeke pagkalapit nila.
"Sige. Bilisan nyo ha mag-impake ha. Magche-check out pa kayo." sabi ni Louie kay Zeke bago sya naupo sa tabi ko.
Umalis na si Zeke.
Naiwan si Louie sa lobby kasama namin.
"Anya, are you okay now?" yumakap sa akin si Louie, she rubbed my back gently, "So long... namiss talaga kita ha."
Niyakap ko din sya, "Don't worry, wala namang nangyaring masama sakin at alam kong okay naman na si Lee. By the way, namiss din kita. Ibang-iba ka na din, parang ako. Mommy ka na din pala."
"Parang ikaw." Louie giggled, "Hi there, Leigh. You know me already, right?"she waved at Leigh.
Kumaway din si Leigh sa kanya at tumango, "Pretty Louie..." he said bago sya nagtago sa likuran ko.
"Yes, she's your pretty Tita Louie. And that guy earlier, that's her husband. He's your Tito Zeke. They're your daddy's bestfriends since his childhood." pag-eexplain ko kay Leigh.
Leigh nodded and clang around my arm.
Alam kong medyo nahihiya sya kay Louie dahil hindi pa nila lubusang kilala yung isa't isa pero mawawala din yan maya-maya lang.
"He looks perfectly like Lyndon, hindi maipagkakailang mag-ama sila." Louie giggled.
"Oo nga eh. Kaya parang araw-araw ko din kasama yung mokong na yun eh, little version nga lang." I smiled.
"Si Luke at Zoey ko naman carbon copy ko din. Nagtatampo nga si Zeke kapag may nagsasabing hindi nya kamukha yung kambal." natatawang sabi ni Louie, "Nga pala, naikwento sakin ni Zeke na kaya ka daw bumalik dito dahil sa business nyo ng kapatid mo? May kapatid ka pala?"
"Ah, oo. Actually, may bagong bukas kaming branch sa Taguig. Yung half-brother ko, we run a clothing line. It's called Juleianna. Combination ng names namin. Paminsan-minsan nagmomodel na din ako pero mas focused ako sa pagdedesign. Sa isang araw nga may fashion show kami, buti na nga lang bago kami pumunta dito natapos na namin yung mga damit sa France pa lang."
"Wow, kaya pala iba yung tindig mo ngayon. Tsaka pwera biro, Anya, ang sosy mong tignan talaga." tumawa si Louie.
"Uy grabe ka. Nasanay na kasi ako eh. Eto yung gandang di ko inakala." I giggled, "actually, isang reason kung bakit ganito ako ako ngayon... si Lee. Sabi ko noon, gusto ko kapag nagkita kami ulit, makita nya yung better version ko. Ang mindset ko dati, kalimutan sya at iwasan. But not until last night, my brother made me realize everything. Then, earlier I just assured myself that I still love Lee at may anak kaming dalawa kaya mas kailangan lawakan ko pa yung isipan ko."
