My Motivation 2: Back For Good

Chapter 25

Gelo's POV

Kanina pa talaga ako nag titimpi sa lalaking ito. Kanina pa siya, pinaiyak niya na naman si Jessi. Ang kapal kapal ng mukha niyang suyuhin si Jessi eh wala naman siyang ibang ginawa kung hindi ang paluhain si Jessi at saktan siya. Tapos, ngayong nag bago na si Jessi, ang lakas niyang mag habol? Nakakapang-init talaga siya ng dugo. Damn it.

"Gelo no! His your brother!" hindi ko na naituloy ang nais kong gawin kay Cad dahil sa narinig kong sigaw ni daddy ngayon. 'Yung sinasabi kong step father ko pero hindi ko maintindihan kung bakit niya sinabi iyon.

Napatingin lang kami ni Cad sa isa't isa. Ako na nanlalaki ang mata habang siya nama'y walang expression sa mukha niya.

"Pardon me? What did you just say dad?" muli kong tanong dahil baka nagkamali lang ako ng dinig sa sinabi niya.

"You heard me right Gelo. Cad is your brother."

Napaawang lang ang bibig ko. Hindi ko maintindihan ang pinagsasabi ni daddy. Anong pagsisinungaling ito?

"Paano po nangyari 'yun dad?"

Tumingin siya ng seryoso kay Cad. Hindi ko alam kung bakit ganu'n niya na lang tignan si Cad. Dahil base sa tingin ko, kung titignan mo kung paano niya tignan si Cad, parang matagal na niya itong kakilala.

"It's time for you to know the truth."

"Anong totoo dad?"

Hindi siya makatingin sa akin habang humuhugot ng malalim na hininga.

"I'm your real father Gelo. He's your big brother."

Naningkit ang mga mata ko. "Ano?"

Naguguluhan pa rin ako ng sobra sa mga sinasabi ni daddy ngayon. Hindi ko magawang tanungin sa kanila dahil maski ako ay hindi ko alam kung saan mag uumpisa ng itatanong.

Nag palipat lipat ako ng tingin kay daddy at kay Cad. I tried to look at them and find the answers that I wanted to hear but no one seems to do because they were both looking away from me. Their eyes won't seem to speak.

"Dad paano po nangyari yun? I just met you last year. And how can you say that he is my brother? How did you know him?" sunod sunod na pagtatanong ko.

He was quiet for a minute but he decided to speak the truth.

"Gelo, believe me or not, I am your real father." pagpapakilala niya. "Last year, nag pakilala ako as your step father, pero matagal na akong kilala ng mommy mo. I lied to you because I didn't know how to explain everything then. Natakot ako na baka hindi mo ako matanggap. So I decided to lie to you para man lang makabawi ako sayo." mahabang explanation niya. Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala sa mga naririnig kong lumalabas na salita mula kay dad. This is so impossible.

"What? Eh bakit kapa bumalik sa amin ni mommy? At ito?" tinuro ko ang may blangkong mukhang si Cad. "Paano nangyari na kapatid ko siya?"

"I came back to do the right thing. Gusto kong makabawi sayo anak. Si Cad, anak ko siya sa una kong asawa."

I saw Cad started crying. Head bowed. It was the first time I saw him this emotional. Like this moment was the most emotional happening in his life. Looking at his eyes, I can tell that he's hurt. Kahit na hindi kami gaano magkakilala, I know that he's hurt for some reason I can't tell because I don't even know it in the first place.

Siya pala 'yung sinasabi ni mommy. Siya pala 'yung kapatid ko sa labas na never kong tinanggap kahit na hindi ko pa kilala dahil hindi ko magawa knowing na siya ang dahilan kung bakit hindi pinanagutan ni daddy si mommy.

"So it is him? Siya pala yung sinasabi ni mommy na anak mo na hindi mo maiwan noon?" napatango tango ako dahil tama nga ang mga pinagsasabi ko ngayon. "Kaya pala nung nabuntis mo si mommy, iniwanan mo na lang kami ng ganu'n ganu'n na lang."

