𝑺𝒆𝒓𝒆𝒏𝒅𝒊𝒑𝒊𝒕𝒚 | ʏɪʟᴋᴇʀ

0.6

"Endo'cum biz yoldayız. 5 dakikaya kapıda oluruz. Görüşürüz!"

"Tamam Yıldız'cım, babbay."

Omzum ile kulağımın arasına sıkıştırdığım telefonu zar zor çekip kabanımın cebine yerleştirdim ve kucağımdaki oğluşumla arabaya bindik.
"Ender'in evine lütfen."
Şoför başını anlayışla sallayıp yola koyulurken oğluşumun ceketini düzelttim. Tombik yanakları ve boncuk gözleriyle bana bakan oğluşuma gülümsedim.
"Ender teyzene zorluk çıkartma tamam mı oğluşum? O ne derse 'he' de geç. Şahika cadısı gelirse ağlamaya başla ve üzerine kus! Tamam mı? Ay yerim seni!"

Ender'in evine ulaştığımızda arabadan inip hızla kapıya ilerledim ve zile bastım. Kapıyı yardımcıları açarken Halit Can'ın vazgeçilmezi olan kocaman çantasını hanımefendiye verip içeri geçtim.
"Endo! Biz geldiik!"

Ender'im tüm endamıyla yanıma yaklaşırken gülümsedim. Giydiği siyah elbisesi onu olduğundan da zayıf gösterirken saçlarını minik bir topuz haline getirmişti.
"Hoş geldin Yıldız."
"Ay çok hoş buldum! Yine çok şıksın!"

"Biliyorsun, her zamanki halim."
Tüm mütevaziliğiyle konuşurken Halit Can'ı uzattım. Ender, Halit Can'a gülümseyerek bakıp üzerindeki ceketini çıkardı.
"Sen de hoş geldin Halit Can!"
"Kısaca Junior Yıldız diyebilirsin hah!"

Ayak üstü sohbetimiz sona erince oğlumu son kez öpüp evden çıktım. Onu yine çok özleyecektim...

-

"Tamam Bülent Bey, ben hemen hallederim onları, sorun yok."
Bülent Bey'in uzattığı kağıtlara göz atarken kapı tıklatıldı.
"Girebilirsin."

Saatime baktım. Oğluşumu Ender'e emanet edeli yaklaşık bir saat olmuştu. Ender'e çok güvensem de Şahika ile aynı evde yaşaması beni endişelendiriyordu.
Bu yüzden işimi aceleyle bitirip oğlumu Şahika'nın ellerinden kurtarmalıydım!

"Ooo Kerim'im hoş geldin ya! Seni hangi rüzgar attı buraya?"
Giren kişiye hiç bakmadan kağıtları incelemeye devam ettim. Ben kağıtları imzalarken, Kerim adındaki kişi Bülent Bey ile ayak üstü bir şeyler konuşup dışarı çıktı.

"Başka imzalamam gereken dosyalar var mı?" derken kağıtları Bülent Bey'in masasına bıraktım.
"Hayır, bu kadardı. Ha bu arada, sormayı unuttum. Kahve ister misin?"

Saatime baktım. Bir kahvelik zamanım vardı aslında.
Gülümseyip kahve teklifini kabul ettim ve koltuğa geri oturdum.

Gönderen: Bilinmeyen
Elbise yakışmış ;)

Gözlerimi fal taşı gibi açarak telefonuma gelen mesaja baktım.
Kalbim şaşkınlık ve korku içerisinde hızla çarparken başımı hızla Bülent Bey'e çevirdim. Bülent Bey'in telefonunun ondan çok uzak bir yerde olduğunu ve onun şu anda dosyalarla ilgilendiğini gördüm.
Bilinmeyen kişi Bülent Bey olamazdı.

Son birkaç gündür beynimi kemiren soru yine gün yüzüne çıkmıştı.
Bilinmeyen kimdi?
Benim kadar meraklı birine bu yapılamaz!

Zaman kaybetmeden cevap yazdım.

Gönderen: Yıldız
Hani şirkette çalışmıyordun?

Gönderen: Bilinmeyen
Şirkette bir tek çalışanlar yok ki.

Demek ki şirkette çalışmıyordu ama şu anda şirketteydi!
Başımı telefondan kaldırıp saydam kapıdan dışarıya bakmaya çalıştım. Etrafta kimseyi göremiyordum!

Gönderen: Bilinmeyen
Boşuna çabalıyorsun Yıldız.

Gönderen: Bilinmeyen
Beni bulman öyle kolay olmayacak güzelim.

Bülent Bey'in asistanının getirdiği kahveyi gülümseyerek alıp yanımdaki sehpaya bıraktım.

Gönderen: Yıldız
Seni bulmak istediğimi nereden çıkardın?

Gönderen: Bilinmeyen
Beni hâlâ engellemedin.

Gönderen: Bilinmeyen
Hâlâ etrafına bakınıyorsun.

Gönderen: Bilinmeyen
Senin hakkında nasıl bilgi edindiğimi merak ediyorsun.

Gönderen: Bilinmeyen
En önemlisi de bana hâlâ cevap yazıyorsun.

Gönderen: Yıldız
Üf tamam!

Gönderen: Yıldız
Kim olduğunu çok merak ediyorum!

Gönderen: Bilinmeyen
Hahaha!

Gönderen: Bilinmeyen
Kudurdun değil mi meraktan?

Gönderen: Yıldız
Çok sinir bozucusun!

Gönderen: Yıldız
Merak falan etmiyorum seni!

*Yıldız, Bilinmeyen isimli kişiyi engelledi*

Öyle soruya böyle cevap Bilinmeyen!
Al sana engel!

Hakikaten kimdi bu?
Gerçekten söylediği gibi bana karşı bir şeyler hissediyor muydu, yoksa dalga mı geçiyordu?

Hayır, Yıldız!
Merak etmiyorsun!
Engelledin oldu bitti!

Merak. Yok.

O engel kalkmayacak!

Bölüm Sonu