Taming the Playboy Named Luke Carson (COMPLETED)

Chapter 40

SHANAYAH'S POV

People and their little brain. People and their stupid judgments. People and their—they are all fuck. They judge without knowing the real reason behind it. They make fake stories and spread it. Fuck all those people who's hobby making damn issues.

Hindi ko na alam kung anong tingin ko kay Luke, dahil lumala pa siya sa salitang demonyo. Hindi siya ganyan dati—but people do change.

Ito ba ang epekto sa kanya ng Whitney na iyon, kung ganoon napaka-bad influence ni Whitney sa kanya. Lumaylay ang balikat ko ng maalala ang nakaraan. Pakiramdam ko napaka-fresh pa sa utak ko ang lahat ng iyon.

Nang mahimasmasan ako kanina ay pinagtabuyan ko si Luke, hindi tama iyon. Hindi tamang hinalikan niya ako at may nakakita, hindi tamang magyakapan kami, hindi tama ang lahat ng ginagawa niya sa akin, mas lalo niya akong ginugulo, at hindi tama ang pagbabalik ng tibok ng puso ko pag lumalapat ang mata ko sa kanya. Hindi tama ang lahat ng ito.

"Attorney okay na po kayo?" tanong ni Joanna,

"Yah, thanks." She was about to leave my office when I call her again.

"Yes Attorney?"

"Can you—"

"No worries Attorney, I will act like I saw nothing" nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.

Dahil sa nangyari hindi na ako nakapagtrabaho ng maayos. Kapag nasa paligid ko talaga siya nawawala ang pagtitimping mayroon ako.

Sinabihan ko si Joanna na i-cancel na muna ang lahat ng schedules ko ngayon. Hindi ko na kakayanin pang magtrabaho sa araw na ito, mas lumala ang sakit ng ulo ko dahil sa ginawa ni Luke.

"Noted Attorney"

Pumasok hanggang sa makalabas ako ng elevator ay lutang ang utak ko. Sobrang sakit talaga ng ulo at hindi ko kakayanin ito. Nagmanaheo ako patungong drug store upang bumili muna ng gamot, wala akong stock na gamot sa condo dahil hindi naman ako sakitin, ngayon lang sumakit ng ganito ang ulo ko. Pagkabili ay bumalik rin agad ako sa kotse, I was about to start the engine nang halos tumilapon ako sa harap nang may malakas na bumunggo sa likod ng kotse ko.

"FUCK!" napasabunot ako sa aking ulo. Ilang kamalasan pa ba ang makukuha ko ngayong araw? Pinilit kong kumalma bago lumabas.

"Damn it" sunod sunod ang malulutong kong mura habang palabas ng kotse ko, sinilip ko ang likod at mas lalong sumakit ang ulo ko ng makita ang wasak nito.

"Oh my God, I'm sorry—"

"Bakit kasi hindi ka nag-iingat?" sinabi ko iyon ng hindi tinitignan kung sino ang babaeng nagsalita. Napayuko ako at mas lalong sinilip ang malaking wasak niyon.

"I'm really sorry—" I cut her off.

"Bakit ba—" I stopped when I saw a familiar girl. Napalunok ako at awtomatikong bumaba ang tingin ko sa kanyang tummy.

"I'm really sorry" nagulat ako ng inulit niya ang kanyang sinabi. I look directly at her eyes, hindi ako nagkakamali.

She's Whitney also known as the Blossom the evil. Ang......ang asawa ng lalaking humalik lang sa akin kanina. Napa-face palm ako at nagiwas ng tingin.

"I can pay or I can buy you a new one—" naputol ang sinasabi niya nang sinamaan ko siya ng tingin.

Kung hindi ka lang buntis baka nasabunutan na kitang mahadera ka. Bumaba muli ang tingin ko sa tiyan niya.

Napalunok ako nang may rumehistro sa aking utak.

Hindi niya ako nakikilala. Well it's been ten years kahit sinong nakaaway ko noon kakalimutan talaga ako. Pero hindi si Whitney ganito. Hindi ganito ang ugali niya o baka dala lang ng pagdadalang tao niya.