"Gelo son, it's not like that. Mahal ko kayong pareho ng kuya mo. Masyado lang akong naguguluhan dati, natakot akong malaman ng mommy ni Cad who just died last year because of knowing the truth."

"Mommy niya?" pag uulit ko. Unti-unti ng bumabalik lahat sa ala-ala ko. "You mean to say yung mommy niya yung namatay na kaibigan ni mommy?"

I couldn't think clearly of disbelief. Mas lalo akong nahihirapan paniwalaan ang mga sinasabi ni daddy at ang mga susunod pang lalabas sa kanyang bibig.

Actually, nag kita na rin kami ni Cad sa states nun. I just didn't get the chance to meet him because there were rumours then na sobrang anti-social niyang tao at rebeldeng tao. Taong bahay lang daw. Mas matanda siya sa akin ng isang taon pero repeater daw ng 2 years kaya mas nauna akong grumaduate.

Akala ko kaya lang siya naging rebelde dahil sa kwento ni Jessi na namatay niyang girlfriend. Isa rin siguro itong dahilan, dahil niloko sila ng mommy niya ni daddy.

"Yes Gelo. She couldn't accept the truth that's why she commited suicide."

I was just stuck and stunned swallowing all the things said by him. Bakit nahihirapan akong paniwalaan ang lahat ng ito?

"Ugh! I can't believe this!" I blurted out and I just walked out because I cannot contain all the things I just knew that I never do in the first place.

Cad's POV

Nakatayo lang kami dito ng tahimik. Kaming tatlo nila daddy, si Jessi at ako.

"You must be Jessi?" lumapit si daddy kay Jessi at tsaka nag offer ng kamay niya.

Tumango si Jessi. "Sorry po ah. Hindi po ako makatayo sir eh." paumanhin niya ng nakaupo parin tsaka ito nag mano kay dad.

"It's okay hija. Im Cad and Gelo's father. Flor, please take care of Jessi. Cad, let's talk. Excuse us hija." he gave her a nod. Tapos umalis na siya at sumunod na rin ako.

"Kamusta kana?"simpleng tanong niya ng nakatalikod sakin nama ikinagulat ko naman ng konti.

Hindi ko alam kung sasagutin ko ba siya ng maayos o hindi ko siya masasagot. I just don't know how to answer him. Ngayon niya lang uli ako kinamusta. After all what happened.

"I'm okay." I answered.

Pagkatapos nun, humarap siya sa akin tsaka lumakad para malapitan pa niya ako.

I was so astonished and stunned for what he did. He just hugged me tightly. I don't know what to think from this moment. I just can't believe what he's doing right now.

He started patting my back.

"I'm so sorry son. I'm sorry for all the things that I've done to you, and to your mom. I'm sorry for ruining our family." he sniffed that's when I knew he started crying."Kasalanan kong namatay siya at nag rebelde ka ng ganyan. I hope you can still forgive me son."

My tears started to run down on my cheeks. I can't believe what he just said.

He just called me son. Tinawag niya talaga akong anak at hindi ako nabibingi. Kahit kailan hindi niya tinawag to sa kin. Ngayon ko lang siya narinig mag salita ng ganito kahinahon. My heart almost melted away because it was the first time I heard my dad's soft and kind words and the first time I felt his warm chest.

"I missed you so much dad." I finally say while wiping my tears.

"I missed you too son. Mahal kita anak, mahal na mahal ko kayong dalawa ng kapatid mo." naramdaman ko na ring nag pupunas ng luha si daddy.

I've never expected this to happen. Ang lahat ng ito, I never thought na kami ni dad, magkakaayos parin kami after all. Nag taka rin ako sa sarili ko dahil biglang lumabot ang puso ko sa mga sinasabi niya kanina. Napatawad ko parin ang daddy ko after all.

________________________________________