Taming the Playboy Named Luke Carson (COMPLETED)

Chapter 1

SHANAYAH'S POV

Nagising ako sa malakas na katok sa pintuan ng kwarto ko kasabay ng boses ni mama.

"Gising na nak' may pasok ka pa, baka ma-late ka!" She knock again, she always do that, early in the morning, every weekdays. She used to be my alarm clock. I chuckled at that thought. Kaya laging good ang morning ko dahil umagang umaga boses agad ng maganda kong mama ang naririnig ko. 

"Opo!" sagot ko, narinig ko naman ang yabag ng kanyang paa, patalikod mula sa kwarto ko. 

Nag-unat unat muna ako at kaunting exercise bago pumasok sa banyo at mag-asikaso. I do my morning rituals. Pagbaba ko ay nandoon na si papa at mama, nagaalmusal.

"Good morning ma" I greeted her and kiss her on her cheek, "Good morning pa" and papa also.

Tinanguan lang ako ni papa at humigop ng kape tsaka nagbasa ulit sa dyaryo.

"May allowance ka pa ba?'' Papa asked me, natigil ako sa pagkuha ng sinangag at ng hotdog sa aking plato.

"Meron pa naman po, bakit po?" inosente ko siyang tinignan tsaka nagsimulang kumain.

"Manghihingi naman iyan Pa, kung wala nang pera iyan!" mama said and sit in front of me, sa gilid ni papa. 

Nilagyan niya ng pagkain ang plato ni papa, sinarado ni papa ang dyaryong binabasa at umayos ng upo.

"Kaya nga po!" sabad ko.

This is the life I have. Simple.

We're not rich as my schoolmates and classmates. We don't have mansion, we don't have our own plantation or company. I don't own a fancy cars, ATM cards and I don't wear branded clothes and shoes. 

My papa is just a worker in a factory, my mama is housewife at magisa lang akong anak nila. I currently studying on a famous school here in Manila, I'm a graduating student this year, I'm full scholar kaya hindi nila pinoproblema ang tuition fee ko taon-taon. But even I have a life like this, I never ashamed everything I had. Proud pa ako sa kung anong mayroon ako. Their opinion doesn't matter! As long as I'm happy, my parents is happy and we are complete, kuntento na ako doon. I won't ask for more. 

Yes, we're not rich, pero hindi naman kami naghihirap sa pera. Hindi kami mayaman sa pera pero mayaman kami sa pagmamahal, hindi ako busog ng masasarap na pagkain kundi busog ako sa alaga at pangaral nila mama at papa. Doon pa lang masasabi kong mayaman na ako, at iyon ang gustong gusto kong ipinagmamalaki. Whenever I observed my schoolmates, doon ko napapagtanto na ang swerte ko pa rin. Marami sa kanila na mayaman lang ngunit watak ang pamilya at hindi masaya.

"Kumain ka pa mahal! Hindi ka dapat nagpapagutom dahil marami kamo' kayong gagawin doon!" mama said. I am smiling widely while watching them.

"Palagi naman kaming maraming ginagawa!" sagot ni papa

"Anong nginingiti-ngiti mo riyan Shanayah ha?" Uminom na lang ako ng gatas upang maitago ang ngiting iyon.

My mama is super caring and extra sweet to papa while papa is super thoughtful and extra protective to mama and me. That's why I loved them both, hindi man nila naibibigay ang ibang gusto ko kahit kailan hindi ako nagkaroon ng sama ng loob sa kanila. They are the best of the best.

Tumayo na ako at kinuha ang bag ko. I kissed both of them on their cheeks.

"I gotta go! Mwa!" humagikhik ako paglabas ng bahay, ilang lakad lang at saktong-sakto may trycicle na agad.

Pagbaba ko agad ng trycicle hindi pa man ako nakakapasok sa loob ng gate ay may bigla ng umakbay sa akin.

"Good morning bestfriend!" bungisngis na bati sa akin ni Thania. I raised my eyebrow, gave her questioning look. She just laughed at umayos ng tayo tsaka sumabay sa lakad ko.